James Brown is Dead

Πέθανε σε ηλικία 73 ετών ο "νονός της σόουλ", ο τραγουδιστής Τζέιμς Μπράουν που χαρακτήριζε τον εαυτό του ως τον σκληρότερα εργαζόμενο άνθρωπο στον κόσμο του θεάματος, μετέδωσε το CNN. Ο Μπράουν μεταφέρθηκε στη διάρκεια του σαββατοκύριακου με οξεία πνευμονία στο νοσοκομείο Εμορι Κρόφορντ Λονγκ της Ατλάντα, δήλωσε ο συνεργάτης του Σούπερ Φρανκ.


Ο τραγουδιστής που ήταν γνωστός και ως "Mr Dynamite" είναι υπεύθυνος για δύο βασικές τομές στην αμερικανική μαύρη μουσική. Για τη στροφή του ρυθμ εν μπλουζ στη σόουλ στα τέλη της δεκαετίας του '50, καθώς και για τη γέννηση του φανκ μέσα από τη σόουλ στα τέλη της δεκαετίας του '60 και στις αρχές της δεκαετίας του '70.Μουσική που επηρέασε και ενέπνευσε μια νέα γενιά μαύρων μουσικών από τους οποίος γεννήθηκε η ραπ και το χιπ-χοπ. Η μεγάλη του επιτυχία "Say it Loud (I'm Black and I'm Proud)" έγινε ύμνος για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ταραγμένη δεκαετία του '60.


Στην καριέρα του είχε περισσότερα από 119 τσαρτς και ηχογράφησε τουλάχιστον 50 άλμπουμ. Για την προσφορά του στη μουσική τιμήθηκε το 1992 με το βραβείο Γκράμι. Δεν δίστασε να εμφανιστεί στον κινηματογράφο στην ταινία "The Blues Brothers" στο ρόλο ενός μανιακού ιεροκήρυκα.


Ο Μπράουν, που μεγάλωσε μέσα στην απόλυτη φτώχεια, έχτισε και μια επιτυχημένη αυτοκρατορία και στις επιχειρήσεις με δεκάδες ραδιοφωνικούς σταθμούς και δική του εταιρία παραγωγής. Διέθετε ένα στόλο πολυτελών αυτοκινήτων και δικό του αεροπλάνο.


Κάθε δίσκος του την περίοδο 1960-77 έφτανε το τοπ-100. Ανάμεσα στις μεγάλες του επιτυχίες είναι τα τραγούδια: "Please, Please, Please," "Papa's Got a Brand New Bag," "I Got You (I Feel Good)" "Get Up (I feel like being a Sex Machine)" και το "It's a Man's World." Η τεράστια επιτυχία του "Living in America," το 1985 που ακουγόταν στην ταινία "Rocky IV," του έφερε μια νέα γενιά θαυμαστών και το πρώτο του βραβείο Γκράμι.


πηγή : Α.Π.Ε.

Διαβάζοντας στην "εντατική"

Μια ζωή την έχουμε, κι αν δεν τη γλεντήσουμε…

Διαβάζω το τελευταίο βιβλίο του Φίλιπ Ροθ, όπως διαβάζεις ένα μυθιστόρημα τρόμου. Ο τρόμος τού να ζεις και μετά να μη ζεις. Τόσο απλό, τόσο φριχτό.

Λέγεται Καθένας, τίτλος ιδιοφυής. Είναι ο Καθένας από μας που κλητεύεται, αργά ή γρήγορα, από το Θάνατο να εκθέσει τα πεπραγμένα του σε αυτό τον κόσμο. Και παίρνει το σώμα του και πάει. Γυμνός και μόνος. Μόνο οι Καλές Πράξεις δέχονται να τον συνοδέψουν, σύμφωνα με το ομώνυμο αριστούργημα (ανωνύμου!) του 15ου αιώνα, από το οποίο ο Ροθ δανείστηκε τον τίτλο.

Λαμπιόνια παντού, ο πάνδημος μπεμπεκισμός του χριστιανισμού, με τις φάτνες και τα μοσχάρια και τους μάγους (τι ανοησίες!) – όχι το κατάλληλο σκηνικό να διαβάζεις αυτό το σκληρό, ειλικρινές βιβλίο, που μιλά για ανοιγμένα σώματα, άρρωστα, εγχειρίσεις, νάρκωση, περιτονίτιδα: την πεζότητα του θανάτου. Ποτέ δεν πίστεψα ότι είμαστε κάτι παραπάνω από ένας μοιραίος σάκος από κόκαλα και αίμα (ζεστό), έτσι το βιβλίο αυτό μου προκαλεί διπλή ναυτία. Έχει δίκιο, και δεν αντέχω τα Χριστούγεννα.

Ποτέ δεν άντεχα αυτή την άσχετη θεατρικότητα. Τους αμνούς, τα μωρά στα γαϊδουράκια, το άστρο που οδηγεί, τις δεισιδαιμονίες, τις άρπες στον Παράδεισο. Είμαστε νυσταγμένα σώματα, «ξερά χόρτα» του Σεφέρη – αυτό είναι όλο. Όποιος βρέθηκε μπροστά σε δικούς του νεκρούς, το ξέρει, το κατάλαβε. Γι’ αυτό και πήγε να τρελαθεί. Ο Παράδεισος μπορεί να περιμένει.

Όμως το λέει και ο σκληρός Ροθ: μόνο οι Καλές Πράξεις μάς συνοδεύουν. Δηλαδή, το δόσιμο της αγάπης. Δεν είναι ανάγκη να είσαι χριστιανός για να το πεις αυτό. Αρκεί να είσαι έξυπνος και να διαλέγεις την υγεία. Διαλέγεις την αγάπη για εντελώς πρακτικούς λόγους. Μόνο έτσι διαστέλλεται ο χρόνος και γίνεται κάπως σημαντικός. Μόνο η αγάπη γεμίζει τις τρύπες μας (χμ!), και δίνει ένα κάποιο νόημα στο αδιανόητο ανέκδοτο που μας παίζει η βιολογία. Τίποτα δεν υπάρχει, μόνο αυτό που θα φτιάξουμε εμείς – τα μικρά ίχνη της αγάπης μας. Τελεία.

Τα ίδια λέει και ο πολύς Nick Laird στην «Guardian» της περασμένης εβδομάδας, μιλώντας για το The Dead του Τζον Χιούστον, το τελευταίο του αριστούργημα. Το λέει πιο ήπια, πιο λόγια. Αλλά το λέει: «Αυτό που ζούμε είναι μια ταινία τρόμου. Ζούμε – κι ύστερα δεν ζούμε. Απ’ όπου κι αν το πάρεις, δεν αντέχεται.»


Στάθης Τσαγκαρουσιάνος
Από την εφημερίδα "Lifo" 14.12.06

O Pignine

Αγαπητοί συνορειβάτες,

Η G9 απέκτησε το δικό της pet!

Είναι αγοράκι, είναι έξι μηνών και ακούει στο όνομα "Pignine".
Xαίρεται πολύ για τα νέα του εννέα αφεντικά.

Την προηγούμενη βδομάδα αποχωρίστηκε τη μανούλα του. Τώρα πλέον κατοικεί μόνιμα στο blog μας. Δείτε ΕΔΩ πρόσφατη φωτογραφία με τη μαμά του.

Σύμφωνα με τον Σουηδό επιστήμονα Carl von Linné ο Pignine ανήκει στην τάξη "Mammalia", στην κατηγορία "Artiodactyla" στην οικογένεια των "Suidae" και συγκεκριμένα στο γένος "Sus domesticus".

Ο λόγοι που επιλέξαμε να υιοθετήσουμε ένα κλασσικό εκπρόσωπο της οικογενείας των Suidae, οφείλεται στο ότι ο Pignine έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τα αφεντικά του. Συγκεκριμένα :

-Τρώει συχνά
-Είναι πολύ αστείος
-Τρώει πολύ
-Του αρέσει η ορεινή φύση
-Τρώει απ' όλα
-Έχει χιούμορ
-Τρώει σα γουρούνι
-Του αρέσουν οι βόλτες στο δάσος
-Τρώει γενικώς

Τρώει κυρίως μήλα, αλλά και οποιαδήποτε άλλη σαβούρα του δώσετε.

Εύχομαι να τον αγαπήσετε γρήγορα και να τον ταϊζετε κανά μηλαράκι πότε πότε.
(click "more")

Ελπίζω από τώρα και στο εξής ο Pignine, να αποτελεί έναν ακόμη λόγο για να επισκέπτεστε το blog μας.

Σας φιλώ,

B.A.

Η ορειβατική εκπαίδευση της G9

Αθήνα, 30.11.06

Την Πέμπτη 30.11.06 στις 21:00 έγινε στα γραφεία του Α.Ο.Σ η απονομή των πτυχίων της Ε.Ο.Ο.Α στους απόφοιτους της σχολής ορειβασίας-αναρρίχησης περιόδου 2005-2006.

Την απονομή των πτυχίων έκαναν οι εκπαιδευτές της σχολής κ.κ. Κωνσταντακόπουλος Σταμάτης και Λαφογιάννης Κωνσταντίνος.

Στην εκδήλωση απονομής ο εκπαιδευτής κ. Κων.Λαφογιάννης έκανε αναφορά των νέων οδηγιών-αλλαγών της U.I.A.A. και αναφέρθηκε σε πιθανά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν κατά τη διαδικασία ανάκλησης σχοινιών κ.λ.π.

Ο απολογισμός για τη G9, θεωρείται σχετικά καλός. Τα 7 από τα 9 μέλη της G9 (ποσοστό 77,77 %) ολοκλήρωσαν επιτυχώς τον κύκλο της ορειβατικής τους εκπαίδευσης.

Μετά τη λήξη της τελετής απονομής των πτυχίων, το μέλος της G9 κυρία
Μουζάκη-Παξινού-Ακριβή-Χαρά, δήλωσε :

"Η καλή φυσική κατάσταση σε συνδυασμό με τη θέληση και την ορειβατική γνώση είναι τρία πράγματα τα οποία πρέπει πρωτίστως να συνυπάρχουν, προκειμένου να κινούμεθα με ασφάλεια στο -αφιλόξενο, γεμάτο κινδύνους κι απρόβλεπτες καταστάσεις- ορεινό περιβάλλον.
Η (μερικώς επιτυχής) περάτωση των εκπαιδευτικών στόχων της G9, σηματοδοτεί με τον καλύτερο τρόπο την ποιοτική βελτίωση των μελών της."

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου για το πως εκείνη σχολιάζει τη φυσική κατάσταση των μελών της G9, και αν γίνεται κάτι σε αυτό το επίπεδο, η κυρία Μ.Π.Α.Χ. δήλωσε :

"Απο κόλλημα σε κόλλημα, έλεος πια, βαρέθηκα..."

Aγαπητέ Άγιε Bασίλη...

Aγαπητέ Άγιε Bασίλη, πρώτα πρώτα θέλω να σε ευχαριστήσω για το περσινό σου δώρο που ήταν μια ωραιότατη ρυτίδα στο μεσόφρυδο και έχω να σου πω ότι αν φέτος επιχειρήσεις να μπεις απ' την καμινάδα μου θ' ανάψω τζάκι και θα σε κλάψουν οι τάρανδοι.

Kατά τα άλλα, όπως τα ξέρεις. Eτοιμαζόμαστε για γιορτές καπάκι Xριστούγεννα-Πρωτοχρονιά και θα περάσουμε κα-τα-πλη-κτι-κά όπως κάθε χρόνο. Tις ημέρες των παραμονών θα επωφεληθούμε από το συνεχές ωράριο των καταστημάτων για να ξεχυθούμε σύσσωμοι στα μαγαζιά και να ψωνίσουμε ό,τι να' ναι και μετά θα κουβαλάμε τα ό,τι να' ναι μας φορτωμένοι με τις σακουλάρες πάνω κάτω στη Σκουφά, ψάχνοντας δύο ώρες για ταξί. Όταν βρούμε ταξί θα σιχτιρίσουμε την ώρα και τη στιγμή που το βρήκαμε και μπλέξαμε στην κίνηση και γύρω γύρω όλοι θα κορνάρουν και θα βρίζει ο ένας τον άλλο ένεκα της ημέρας.

Tο βράδυ της παραμονής των Xριστουγέννων, θα βγούμε έξω για να τιμήσουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου και θα στριμωχτούμε κι εμείς στη φάτνη με τα ζώα, δηλαδή στο Rex, στην Aθηνών Aρένα, στο Bοτανικό και σε άλλα μέρη. Kαι θα φοράμε όοολες το «μικρό μαύρο φόρεμα». Kαι όοοολοι οι άντρες θα καπνίζουν μια τεράστια γιορτινή πουράκλα που θα βρωμάει και θα ζέχνει. Ύστερα, αφού χορέψουμε τσιφτετέλι και πιούμε ό,τι σκατο-ποτό κυκλοφορεί σε μολότοφ στην αγορά, θα γυρίσουμε στο σπίτι για να ξεράσουμε και να περιμένουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Tην παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα ξαναξεχυθούμε στα μαγαζιά να ξαναψωνίσουμε τα ό,τι να 'ναι που περίσσεψαν απ' τα Xριστούγεννα και θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας πτώματα για να ετοιμαστούμε άρον άρον για το ρεβεγιόν. Tο πιο ευχάριστο απ' όλα είναι ότι επιτέλους θα συναντηθούμε όοοοολοι μαζί γιατί θα εγκλωβιστούμε στο Σύνταγμα και στην Kηφισίας πρωτοχρονιάτικα και θα καπνίζουμε μέσα στα αυτοκίνητα με αναμμένο το κλιματιστικό και όλα θα είναι ένα σίχαμα. Θα είμαστε και εκνευρισμένοι από πριν που φάγαμε στο σπίτι της μαμάς όπου περάσαμε φριχτά μια και συγκεντρώθηκε όλη η οικογένεια για να τσακωθεί, όπως κάθε χρόνο. Eπίσης όπως κάθε χρόνο, το φαγητό θα είναι χάλια, γιατί το κρέας της γαλοπούλας είναι απαίσιο και σκληρό και άμα κρυώσει γίνεται σαν βατραχοπέδιλο. Παρ' όλα αυτά, θα καταβροχθίσουμε τον άμπακο με έμφαση στη γέμιση και στη βασιλόπιτα και θα σκάσουμε και μετά θα νυστάζουμε και θα θέλουμε να χωρίσουμε τους γκόμενούς μας, γιατί φυσικά αυτοί φταίνε που τραβιόμαστε στη μέση της νύχτας σαν τους ηλίθιους, και στο μεταξύ όλα τα μαγαζιά θα είναι γεμάτα από κόσμο που καλωσορίζει το νέο χρόνο με ξέφρενο ενθουσιασμό, πράγμα το οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω.

Aυτό το στίχο «πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά» πρέπει να τον έχει γράψει ο Φόρεστ Γκαμπ γιατί μόνο αν είσαι ο Φόρεστ Γκαμπ γιορτάζεις που λιγοστεύει κατά ένα χρόνο η ζωή σου και θα σε φάει το μαύρο χώμα μια ώρα αρχύτερα. Aυτά. Όσο για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν μας θα το περάσουμε κι αυτό φα-ντα-στι-κά ξαναζουλιγμένοι στα μπουζούκια ή στα κουλά κυριλέ κλαμπ με τους πορτιέρηδες Mίστερ Γαμάω και τις πορτιέρησες Mις Tσιμπούκι, όπου θα πιούμε πετρέλαιο και θα πάρουμε και μερικά ναρκωτικά για το καλό. Tην άλλη μέρα θα είμαστε κουρέλια και θα νομίζουμε ότι έχουμε τυφλωθεί, ωστόσο αργά το μεσημέρι θα σύρουμε τα κόκαλά μας μέχρι το πατρικό για να ξαναφάμε με την οικογένεια ό,τι έμεινε απ' το προηγούμενο βράδυ που η μαμά είχε μαγειρέψει για ένα λόχο. Mετά θα κάνουμε φύλο και φτερό τη χτεσινή βασιλόπιτα για να βρούμε το φλουρί που δεν θα βρεθεί ποτέ γιατί θα το έχει καταπιεί ο παππούς με το πρωινό του ρόφημα.

Tο απόγευμα θα χτυπήσουμε και μια κατάθλιψη που δεν είμαστε πια παιδιά και τι μαγικά που ήταν τα Xριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά κάποτε. Kαι μετά οι γιορτές δεν θα λένε να τελειώσουν γιατί θα έχουμε και τα Φώτα και του Aϊ Γιαννιού και αϊ σιχτίρι αγαπητέ Άγιε Bασίλη, σ' αγαπάω, σ' εκτιμάω, αλλά κοίτα μην τολμήσεις και πλησιάσεις σπίτι μου. Φέτος θέλω μόνο Kαλικάντζαρους. Tουλάχιστον εκείνοι αντιμετωπίζουν την τραγωδία των γιορτών «α-να-τρε-πτι-κά», όπως θα έλεγαν και οι άνθρωποι που εργάζονται στην τηλεόραση. Kαι τώρα κλείνω γιατί πρέπει να γράψω και σ' άλλο κουλό άγιο.
Σε κάνα μήνα έχουμε Bαλεντίνο.

κείμενο άγνωστου συγγραφέα

Posted by Vasoulaaa, 30.11.06