Από τη χθεσινή εκδήλωση μνήμης στο Slavutych, για τα θύματα του Chernobyl. Η πόλη Slavutych χτίστηκε για να υποδεχτεί τις οικογένειες των εργαζόμενων στο πυρηνικό εργοστάσιο. (Από το AFP)
Τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου 26 Απριλίου 1986 (στις 01:23 τοπική ώρα) , ο αντιδραστήρας Νο. 4 του πυρηνικού εργοστασίου του Chernobyl εξερράγη, με αποτέλεσμα να εκλυθεί στην ατμόσφαιρα περίπου 400 φορές περισσότερη ραδιενεργή ακτινοβολία από αυτή που απελευθέρωσε η έκρηξη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα.
Σήμερα, οι απόψεις για τις πραγματικές επιπτώσεις του ατυχήματος, διίστανται. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας του Ο.Η.Ε. εκτιμά ότι περίπου 9.300 άνθρωποι, είναι πιθανό να πεθάνουν από καρκίνο εξ' αιτίας της ραδιενεργής ακτινοβολίας. Όμως, υπάρχουν οργανώσεις (μεταξύ των οποίων και η Greenpeace) οι οποίες εκτιμούν ότι οι πραγματικοί αριθμοί είναι περίπου 10 φορές μεγαλύτεροι.
Εγκατελειμένο ελικόπτερο που χρησιμοποιήθηκε στις προσπάθειες "θαψίματος" του αντιδραστήρα. Οι χειριστές του, σήμερα είναι νεκροί. (από το BBC)
Για περισσότερες πληροφορίες :
- διαβάστε ΕΔΩ τη σχετική έκθεση της Greenpeace.
- διαβάστε ΕΔΩ τη σχετική έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας του Ο.Η.Ε. (W.H.O.)
- διαβάστε ΕΔΩ την πλήρη έκθεση της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (I.A.E.A.)
- διαβάστε ΕΔΩ τη χθεσινή ανακοίνωση του γενικού Διευθυντή του Ι.Α.Ε.Α.
- δείτε την έκθεση φωτογραφίας του Robert Knoth, με τίτλο "Chernobyl Certificate No 000358" μέχρι τις 02.05.06 στην Αθήνα.
Posted by Yannis 26.04.06
-----------------------------------------
20 χρόνια από την έκρηξη στο Chernobyl
γράφει ο Χάρης
Η επέτειος των 20 χρόνων από την έκρηξη του Τσερνομπίλ.
Στις 28 Μαρτίου 1986 έγινε η έκρηξη σε έναν από τους 4 πυρηνικούς αντιδραστήρες στο Τσερνομπίλ.
Θυμάμαι που μας μιλούσαν στο σχολείο, που ο κόσμος πανικοβαλλόταν με τα μαρούλια, όλοι ορκίζονταν ότι δεν θα ξαναφάνε πορτοκάλια και υπήρχε τεράστιο άγχος μη βρέξει.
Εγώ τότε πήγαινα 4 δημοτικού μου φαίνεται, ζούσαμε ακόμη στο Γύθειο, έκανε καλό καιρό και πλησίαζε πάσχα. Θυμάμαι να μας μιλάνε για τα πυρηνικά ατυχήματα και κοιτούσα βαριεστημένος έξω από το παράθυρο γιατί ήθελα να πάω να παίξω μπάλα.
Μερικές ασυνάρτητα σκόρπιες σκέψεις:
Το 1990 κανείς δεν μιλούσε πια για το Τσερνομπίλ και όλοι έτρωγαν μαρούλια.
Οι ρώσοι φαντάροι που πήγαν να βοηθήσουν να καθαριστεί η ζημιά, χωρίς καμιά προστασία, είναι όλοι νεκροί.
ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΟΥΜΕ!
Εσείς θυμάστε που είσασταν και τι κάνατε τότε;
Posted by Harry Amilidis 05.04.06
8 σχόλια:
Ωραίο το Post σου, Χάρη!
Το Μάρτιο του 1986 ήμουν 11 χρονών και πήγαινα Ε' Δημοτικού.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι δε με άφηναν οι γονείς μου -για κάποιο διάστημα- να βγαίνω συχνά από το σπίτι, για να παίξω, πράγμα το οποίο μου είχε στοιχίσει.
Για τα μαρούλια και τα λοιπά ζαρζαβατικά, χέστηκα. Αντιθέτως, ήταν μια ηθική επιβράβευση για 'μένα, διότι εγώ τα απέφευγα συστηματικά, πολύ προτού απαγορευτούν λόγω του ατυχήματος. Όταν ο κόσμος σταμάτησε να τρώει μαρούλια εγώ χαμογελούσα χαιρέκακα!
Αυτό που μου στοίχισε επίσης, ήταν ότι δεν έπινα γάλα και λοιπά γαλακτοκομικά προϊόντα.
Αν απαγορεύσεις σε ένα 11χρονο παιδί, να παίζει -έξω στον ήλιο-, να πίνει γάλα και να τρώει παγωτά και σοκολάτες, τότε τί θα του μείνει;
Όλα αυτά εμένα δε μου λένε και πολλά.
Το Μάρτιο του 1986 ήμουν τεσσάρων και μάλλον οι αναμνήσεις μου απ'αυτή την ηλικία είναι κάπως συγκεχυμένες.
Εκείνο που θυμάμαι όμως έντονα σαν εικόνα είναι κάτι τεράστιοι κουβάδες με νερό, τους οποίους γεμίζαμε με φρούτα από τα δέντρα και με ντομάτες, πιπεριές και λοιπά ζαρζαβατικά από το περιβόλι. Είχε απίστευτα πολλά φρούτα την άνοιξη και το καλοκαίρι που ακολούθησαν. Θυμάμαι τις φράουλες, τα τζάνερα και τα βερύκοκα. Τ'αφήναμε στους κουβάδες για λίγες μέρες και τελικά τα πετούσαμε.
Δε φάγαμε ούτε ένα από όλα εκείνα τα φρούτα και δεν ξέρω αν είναι ιδέα μου αλλά από τότε δεν έχω ξαναδεί ποτέ πιο λαχταριστές φράουλες!
Άλλωστε οι φραουλιές μας χάλασαν λίγους μήνες αργότερα.
Τί κρίμα! Να πεταχτούν τόσα φρούτα!
Ή μάλλον, όπως θα έλεγε κι η Έστα : "Τί βλακεία!"
Παιδιά, πρέπει να μην πήγαινα ακόμα νήπιο, ήμουν ένα σκατό που του άρεσαν πολύ τα παγώτα, (όπως και στα υπόλοιπα σκατά που τους άρεσαν τα παγωτά).Περισσότερο απο όλα είχα προτίμηση στην "μπανάνα" (με την σοκολάτα πάνω πάνω) και στην "πατούσα" με την ακαταμάχητη γεύση φράουλα! Α ρε Χάρη μνήμες που μας ξύπνησες!
Nαι, ναι ρε Χρήστο !!!
"Tongo παγωτό μπανάνα...
Tongo ξυλάκι Εβγα!"
To ξυλάκι φατσούλα!
Τί μου θύμισες τώρα ρε!!!
Εγώ από τότε θυμάμαι δύο πράγματα:
Το πρώτο είναι ο πανικός των μεγάλων για το τι πρέπει και το τι δεν πρέπει να τρώμε, καθώς και τις διάφορες συζητήσεις για το ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις της ραδιενέργειας στα παιδιά που θα γεννιόνταν τους επόμενους μήνες και των οποίων οι μητέρες είχαν εκτεθεί σε αυτήν.
Το δεύτερο, και σημαντικότερο για μένα τότε, είναι ότι δεν έγινε η προγραμματισμένη εκδρομή που πηγαίναμε κάθε χρόνο με το σχολείο την άνοιξη. Δεν το είχα πάρει καθόλου καλά! Από τότε έπεφτα σε βαριά κατάθλιψη όταν έχανα μια εκδρομή...
Υ.Γ. Έχω μια απορία. Η έκρηξη έγινε στις 28 Μαρτίου 1986, όπως αναφέρει και ο Χάρης στο Post. Αυτό δεν αμφισβητείται από κανέναν. Θα μου εξηγήσει όμως κάποιος πως γίνεται, με δεδομένες τις ηλικίες μας και τις διαφορές τους, να ισχυρίζεστε τα εξής: ο Johny ήταν, λέει, πέμπτη Δημοτικού, ο Χάρης ήταν, λέει, τετάρτη, η Σταυρούλα ήταν, λέει, τεσσάρων και ο Χρήστος, λέει, δεν πήγαινε καν νήπιο!!!!!!!!! Από εμπειρία θα πω ότι σίγουρα η Σταυρούλα ξέρει τι λέει, τώρα για τους υπόλοιπους...
Εγώ ήμουν ﮛﯣﺉ χρονών τότε. Αφού η Σταυρούλα δε θυμάται και τόσα πολλά, φαντάζεστε ότι για εμένα είναι ακόμα πιο δύσκολο……
Παρόλα αυτά έχω και εγώ κάποιες αναμνήσεις από το καλοκαίρι της συγκεκριμένης χρονιάς (όποια και αν ήταν αυτή). Θυμάμαι τα φρούτα στα δέντρα και στους κουβάδες. Ήταν ένα πολύ ωραίο καλοκαίρι. Ο πατέρας μου και εγώ χορτάσαμε φρούτα…
Τώρα νομίζω μπορείτε να δώσετε απάντηση σε πολλά ερωτήματα γιατί είμαι όπως είμαι, γιατί ασχολούμαι με ορειβασία και αναρρίχηση κλπ
Σοβαρά πάντως εμείς τα φάγαμε τα φρουτάκια που όλοι απλά κοίταζαν. Δε ξέρω αν κάναμε καλά. Ξέρω οτί κανείς μας δεν έχει εμφανίσει καμιά ύποπτη αρρώστια ακόμα. Επίσης δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι οι καρποί μολύνθηκαν αλλά τα δέντρα από τα οποία όλος ο κόσμος έφαγε φρούτα τον επόμενο χρόνο, και το νερό που όλοι ήπιαμε δε μολύνθηκαν. Μάλλον ένα από τα δύο δεν ισχύει…
Βασούλα, έχεις δίκιο.
Συμπτωματικά, σήμερα έτυχε και διάβασα μια (σχετικότατη με το θέμα) έκθεση εμπειρογνωμόνων του Ο.Η.Ε. και της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, σύμφωνα με την οποία: "αποδεικνύεται πως οι επιπτώσεις του ατυχήματος, ήταν (και είναι) πολύ μικρότερες απ' ό,τι έδειχναν οι αρχικές εκτιμήσεις. Συγκεκριμένα, εκφράζεται η εκτίμηση πως ο συνολικός αριθμός των θανάτων θα μπορούσε δυνητικά να φτάσει τις 4.000, αν και μέχρι τα μέσα του 2005 ο αριθμός των άμεσα συσχετιζόμενων με την ακτινοβολία θανάτων δεν ξεπερνούσε τους 50!
Τ'ακούς Σταυρούλα, τσάμπα πετάξατε τόσα φρούτα!!!
Για να δείτε και να διαβάσετε τη σχετική έκθεση, με τίτλο : "Chernobyl : 20 Years Later" πατήστε ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου