Ο θαυμαστός νέος κόσμος του corporate culture

γράφει ο blogger "Alitovios"

Πάνε έξι χρόνια από τότε που αποφάσισα να εγκαταλείψω τον κόσμο των επιχειρήσεων και να ακολουθήσω σόλο καριέρα. Λίγο πριν τα τριάντα κλάταρα. Δεν άντεχα πλέον τόση πολύ βλακεία συγκεντρωμένη σε τόσο μικρό χώρο. Στις επιχειρήσεις που δούλεψα έννοιες όπως αυτονόητο και κοινή λογική ήταν υπό καθημερινή διαπραγμάτευση. Η ειρωνεία της ιστορίας βέβαια είναι πως από τη μέρα που έφυγα έχω κληθεί κατά καιρούς να παράσχω συμβουλευτικές υπηρεσίες. Για ένα περίεργο λόγο που δεν έχω καταφέρει να καταλάβω οι επιχειρηματίες γουστάρουν πολύ να τους λες τα στραβά τους ευθέως. Τόσο πολύ που είναι διατεθειμένοι να σε πληρώσουν για να τους τα πεις αρκεί να μην έχεις την ψευδαίσθηση πως είναι εξίσου διατεθειμένοι να κάνουν κάτι για να τα αλλάξουν. Καλώς ήρθατε στον θαυμαστό νέο κόσμο του corporate culture.

Τα πράγματα που καταλαβαίνω για την εταιρική κουλτούρα μπορεί να τα καταλάβει ο οποιοσδήποτε. Όπως κι όλα τα πράγματα στη ζωή είναι θέμα αντίληψης. Η δική μου αντίληψη όσον αφορά τις επιχειρήσεις κατάλαβα από πολύ νωρίς στη ζωή μου πως δεν συμβάδιζε με αυτή των περισσοτέρων στελεχών. Και λέω στελέχη γιατί στις μέρες μας όλοι στελέχη θέλουν να θεωρούνται.

Πάντα σε όσες εταιρίες εργάστηκα το μόνο πράγμα που με ενδιέφερε ήταν το αποτέλεσμα. Αργότερα κατάλαβα πως τους περισσότερους σε μια εταιρία το αποτέλεσμα είναι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει. Και πολλές φορές σε αυτούς τους περισσότερους συμπεριλαμβάνεται και η διοίκηση μιας επιχείρησης. Ο εκάστοτε διευθυντής είναι πάντα δέσμιος των στελεχών του. Θεωρητικά τον έχουν βάλει εκεί για να βγάζει τα εμπόδια που οδηγούν στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Πρακτικά αναλώνεται στο να διατηρεί ισορροπίες. Η ιδεολογία του σύγχρονου manager συνοψίζεται στη φράση «διαίρει και βασίλευε».

Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε όλες τις επιχειρήσεις είναι το λεγόμενο middle level management. Δηλαδή όλοι αυτοί που θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Γι αυτή την κατηγορία ανθρώπων το αποτέλεσμα είναι το τελευταίο πράγμα που τους απασχολεί. Αυτό που τους απασχολεί είναι πως θα έχουν τον κώλο τους καλυμμένο. Το οποίο σημαίνει πως για να γίνει η εκάστοτε δουλειά θα φροντίσουν πρώτα να διασφαλίσουν πως δεν θα κληθούν σε περίπτωση αποτυχίας να αναλάβουν την ευθύνη. Όταν όμως κανείς δεν αναλαμβάνει ευθύνες κανείς δεν αναλαμβάνει και ρίσκα. Κι αν μια δουλειά δεν έχει ρίσκα δεν έχει και πολλές πιθανότητες να πετύχει.

Σε όλες τις εταιρίες υπάρχει χάσμα μεταξύ παραγωγής και πωλήσεων. Οι μεν δεν καταλαβαίνουν τους δε. Στην παραγωγή πιστεύουν πως από τη στιγμή που το προϊόν ή η υπηρεσία που παράγουν είναι καλό θα έπρεπε και να πουλάει κι όταν αυτό δεν συμβαίνει είναι επειδή οι πωλητές μαλακίζονται. Στις πωλήσεις από την άλλη πιστεύουν πως από τη στιγμή που τραβάνε όλο το κουπί να πείσουν τον εκάστοτε πελάτη όλη η εταιρία θα έπρεπε να τους παίρνει πίπες. Σε κάθε εταιρία ο διευθυντής παραγωγής θεωρεί τον διευθυντή πωλήσεων/marketing μεγάλο κόπανο και τούμπαλιν. Οι μεν έχουν μαύρα μεσάνυχτα από το πώς λειτουργεί η αγορά και οι δε πιστεύουν πως η απόσταση από το να σχεδιάσεις ένα προϊόν στο χαρτί μέχρι την τελική του παραγωγή είναι μηδαμινή.

Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα το οποίο όμως δεν σχετίζεται με στενά εταιρικά θέματα είναι το γιατί δουλεύει ο καθένας μας. Για μένα η δουλειά ήταν πάντα ένα μέσο. Ήταν δηλαδή το όχημα για να αποκτήσω κάποια πράγματα που κατά περίσταση με ενδιέφεραν, όπως μια μηχανή, ένα σπίτι, καλύτερα ρούχα, ένα καλό ζευγάρι ηχεία, ένα καλό ταξίδι και πάει λέγοντας. Αργότερα διαπίστωσα πως για πάρα πολλούς ανθρώπους η δουλειά είναι αυτοσκοπός. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αν βγεις μαζί τους για ποτό δεν έχουν τίποτα να σου πουν πέραν την δουλειάς. Αυτό είναι πρόβλημα. Όσες φορές στη ζωή μου συνεργάστηκα με ανθρώπους με τους οποίους εκτός δουλειάς δεν είχα τίποτα να πω η συνεργασία ήταν αποτυχία.

Επίσης έχω παρατηρήσει πως πολλοί άνθρωποι όταν τους λέω πως για μένα η δουλειά είναι μέσο με ρωτάνε, δηλαδή δεν αγαπάς τη δουλειά σου; Την αγαπάω ρε κόπανε αλλά εξίσου και περισσότερο αγαπάω τις γυναίκες, τα βιβλία, τις βόλτες και χίλια δύο άλλα πράγματα. Κάποια στιγμή κατάλαβα πως όσοι θεωρούν τη δουλειά τους μέσο είναι πολύ πιο παραγωγικοί από αυτούς που τη βλέπουν ως αυτοσκοπό. Ο λόγος είναι πως το μυαλό πρέπει να έχει κι άλλα ερεθίσματα για να είναι παραγωγικό. Αυτή ακριβώς η νοοτροπία είναι που έχει οδηγήσει στην παραγωγή μιας στρατιάς ανθρώπων οι οποίοι κοινωνικά μιλώντας είναι τελείως βαρετοί. Από τη στιγμή που παραμυθιαστήκαμε πως η δουλειά είναι ότι πιο σημαντικό υπάρχει στη ζωή μας δεν είναι να απορείς μετά γιατί τόσα πολλά πράγματα γύρω μας πάνε τόσο πολύ στραβά.

Alitovios

http://alitovios.blogspot.com

Η θλίψη του σκύλου

Μετά από 60 ώρες το λευκό πουλόσκυλο του άτυχου κυνηγού Λάμπρου Αντρέσσα, δεν άντεξε την πείνα και πλησίασε τον αστυνομικό φρουρό στο σκηνικό του εγκλήματος. Έφαγε τέσσερα σάντουιτς και οι εκπρόσωποι του κυνηγετικού συλλόγου κατάφεραν να το πιάσουν και να το περιθάλψουν, μέχρι να το παραδώσουν στην οικογένεια.

Από το Σάββατο το βράδυ μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής το σκυλί ήταν ξαπλωμένο και περίλυπο δίπλα στο νεκρό αφεντικό του. Οταν τον πήραν «έκλαιγε» και ακολουθούσε τη νεκροφόρα. Μετά περιπλανιόταν στο λιβάδι και το βράδυ γύριζε εκεί που είχε πέσει νεκρός το αφεντικό του. Χθες το μεσημέρι το περιμάζεψαν. Το μελαγχολικό πουλόσκυλο ήταν ο σιωπηλός μάρτυς των πολλαπλών δολοφονιών στο χωράφι με το τριφύλλι.


Ελευθεροτυπία, 29.10.06

Disco 80's party!

Την Παρασκευή 24 Νοεμβρίου, στις 21:00, η G9 διοργανώνει στο σπίτι της Αναστασίας, 80's Party!!!

Βγάλτε τις βάτες, τα στρασάκια και τις φαρδιές ζώνες από τα πατάρια σας, κι ετοιμαστείτε για το πιο super 80's disco party της χρονιάς.

ΣτΙς κονσόλες θα βρίσκονται οι :

D.J. Y a n n i s

&

D.J. K r a p t o

Θα ακούσουμε παλιές καλές επιτυχίες των :


-DURAN DURAN

-Sandra

-AHA

-Michael Jackson

-WHAM

-Culture Club

-SAMANTHA FOX

και πολλών άλλων...

Υ.Γ. Ένδυμα ελεύθερο, άσπρη κάλτσα απαραίτητη.

ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ!!!

Nov. 24, Friday at 21:00
9, Velestinou str.
Peristeri

«Σε σας μιλάω, γονείς...»

Αναμφισβήτητα σε ό,τι αφορά την πιο συγκλονιστική είδηση από τον Τύπο και την τηλεόραση μέσα στο 2006 πρέπει να είναι η εξαφάνιση του συνομήλικού μου και συνονόματού μου Αλέξανδρου από τη Βέροια και η ιστορία με τον βιασμό μιας μαθήτριας της Αμαρύνθου.

Τα μαντάτα δυσάρεστα. Οι εμπλεκόμενοι, παιδιά της δικής μου ηλικίας, και τα σενάρια εφιαλτικά.

Οι συναισθηματικές διαταραχές μέσα στην ελληνική οικογένεια μεγάλες, και μια μανία να ανακαλύψουν συμπτώματα παραβατικά στα παιδιά τους.

Η νέα λέξη που πιπιλίζουν σαν καραμέλα οι μεγάλοι είναι η παραβατικότητα.

Η νέα μόδα που κατασκευάζουν οι επιστήμονες για να φωτογραφίσουν ένα παιδί άτακτο, κακό, είναι η λεξοπαραβατική.

Ξαφνικά, κρίνονται - απορρίπτονται παιδιά που μέχρι σήμερα ήταν λίγο πιο ζωηρά ή παιδιά από ξένες χώρες με άλλη κουλτούρα.

Ολα αυτά συμπληρώνονται με εκφράσεις υποτιμητικές και με πολύ πολύ μυστήριο. Σε ερώτηση που θα θέσουμε εμείς οι μικρότεροι: Γιατί τόση υστερία έτσι ξαφνικά; Τόση ευαισθησία; Σπεύδουν να μας απαντήσουν ότι το κάνουν από ενδιαφέρον ουσιαστικό και αγάπη.

Ας μην τρελαθούμε, αγαπητοί μου γονείς, ανεκπαίδευτοι κατά τα άλλα. Από εσάς ξεκινά το πρόβλημα.

Ναι, σε σας μιλάω. Δεν γεννιέται κανείς έτσι ξαφνικά παραβάτης, ούτε μας χτύπησε ίωση παραβατικότητας από τη μια στιγμή στην άλλη.

Εσείς μας την εισάγετε μαζί με τα επώνυμα ρούχα - τα ακριβά αυτοκίνητα - τα σπίτια με τις πισίνες. Μέσα από την τηλεόραση - τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που μας επιβραβεύουν με μπόνους, με έναν όρο, να σκοτώσουμε όλο και πιο πολλούς. Τέλος, μέσα από την αλλοδαπή ανεκπαίδευτη προβληματική baby sitter.

Θα σας θέσω κάποιες ερωτήσεις και αν έχετε θάρρος απαντήστε μας.

Πείτε μου, αν έχετε Θεό, πότε καθήσαμε στον καναπέ με παρατεταμένη αγκαλιά και χωρίς την πίεση του χρόνου του στρες σαν οικογένεια να μιλήσουμε για τους προβληματισμούς μας;

Να μιλήσουμε για ανθρώπους του πνεύματος και για την πρόοδο της επιστήμης;

Να τρέξουμε στη φύση;

Αφήστε, εγώ θα σας πω, γιατί από τρελό και από παιδί μόνο ακούς την αλήθεια.

Ποτέ. Με ακούτε. Ποτέ. Κάποτε όμως γινότανε. Τότε που υπήρχε το απόλυτο μέτρο σύγκρισης. Κάποτε, που συμβιβαζόσαστε με τη φτώχεια, αλλά ήσαστε ευτυχισμένοι γιατί ήσαστε τίμιοι. Αξιοπρεπείς. Δεν απορρίπτατε αξίες καθημερινές και η ζωή σας είχε χρώμα, γράφατε ποιήματα, διηγήματα την ώρα της δουλειάς.

Χωρίς να έχετε τίποτα, τα είχατε όλα.

Σήμερα παραβιάσατε τη συνείδηση, παύσατε μέσα σας να υποκαθιστάτε το θαυμαστικό με το ερωτηματικό.

Σήμερα εγκλωβιστήκατε στην καταλυτική αποχαύνωση.

Οι ανάγκες σας είναι άλλες. Τα θέλετε όλα χωρίς να μετράτε την τσέπη σας, αλλά τον εγωισμό σας.

Και να τα ακριβά αυτοκίνητα, τα ακριβά ρούχα. Και να τα δάνεια και οι λογαριασμοί.

Ψέματα λέω; Αν λέω, να με κάψει ο Θεός.

Αλήθεια δεν είναι πως όπου βρεθείτε μιλάτε για μια Λάμπρου, μια Μπεζαντάκου και ένα νινί που σέρνει καράβια; Αλήθεια δεν είναι πως μιλάτε για παρανομίες και για εύκολο χρήμα; - ναρκωτικά - σεξ - αδικία - όπλα - θάνατο - fame story; Αυθάδεια και όλα αυτά μπροστά μας; Αυτό για σας λέγεται παιδεία, κουλτούρα;

Αχ άρρωστε κόσμε, που κατοικείς στο ελληνόφωνο κρατίδιο με χαμένη μνήμη. Αχ! γονείς εσείς, ανεκπαίδευτοι και σαλταρισμένοι, ξύλο που σας χρειάζεται. Πέστε μου, για να μην τα πάρω, πότε είχαμε γονική παρουσία εμείς τα παιδιά του 21ου αιώνα; Πότε καθήσαμε ήρεμα στα γόνατά σας, έτσι, για να γνωριστούμε καλύτερα, να ανοίξουμε ένα βιβλίο του Καβάφη, του Ρίτσου, έναν Καζαντζάκη; Σαν εκείνο να δεις που διάβαζε η γιαγιά μας σε σας, «Ενα παιδί μετράει τα άστρα». Ποτέ. Ναι, ποτέ. Μας ακούτε νεοέλληνες και τσιφτετέλληνες γονείς; Ποτέ. Μας εκπαιδεύσατε να ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς αισθητική. Σε έναν κόσμο που κερδίζετε με τη δύναμη της υποταγής, του φόβου, του όπλου, τη μαγκιά και την πνευματική μιζέρια.

Αλλά όταν έρθει η ώρα να δείτε κατάμουτρα το δημιουργικό σας χάλι, την κατάντια σας, αντί να προσπαθήσετε να επανορθώσετε, λέτε πως δεν μας αναγνωρίζετε.

Προς Θεού τόσο εγωισμός, μα τόσο...

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ

13 ετών
Μαθητής Α'τάξη Γυμνασίου Βουλιαγμένης

Τα κάστανα του χειμώνα

The Chestnut Trees at Osny, 1873, Camille Pissarro


Μετά την -ορειβατικά επίπονη- εμπειρία των δύο τελευταίων Σ/Κ, ήρθε η ώρα για κάτι πραγματικά χαλαρό. Ο Χρήστος προτείνει επίσκεψη στην Ορεινή Ναυπακτία. Θα μαζέψουμε κάστανα, θα πιούμε τσίπουρο, θα ξεχαστούμε σε ταπεινά ταβερνάκια και παραδοσιακά καφενεία, αλλά πάνω απ' όλα θα ζήσουμε ένα χαλαρό Σαββατοκύριακο μέσα στα έλατα και τις καστανιές.

Αν ανοίξεις το χάρτη της Ελλάδας, θα πέσει το μάτι σου πάνω σε δεκάδες χωριά με το όνομα "Καστανιά". Φυσικά, τα χωριά αυτά είναι ορεινά και φυσικά οφείλουν το όνομά τους στα κάστανα, τον καρπό που ωριμάζει ακριβώς αυτή την εποχή. Η είσοδός τους στη διατροφή μας σημαίνει ότι "ο χειμώνας είναι εδώ" : βραστά, ψητά στη φουφού, στο γλυκό, στο φαγητό... Όμως, το χωριό που σας προτείνουμε δεν το λένε Καστανιά, αλλά από καστανιές... δάση ολόκληρα! Το λένε 'Ανω Χώρα και είναι κτισμένο σε υψόμετρο πάνω από 1.000 μ. στην ορεινή Ναυπακτία.

Στην περιοχή υπάρχουν τέσσερις χαλαρές (2 ώρες η μεγαλύτερη)
σηματοδοτημένες διαδρομές :

Αταλάντη
Ηρακλής
Δηιάνειρα
Οινέα

H Άνω Χώρα βρίσκεται σε απόσταση 52 km βορειοανατολικά της Ναυπάκτου.

Αναχώρηση : Απόγευμα Παρασκευής 10.11.06

Το μόνο που μένει να αποφασίσουμε, είναι αν θα πάρουμε μαζί μας σκηνές (για να κοιμηθούμε μέσα στις καστανιές) ή αν θα κλείσουμε σε κάποιον κυριλέ ξενώνα.

Δηλώστε συμμετοχή τώρα!

Χειμερινή ανάβαση στον Όλυμπο

"So saying, Minerva, goddess azure-eyed,
Rose to Olympus, the reputed seat
Eternal of the gods, which never storms
Disturb, rains drench, or snow invades, but calm
The expanse and cloudless shines with purest day.
There the inhabitants divine rejoice
For ever."

(Homer’s Odyssey Z 14,
Translation: William Cowper)




Πρόσκληση για Χειμερινή ανάβαση

Τα μέλη της G9 προ(σ)καλούνται να συμμετέχουν στην προγραμματισμένη χειμερινή ανάβαση του Α.Ο.Σ. στην κορυφή "Μύτικας" του Ολύμπου το Σαββατοκύριακο (4-5 Νοεμβρίου 2006) υπό την αρχηγία του προέδρου του συλλόγου κ. Κ.Τσιβελέκα.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα :

Η αναχώρηση από την Αθήνα θα γίνει το απόγευμα της Παρασκευής, θα ακολουθήσει διανυκτέρευση στο Λιτόχωρο. Η ανάβαση (κλασσική διαδρομή) θα ξεκινήσει από τη διασταύρωση, θα περάσει από τη Πετρόστρουγκα, το Λαιμό και θα καταλήξει στο οροπέδιο των Μουσών. Θα γίνει διανυκτέρευση στον προθάλαμο του καταφυγίου του Γ.Αποστολίδη. Την Κυριακή το πρωί θα επιχειρηθεί -από το λούκι- ανάβαση στην κορυφή "Μύτικας".
Η κατάβαση θα γίνει από την ίδια διαδρομή.

Απαραίτητος εξοπλισμός :
Κραμπόν, πιολέ, χειμερινή ένδυση, υπόστρωμα, υπνόσακος.
προαιρετικά : κράνος

Εκτιμώμενος χρόνος ανάβασης : 7 ώρες (χαλαρά)

ΚΑΙΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ :

Στην περιοχή του Ολύμπου, αυτή τη βδομάδα χιόνισε αρκετά.
Oι έντονες όμως νεφώσεις που καλύπτουν την ευρύτερη περιοχή, την Παρασκευή θα αρχίσουν να εξασθενούν.
Το Σαββατοκύριακο ο ουρανός στον Όλυμπο θα είναι διαυγής και ξεκάθαρος. Οι άνεμοι θα πνέουν ασθενείς έως μέτριοι, βόρειων διευθύνσεων, ενώ η θερμοκρασία θα σημειώσει αισθητότατη πτώση, και θα αγγίξει (τοπικά στην περιοχή του Ολύμπου) τους -20 C.

Το freezing level θα φτάσει στη περιοχή του Ολύμπου στο πρωτοφανές υψόμετρο των 100 μέτρων!
(Ο Χρηστάκης ακούει;)

Για αναλυτικότερες πληροφορίες δείτε την εκτίμηση για το Σάββατο από το Snow Forecast ή κάντε κλικ στην παρακάτω εικόνα.

November rain

When I look into your eyes
I can see a love restrained
But darlin' when I hold you
Don't you know I feel the same

'Cause nothin' lasts forever
And we both know hearts can change
And it's hard to hold a candle
In the cold November rain

We've been through this auch a long long time
Just tryin' to kill the pain

But lovers always come and lovers always go
An no one's really sure who's lettin' go today
Walking away

If we could take the time
to lay it on the line
I could rest my head
Just knowin' that you were mine
All mine
So if you want to love me
then darlin' don't refrain
Or I'll just end up walkin'
In the cold November rain

Do you need some time...on your own
Do you need some time...all alone
Everybody needs some time...
on their own
Don't you know you need some time...all alone

I know it's hard to keep an open heart
When even friends seem out to harm you
But if you could heal a broken heart
Wouldn't time be out to charm you

Sometimes I need some time...on my
own
Sometimes I need some time...all alone
Everybody needs some time...
on their own
Don't you know you need some time...all alone

And when your fears subside
And shadows still remain
I know that you can love me
When there's no one left to blame
So never mind the darkness
We still can find a way
'Cause nothin' lasts forever
Even cold November rain

Don't ya think that you need somebody
Don't ya think that you need someone
Everybody needs somebody
You're not the only one
You're not the only one


written by Axl Rose