The Eye of the Tiger

Survivor

Get this widget Track details eSnips Social DNA

Risin' up, back on the street
Did my time, took my chances
Went the distance, now I'm back on my feet
Just a man and his will to survive

So many times, it happens too fast
You change your passion for glory
Don't lose your grip on the dreams of the past
You must fight just to keep them alive

It's the eye of the tiger, it's the cream of the fight
Risin' up to the challenge of our rival
And the last known survivor stalks his prey in the night
And he's watchin' us all in the eye of the tiger

Face to face, out in the heat
Hangin' tough, stayin' hungry
They stack the odds 'til we take to the street
For we kill with the skill to survive

Risin' up, straight to the top
Have the guts, got the glory
Went the distance, now I'm not gonna stop
Just a man and his will to survive

The eye of the tiger

5 Χρόνια "αλτ" στους κυνηγούς

ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ 150 οικολογικών και φιλοζωικών οργανώσεων για να σωθεί ό,τι απέμεινε


Περισσότερα από 13.000 άτομα έχουν υπογράψει μέχρι στιγμής την πρόταση 150 οικολογικών-φιλοζωικών οργανώσεων και του κόμματος των Πρασίνων για απαγόρευση του κυνηγιού τα επόμενα -τουλάχιστον- 5 χρόνια- σε όλη την επικράτεια.


Την πρόταση-αίτημα αυτή απέστειλαν οι οργανώσεις προς την ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης ζητώντας: την προστασία όσων ζώων διασώθηκαν από τις πυρκαγιές και βρήκαν σε γειτονικές περιοχές καταφύγιο να προστατευτούν από τον χειμώνα.

«Εκατοντάδες χιλιάδες ζώα, που κινδυνεύουν και από την οικοπεδοποίηση, απειλούνται τώρα και από τους χιλιάδες κυνηγούς, που με τις γενικές άδειες του υπουργείου εξοντώνουν μαζικά ζώα και πουλιά σε μεγάλες αποστάσεις από τα αστικά κέντρα». Επίσης οι τοπικές άδειες να δίδονται κατόπιν αυστηρών εξετάσεων επισημαίνουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις. Ζητούν, ακόμα, εκτός από την παύση των 5 χρόνων:

- «Να επιτρέπεται το κυνήγι μετά τα 5 χρόνια μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές.

- Να υπάρχει συστηματική παρακολούθηση της εφαρμογής του νόμου και της εκάστοτε ρύθμισης και να ζητούνται καταστατικά ύστερα από κάθε έξοδο κυνηγού.

- Και να απαγορευθεί -μετά τα 5 χρόνια- αυστηρά το κυνήγι για όλα τα είδη από την 1η Φεβρουαρίου μέχρι τη 15η Οκτωβρίου, καθώς επίσης και στις περιόδους μεγάλης κακοκαιρίας».

Το κράτος, με σκοπό το κέρδος από τη μη πρόσληψη δασοφυλάκων και αγροφυλάκων, έχει «αναθέσει» στους κυνηγετικούς συλλόγους τον ρόλο των θηροφυλάκων, όπως θα ανέθετε κάποιος στον «λύκο να φυλάει τα πρόβατα», τονίζει η ΠΟΦΥΖΩ, οργάνωση για τα δικαιώματα των ζώων.

«Οι κυνηγοί, από τη δική τους πλευρά, χρησιμοποιούν, την πρόφαση προστασίας των δασών για να μπορούν, με τις "ευλογίες" της πολιτείας να καταστρέφουν ό,τι ανήκει σε αυτά».

Οι οργανώσεις με το αίτημά τους «απαιτούν»:

* «Να προστατευτούν στο διάστημα της απαγόρευσης (της πενταετούς που ζητούν) οι υγροβιότοποι και οι εθνικοί δρυμοί και να ιδρυθούν νέοι. Να καταργηθούν οι περιοχές ελεγχόμενου κυνηγιού (reservation) και παράλληλα να δημιουργηθεί εντός πενταετίας το νομοθετικό πλαίσιο ίδρυσης αμιγών και συγκοινωνουσών περιοχών ελεύθερων από το κυνήγι, που να επικοινωνούν όλες με: τον κύριο ορεινό κορμό της βόρειας, κεντρικής και νότιας Πίνδου, καθώς και την οροσειρά της συνοριακής ζώνης της βόρειας Ελλάδας (Βαρνούντας, Καϊμακτσαλάν, Μπέλες, Ροδόπη).

Επίσης, να υπάρχει άμεση απαγόρευση του κυνηγιού από τα μεταναστευτικά περάσματα των αποδημητικών πουλιών. Τέτοιοι "δρόμοι των πουλιών", όπως για παράδειγμα η δυτική Κρήτη, τα Κύθηρα, ο Ταΰγετος, ο Πάρνωνας κ.λπ., πρέπει να τύχουν άμεσης μέριμνας προστασίας από την πολιτεία».

Το ΠΑΝΔΟΙΚΟ (Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων) διευκρινίζει ότι «το κράτος εισπράττει ένα σημαντικό ποσό από τις άδειες των κυνηγών και κάθε άλλη επιχείρηση που συντηρεί το κυνήγι και έχει κάθε οικονομικό λόγο να τους προστατεύει».

Οι οικολογικές οργανώσεις εξηγούν: «Η πολιτεία δίνει άδεια οπλοφορίας κυνηγετικού όπλου με μεγάλη ευκολία. Η ελαστική ώς ανύπαρκτη αξιολόγηση που χρησιμοποιεί καθιστά την κατοχή του όπλου πολύ επικίνδυνη για τους συμπολίτες μας.

Σημειωτέον ότι η αξιολόγηση ισχύει εφάπαξ και η άδεια οπλοφορίας μπορεί να δοθεί σε εφήβους άνω των 15 ετών. Η πολιτεία, λοιπόν, δίνει άδεια οπλοφορίας σε ανηλίκους».

Μετά την τεράστια εθνική καταστροφή, η κυβέρνηση πρέπει να είναι... γενναιόδωρη όχι μόνο στην εισπρακτική πολιτική αλλά και στο σχέδιό της για τη διαχείριση της φύσης. Μάλλον θα ονειρεύομαι...

ΦΙΛΗΣ ΚΑΪΤΑΤΖΗΣ

"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 29.11.2007

Η οπλοφορούσα φυσιολατρία

Δεν κατάφερα ποτέ να συμμεριστώ τη χαρά του κυνηγού. Πρωτίστως για λόγους αισθητικούς και δευτερευόντως ιδεολογικούς. Ανήκω σε εκείνους που οι κυνηγοί εγκαλούν για εμπάθεια, αφού δεν εννοώ να καταλάβω την προαιώνια σχέση κυνηγού- θηράματος καθώς το ένα από τα δύο μέρη σε αυτή τη σχέση συμμετέχει χωρίς τη θέλησή του. Δηλώνω λοιπόν εκ των προτέρων πως μεροληπτώ. Άλλωστε πώς να διεκδικήσει κανείς εχέγγυα αμεροληψίας μπροστά στο θέαμα των πάνοπλων κυνηγών που ξεχύνονται στα δάση σαν να ζουν στην κατάφυτη και γεμάτη θηράματα Ευρώπη περασμένων αιώνων;


Η τεχνολογία χρησιμοποιείται απέναντι σε ζώα που δεν κατάφεραν να παρακολουθήσουν τη δική μας «εξέλιξη» και αγωνίζονται να επιζήσουν σε ένα περιβάλλον όλο και πιο εχθρικό, με τα ίδια φτωχά μέσα αιώνες τώρα. Έτσι κι αλλιώς, η καταναλωτική φυσιολατρία, τα υπερσύγχρονα 4Χ4 και η βιομηχανία των χόμπι ντύνουν την ανία της αστικής καθημερινότητας με ένα επίχρισμα περιπέτειας. Μόνο που στην περίπτωση του κυνηγιού το επίχρισμα αυτό έχει θύματα.




Αυτό όμως που υπερβαίνει την κοινή λογική είναι η συστηματική προσπάθεια να εμφανιστούν οι κυνηγοί ως διωκόμενοι, ως θύματα οργανωμένης προσπάθειας κατασυκοφάντησης και παραπληροφόρησης. Όλοι γνωρίζουν πως δεν πρόκειται για μια ανυπεράσπιστη ομάδα που πέφτει θύμα των κατηγόρων τους οικολόγων. Αντίθετα. Οι κυνηγοί αποτελούν το πιο οργανωμένο, ίσως, λόμπι στην ελληνική κοινωνία, με ισχυρές κομματικές διασυνδέσεις, σαφέστατη υποστήριξη από μερίδα του Τύπου, μεγάλη καταναλωτική ισχύ. Απόδειξη τρανή, το ζήτημα της απαγόρευσης του κυνηγιού λόγω των πυρκαγιών. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για προσωρινή απαγόρευση μέχρις ότου γίνουν οι απαραίτητες περιβαλλοντικές μελέτες ξεπεράστηκε αμέσως με μια «ντρίμπλα» του αρμόδιου υφυπουργού. Όσοι τονίζουν πως οι επιπτώσεις των πυρκαγιών στην πανίδα δεν περιορίζονται στις καμένες εκτάσεις κατηγορούνται ως φανατικοί οικολογούντες.

Η εξυπηρέτηση των συμφερόντων και ενστίκτων του κυνηγετικού λόμπι είναι πιεστικότερο αίτημα. Σαφείς οι αναλογίες με το ζήτημα της δημιουργίας υπουργείου Περιβάλλοντος, που κατά τον κ. Σουφλιά πρέπει να ιδρυθεί αλλά... όχι ακόμα (σε πείσμα των κουτόφραγκων που το θεωρούν προϋπόθεση για τη χάραξη και εφαρμογή περιβαλλοντικής πολιτικής). Προφανώς προέχει η εξυπηρέτηση του σημερινού μοντέλου ανάπτυξης με τις ολέθριες επιπτώσεις στο περιβάλλον. Όπως προέχει, άλλωστε, και το έντονο αποτύπωμα των ταγμάτων της «οπλοφορούσας φυσιολατρίας» στον εκλογικό χάρτη. Αφελείς όσοι πίστευαν πως η περιβαλλοντική καταστροφή του καλοκαιριού θα στεκόταν εμπόδιο στις πάγιες προτεραιότητες πολιτείας και κοινωνίας. Οφείλουμε όλοι να αποδεχθούμε άλλη μία φορά πως κυνηγοί, μεγαλοεργολάβοι, δήμαρχοι τύπου Ζαχάρως και πολιτικοί των «μεγάλων έργων» βιάζονται. Οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων θα προκαλούσαν αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στην υλοποίηση των «μεγαλεπήβολων οραμάτων» τους!

To παραπάνω κείμενο είναι του Κωστή Παπαϊωάννου και δημοσιεύθηκε στα "ΝΕΑ" στις 26.11.07
Οι φωτογραφίες είναι από το Internet

Το παρακάτω τραγούδι είναι το "time is running out" των "MUSE".

Get this widget Track details eSnips Social DNA

Η εκπαιδευτική αποστολή στο Buni Zom

Στα πλαίσια των δραστηριοτήτων της η Ε.Ο.Ο.Α πραγματοποίησε τον Ιούλιο 2007 ορειβατική αποστολή σε βουνό μεγάλου υψομέτρου στην οροσειρά Hindu Kush στο Πακιστάν. Η Ομοσπονδία κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων της αποστολής.

Η ΟΜΑΔΑ
Συμμετείχαν νεαροί αναρριχητές -τριες μέχρι 30 ετών από διάφορα σωματεία της χώρας με εξαιρετική δράση στα βουνά της Ελλάδας και στις Άλπεις κατόπιν επιλογής, οι οποίοι πλαισιώθηκαν από μεγαλύτερους και έμπειρους αλπινιστές.

Πιο συγκεκριμένα στην αποστολή πήραν μέρος οι εξής ορειβάτες:
1.Βουτυρόπουλος Γιώργος (αρχηγός)Ε.Ο.Σ Αθηνών
2.Μωραιτίνης Σταύρος (συνοδός) Ε.Ο.Σ Αθηνών
3.Κρούπης Νίκος (συνοδός) Ε.Ο.Σ Ξάνθης
4.Καραπετάκος Άκης (συνοδός) Ε.Ο.Σ Αθηνών
5.Κωνσταντακόπουλος Σταμάτης Α.Ο.Σ
6.Μουγκολιάς Κων/νος Α.Ο.Σ
7.Μεσαρχάκης Μάνος Ε.Ο.Σ Χανίων
8.Ναξάκης Βασίλης Ε.Ο.Σ Χανίων
9.Κουσιπέτκου Φανή Σ.Ε.Ο Φλώρινας
10.Ζέκης Βαγγέλης Π.Ο.Α
11.Δασκαλάκης Δημήτρης Ε.Ο.Σ Αθηνών

ΤΟ ΒΟΥΝΟ
Η περιοχή που επιλέχθηκε για την πραγματοποίηση της αποστολής ήταν τα βουνά Buni Zom στη διοικητική περιφέρεια του Chitral στα βορειοδυτικά σύνορα της χώρας, μια κάπως απομακρυσμένη περιοχή γεμάτη ψηλά βουνά, με φιλήσυχους και φιλόξενους κατοίκους. Η οροσειρά Buni Zom περιλαμβάνει αρκετές κορυφές με υψόμετρο μεταξύ 5800 – 6500 μέτρα και επιλέχθηκε γατί προσφέρει πολλές δυνατότητες ορειβατικών διαδρομών, από πολύ εύκολες πεζοπορικές αναβάσεις μέχρι τεχνικά δύσκολες αναρριχήσεις κάθετων ορθοπλαγιών. Επιπλέον, δυο κύριες κορυφές του συγκροτήματος άνω των 6000 μέτρων, παρέμεναν απάτητες, πράγμα που αποτελούσε ένα σημαντικό δέλεαρ για τους συμμετέχοντες.

Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
Η αποστολή οργανώθηκε σύμφωνα με τα πρότυπα διοργάνωσης δραστηριοτήτων της Ε.Ο.Ο.Α. Η αρχική εισήγηση ήταν του Γ. Βουτυρόπουλου, ο οποίος συνέταξε τη σχετική πρόταση υλοποίησης και τον οικονομικό προϋπολογισμό. Αφού εγκρίθηκε και εξασφαλίστηκε το σχετικό κονδύλι, ανακοινώθηκε στα σωματεία με σχετική εγκύκλιο. Τον περασμένο Μάρτιο κρίθηκαν οι αιτήσεις συμμετοχής με βάση τις προϋποθέσεις δράσης και εγκρίθηκε η σύνθεση της ομάδας. Ορίστηκαν επίσης, οι απαραίτητες συναντήσεις των μελών καθώς και οι σχετικές προετοιμασίες που έπρεπε να γίνουν στην Ελλάδα πριν το ταξίδι.

Οι οργανωτικές λεπτομέρειες της αποστολής στο Πακιστάν ανατέθηκαν στο ειδικευμένο γραφείο ορεινού τουρισμού του Chitral «TERICH MIR Travel», η συνεργασία με το οποίο υπήρξε απόλυτα επιτυχής και ολοκληρώθηκε χωρίς να προκύψουν προβλήματα. Η ανωτέρω εταιρεία ανέλαβε τις μετακινήσεις της ομάδας εντός Πακιστάν, τη μεταφορά των εφοδίων στη κατασκήνωση βάσης του βουνού, την οργάνωση της κατασκήνωσης βάσης και τη διατροφή της ομάδας κατά τη διάρκεια παραμονής τους στη κατασκήνωση βάσης.

Οι λεπτομέρειες του προγράμματος ανάβασης και του απαραίτητου εξοπλισμού καθορίστηκαν με ευθύνη του Γ. Βουτυρόπουλου και του Ν. Κρούπη, που γνωρίζει καλά την περιοχή αφού έχει ξαναβρεθεί άλλες τρεις φορές εκεί στο πρόσφατο παρελθόν. Η εμπειρία, η επιμονή και η μεθοδικότητα του τελευταίου είχαν σαν αποτέλεσμα τη συλλογή ενός μεγάλου όγκου πληροφοριών για τα βουνά και την ορειβατική δραστηριότητα της περιοχής, γεγονός που διευκόλυνε αφάνταστα τη διεξαγωγή της αποστολής.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Η αποστολή αναχώρησε από την Ελλάδα στις 12 Ιουλίου 2007 με πτήση της Gulf Air για την πρωτεύουσα Islamabat όπου έφτασε την επομένη με ενδιάμεση διανυκτέρευση στο Ομάν. Εκείνη την ημέρα η ομάδα μεταφέρθηκε οδικώς βόρεια και διανυκτέρευσε στην πόλη Dir.

Στις 14 Ιουλίου 2007 η ομάδα έφτασε στην πόλη του Chitral. Εκεί έγιναν οι τελευταίες προμήθειες τροφίμων και κανονίστηκαν οι λεπτομέρειες προσέγγισης του βουνού. Την επόμενη ανέβηκε με τζιπ στο χωριό Phargam. Από το χωριό αυτό στις 16/7/2007 προωθήθηκε μέσω της κοιλάδας Phargam Gol μαζί με όλο τον εξοπλισμό, τα τρόφιμα και τριμελές βοηθητικό προσωπικό στην κατασκήνωση βάσης σε υψόμετρο 4000 μέτρα μετά από πολύωρη πεζοπορία, με τη βοήθεια βαστάζων και ζώων που είχε φροντίσει να στρατολογήσει το γραφείο που είχε την οργάνωση.

ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
Από τις 17/7/2007 μέχρι και τις 25/7/2007 με αλλεπάλληλες αναβάσεις οργανώθηκαν δυο ενδιάμεσες κατασκηνώσεις. Η πρώτη στήθηκε λίγο πριν τον παγετώνα Khorabhorr σε υψόμετρο 4.800 μέτρα πάνω από τις πρώτες τεχνικές δυσκολίες της διαδρομής, έναν απότομο τοίχο από βράχο 300 μέτρων όπου στα πιο κάθετα σημεία στήθηκαν σταθερά σχοινιά για να διευκολύνουν και να προστατεύουν. Η δεύτερη στήθηκε στα 5.400 μέτρα, πάνω στον παγετώνα ο οποίος ας σημειωθεί ήταν ομαλός εύκολα προσβάσιμος και σχετικά ακίνδυνος χωρίς μεγάλες crevasses και άλλες παγίδες. Στις κατασκηνώσεις αυτές μεταφέρθηκαν σιγά - σιγά τρόφιμα και εξοπλισμός και ολοκληρώθηκε σταδιακά το πρόγραμμα εγκλιματισμού στο υψόμετρο της ομάδας. Για πρακτικούς λόγους τα μέλη της αποστολής χωρίσθηκαν σε δυο ομάδες και δούλεψαν ξεχωριστά με διαφορά μιας ημέρας.

Το πρόγραμμα ανάβασης περιλάμβανε μια πρώτη προσπάθεια και από τις δυο ομάδες στη κύρια κορυφή του βουνού με υψόμετρο 6.552 μέτρα, από την νότια πλευρά του. Η δεύτερη κατασκήνωση που είχε στηθεί ακριβώς από κάτω θα αποτελούσε το «ορμητήριο» των ομάδων. Η συγκεκριμένη πλαγιά 1.100 μέτρων έχει γενικά ήπια κλίση και ελάχιστες τεχνικές δυσκολίες και επιλέχθηκε γιατί ακριβώς φαινόταν η πιο εφικτή και ασφαλής λύση. Στο παρελθόν (δεκαετία 1970) είχε ξαναγίνει η συγκεκριμένη διαδρομή άλλες δυο φορές.

Πράγματι στις 26/7/2007 η πρώτη ομάδα αποτελούμενη από τους Ν. Κρούπη, Μ. Μεσαρχάκη, Β. Ζέκη, Β. Ναξάκη, Κ. Μουγκολιά και Δ. Δασκαλάκη επιχείρησε μια πρώτη ανάβαση στο Buni Zom main. Μετά όμως από πολύωρη κοπιαστική προσπάθεια αναγκάσθηκαν να σταματήσουν σε υψόμετρο 6300 μέτρων λόγω άσχημων συνθηκών. Το χιόνι στη κόψη κορυφής, ήταν μαλακό και εξαιρετικά ασταθές, γι’ αυτό το λόγο κρίθηκε επικίνδυνη η συνέχιση της προσπάθειας και η ομάδα υποχώρησε από την πλαγιά. Σχοινιά και τεχνικές ασφάλισης χρησιμοποιήθηκαν μόνο στα τελευταία μέτρα της διαδρομής και κατά την υποχώρηση - επιστροφή της ομάδας στη κατασκήνωση. Ο καιρός αν και άστατος (νωρίς το πρωί χιόνισε κιόλας) δε δημιούργησε ιδιαίτερα προβλήματα. Η ομάδα ξεκίνησε την προσπάθεια της στην 1:00 τα ξημερώματα και είχαν επιστρέψει όλοι στη κατασκήνωση μέχρι τις 17:00, την ίδια ημέρα.

Στις 27/7/2007 η δεύτερη ομάδα προτίμησε να δοκιμάσει τη γειτονική κορυφή Buni Zom south 6.220 μέτρων, η οποία είναι πιο εύκολη και λιγότερο επικίνδυνη. Η βορεινή πλαγιά από όπου επιχειρήθηκε η ανάβαση έχει μικρή κλίση 20ο – 30ο και καθόλου τεχνικές δυσκολίες. Το χιόνι ήταν καλά παγωμένο και μόνο ψηλά στη κόψη κορυφής και ιδιαίτερα στα τελευταία 100 μέτρα της διαδρομής, χρησιμοποιήθηκε σχοινί και ασφάλειες και χρειάστηκε κάποια προσοχή. Η διαδρομή αυτή έγινε για πρώτη φορά (ανεπίσημα) το 1971 από μια μη αναγνωρισμένη Γιαπωνέζικη αποστολή και από τότε μετρά ελάχιστες επαναλήψεις. Ο καιρός ήταν καθαρός αλλά με κρύο. Στη κορυφή βρέθηκαν νωρίς το πρωί γύρω στις 7:00 οι Α. Καραπετάκος, Γ. Βουτυρόπουλος, Φ. Κουσιπέτκου, Σ. Κωνσταντακόπουλος. Η κατάβαση έγινε εύκολα και γρήγορα από τα ίδια και όλη η προσπάθεια διήρκησε 8 ώρες από την 1:00 μέχρι τις 9:00 το πρωί. Την ίδια ημέρα μαζεύτηκε η δεύτερη κατασκήνωση και όλα τα μέλη της αποστολής κατέβηκαν νωρίς το απόγευμα στη κατασκήνωση βάσης.

Μετά από αυτές τις προσπάθειες το πρόγραμμα της αποστολής περιλάμβανε μια μικρή ανάπαυλα και μια τελευταία σύντομη περίοδο δράσης (2 ημέρες) σε κάποια κοντινή κορυφή ή ορθοπλαγιά από όσους είχαν ακόμη όρεξη. Με ελεύθερη επιλογή τα μέλη της αποστολής χωρίσθηκαν σε μικρότερες ομάδες και διάλεξαν τους στόχους τους. Η πρώτη σχοινοσυντροφιά που σχηματίσθηκε ευθύς αμέσως αποτελούνταν από τους Β. Ναξάκη και Δ. Δασκαλάκη, οι οποίοι στις 29/7/2007 αναχώρησαν για να προσεγγίσουν την ανατολική 600-700 μέτρων πλαγιά μιας ανώνυμης κορυφής 5.909 μέτρων του συγκροτήματος Sar που δεσπόζει πάνω από τη κοιλάδα Phargam Gol, η οποία από την αρχή της αποστολής είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον τους. Η ορθοπλαγιά αυτή περιλαμβάνει ένα εκτεταμένο σύστημα από στενά και απότομα παγωμένα λούκια που διακόπτονται από snowfields μικρότερης κλίσης και καταλήγει σε δαντελωτή και απότομη κόψη κορυφής. Βάση των πληροφοριών που είχαν συλλεχτεί, πότε κανένας στο παρελθόν δεν είχε επιχειρήσει στην ορθοπλαγιά αυτή. Η προσέγγιση μεγάλη και δύσκολη περιλαμβάνει και τη διάσχιση ενός μικρού αλλά επικίνδυνου παγετώνα. Εκεί οι δυο ορειβάτες πραγματοποίησαν ολιγόωρη στάση αργά το απόγευμα, με σκοπό να ξεκινήσουν την αναρρίχηση λίγο μετά τα μεσάνυχτα.

Στις 30/7/2007 άλλες δυο ομάδες έφυγαν από την κατασκήνωση βάσης για σκαρφάλωμα. Η πρώτη και πιο μεγάλη επέλεξε και πάλι τον παγετώνα Khorabhorr και πιο συγκεκριμένα την κορυφή που αναφέρεται στους χάρτες με το κωδικό όνομα 6ΜΤ. Στη κορυφή αυτή των 6.100 μέτρων στο ανατολικό άκρο του παγετώνα, σύμφωνα με τις πληροφορίες δεν είχε ανέβει ποτέ κανένας στο παρελθόν. Στον πειρασμό μιας «απάτητης κορυφής» υπέκυψαν οι Ν. Κρούπης, Γ. Βουτυρόπουλος, Β. Ζέκης και Μ. Μεσαρχάκης. Η ομάδα έφτασε κάτω από τις διαδρομές νωρίς το απόγευμα και ξεκουράστηκαν σε πρόχειρα καταλύματα μέχρι τα μεσάνυχτα οπότε και ξεκίνησαν την προσπάθεια τους. Οι δυο πρώτοι επέλεξαν την πιο προφανή λύση, το δυτικό λούκι, από όπου προσέγγισαν τελικά την κορυφή νωρίς το πρωί την επομένη μετά από 7 ώρες αναρρίχησης σε παγωμένο πεδίο κλίσης 60ο – 70ο. Το ακριβές ύψος της κορυφής που μετρήθηκε με gps είναι 6.117 μέτρα. Οι άλλοι δυο προτίμησαν την πιο περίπλοκη δυτική κόψη, που προσέγγισαν από τη βόρεια πλαγιά. Αυτή σχηματίζει μια εντυπωσιακή πυραμιδοειδή κορυφή από βράχο πάνω από τα 5.800 μέτρα, για την οποία δεν υπάρχουν καθόλου αναφορές. Αυτή η κορυφή καθορίστηκε σαν ο στόχος της δεύτερης σχοινοσυντροφιάς. Οι Μεσαρχάκης – Ζέκης αναγκάσθηκαν πάντως να υποχωρήσουν νωρίς αφού διαπίστωσαν ότι η κόψη ήταν εξαιρετικά σαθρή και επικίνδυνη.

Η δεύτερη ομάδα αποτελούμενη από τον Κ. Μουγκολιά και Σ. Κωνσταντακόπουλο ανέβηκε την ίδια ημέρα, στο πέρασμα Phargam An στα 5.056 μέτρα με σκοπό να προσεγγίσουν και να κάνουν κατόπτευση της νότιας πλαγιάς της macho Zom (5555 μέτρα) και εφόσον διακρίνουν κάποια εύκολη διαδρομή να επιχειρήσουν για την κορυφή. Οι δυο τους επέστρεψαν άπραγοι νωρίς την επομένη στη κατασκήνωση βάσης.

Οι Ακ. Καραπετάκος, Φ. Κουσιπέτκου και Σ. Μωραιτίνης ήταν οι μοναδικοί που παρέμειναν εκείνη την ημέρα στην κατασκήνωση βάσης.

ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ
Στο μεταξύ οι Ναξάκης – Δασκαλάκης κατάφεραν το απόγευμα της 30ης Ιουλίου 2007 να ολοκληρώσουν την αναρρίχηση τους βγαίνοντας στη κόψη κορυφής. Η διαδρομή που χάραξαν περιλάμβανε 14 σχοινιές και τρία τεχνικά δύσκολα σημεία που απαιτούσαν σκαρφάλωμα σε κάθετο πάγο και έγιναν με τις κανονικές διαδικασίες ασφάλισης. Για επιστροφή επέλεξαν την ίδια διαδρομή πίσω, πράγμα που επέβαλε το στήσιμο με τα σχοινιά αλλεπάλληλων ραπέλ. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Δασκαλάκη άφηναν για αγκύρωση στο κάθε ρελε μια καλή ασφάλεια (παγόβιδα ή “Iμάντα Abalakov”) και μια δεύτερη για κάλυψη. Γύρω στις 21:00 μόλις ολοκλήρωναν το προτελευταίο ραπέλ επιστροφής. Πλέον η κατάβαση τους γινόταν σε μια παγωμένη πλαγιά κλίσης 40ο σε υψόμετρο 5.200 μέτρα. Πρώτος κατέβηκε ο Δ. Δασκαλάκης, έβαλε μια παγόβιδα όπου και ασφαλίστηκε και ξεκίνησε να φτιάχνει την ενίσχυση. Ο Β. Ναξάκης κατέβηκε δεύτερος και αφού τελείωσε το ραπέλ στάθηκε δίπλα στο Δασκαλάκη. Καθώς στέκονταν οι δυο δίπλα – δίπλα, ο Ναξάκης ξεκίνησε να βοηθάει στις διαδικασίες και κάποια στιγμή φαίνεται έριξε το βάρος του στο πιολέ όπου είχε ασφαλιστεί το οποίο όμως δεν κράτησε, βγήκε από τον πάγο με αποτέλεσμα αυτός να χάσει την ισορροπία του και να αρχίσει να κυλάει στην παγωμένη πλαγιά. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες προσπάθησε να φρενάρει στα πρώτα κρίσιμα μέτρα με τα χέρια του, όμως αυτό ήταν αδύνατον σε τόσο παγωμένο πεδίο. Εκείνες τις στιγμές δε κατάφερε να πιάσει το πιολέ του που πάντως ήταν συνδεδεμένο πάνω του με τον ιμάντα. Στο σημείο που γλίστρησε η πλαγιά εξελίσσεται προς τα κάτω με ήπια κλίση για 200 περίπου μέτρα και έπειτα πέφτει απότομα για άλλα 100 μέτρα και καταλήγει σε επίπεδο σημείο του παγετώνα κάτω από μεγάλα και επικίνδυνα σερακ. Αυτή ήταν και η πορεία που φαίνεται να διέγραψε ο άτυχος ορειβάτης. Το τελευταίο πράγμα που αντιλήφθηκε ο σύντροφός του ήταν ένας απόμακρος γδούπος, πράγμα που δείχνει ότι τελικά κατέληξε στο κενό.

O Δασκαλάκης ευθύς αμέσως κατέβηκε το υπόλοιπο μόνος του και άρχισε να ψάχνει. Τα ξημερώματα της 31ης Ιουλίου 2007 έφτασε τελικά στη κατασκήνωση βάσης και κινητοποίησε τα μέλη που βρίσκονταν εκεί. Σχηματίσθηκε αμέσως μια ομάδα αποτελούμενη από τους Μωραιτίνη, Καραπετάκο, Κουσιπέτκου και δυο Πακιστανούς από το βοηθητικό προσωπικό που έσπευσε να ερευνήσει την περιοχή. Κινούμενοι με τις προφορικές υποδείξεις του Δασκαλάκη ανέβηκαν στον παγετώνα στη βάση της ορθοπλαγιάς και ερεύνησαν περιφερειακά την περιοχή του ατυχήματος,
Η οικογένεια του Β. Ναξάκη ειδοποιήθηκε το ίδιο απόγευμα για το συμβάν με το δορυφορικό τηλέφωνο της αποστολής από τον στενό φίλο του αγνοούμενου Μ. Μεσαρχάκη που για ψυχολογικούς λόγους κρίθηκε απαραίτητο να παραμείνει στη κατασκήνωση βάσης. Αργότερα το βράδυ ειδοποιήθηκε και ο πρόεδρος της Ε.Ο.Ο.Α.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Στις 2 Αυγούστου η κατασκήνωση βάσης εκκενώθηκε και η ομάδα διανυκτέρευσε στο χωριό Phargam. Την άλλη ημέρα μέλη της αποστολής έδωσαν κατάθεση για το ατύχημα στο αστυνομικό τμήμα του διπλανού χωριού Harciin και η ομάδα επέστρεψε οδικώς στο Chitral αργά το απόγευμα. Οι διαδικασίες δήλωσης του ατυχήματος στις τοπικές αρχές συνεχίσθηκαν την άλλη ημέρα στο δικαστήριο και στην αστυνομία του Chitral, που έχοντας ειδοποιηθεί από την Ελληνική Πρεσβεία του Πακιστάν αντιμετώπισαν το γεγονός με ιδιαίτερη προσοχή και ευαισθησία.

Η αποστολή αναχώρησε στις 5 Αυγούστου αεροπορικώς για Peshawar και από εκεί συνέχισε οδικώς για Islamabad. Το ίδιο βράδυ πραγματοποιήθηκε συνάντηση με τον πολύ ευγενικό και εξυπηρετικό αξιωματούχο της πρεσβείας κ. Φερεντίνο, ο οποίος είχε αναλάβει τη διεκπεραίωση των διαδικασιών δήλωσης του ατυχήματος και ο οποίος πρόσφερε το δείπνο στα μέλη της ομάδας.

Την επόμενη ημέρα η ομάδα πήρε την πτήση επιστροφής στην πατρίδα με διανυκτέρευση στο Bahrain και έφτασε στην Αθήνα το μεσημέρι της 7ης Αυγούστου.

Επίσημη ενημέρωση από την Ε.Ο.Ο.Α.

Νέο ΠΑΣΟΚ !

Γιωργάκη προχώρα,

άλλαξέ τα όλα !!!

It's my Life...

Get this widget Track details eSnips Social DNA

"It's my life
And it's now or never
I ain't gonna live forever
I just want to live while I'm alive
(It's my life)
My heart is like an open highway
Like Frankie said
I did it my way
I just want to live while I'm alive
'Cause it's my life..."

Video Clip

Το πρόγραμμα ανάβασης στην Οίτη

Η κύρια διαδρομή που θα κάνουμε ξεκινάει το πρωί (του Σαββάτου 10/11) από την Υπάτη (390 μ.) και κινείται με νοτιοανατολική κατεύθυνση (150 μοιρών) διασχίζοντας το βόρειο τμήμα της Οίτης και καταλήγει στο καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Λαμίας που βρίσκεται στα 1760 μ.

Η συνολική απόσταση της διαδρομής είναι περίπου 8 χιλιόμετρα (ανηφόρα περίπου 10 μοιρών) η υψομετρική της διαφορά περίπου 1400 μέτρα, ενώ η διάρκειά της υπολογίζεται περίπου στις 4 ώρες και 30 λεπτά.

Υπάρχει πηγή στο μέσο περίπου της διαδρομής όπως επίσης πηγή υπάρχει σε απόσταση 150 μέτρων από το καταφύγιο.



Το bbq και η διανυκτέρευση θα γίνει στην περιοχή του καταφυγίου στην οποία η θερμοκρασία κατά τη διάρκεια της νύχτας δεν αναμένεται να πέσει κάτω από τους -10 C. βαθμούς.

Την Κυριακή το πρωί ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και τις δυνατότητες της ομάδας, ενδεχομένως θα επιχειρηθεί ανάβαση σε μία από τις κορυφές της Οίτης :

-Γρεβενό 2116 μ.
-Πύργος 2152 μ.
-Σέμπη 2091 μ.
-Αλύκαινα 2051 μ.

Το πιθανότερο είναι να επιχειρηθεί ανάβαση στην κορυφή Γρεβενό, η οποία βρίσκεται κοντά και πάνω από το σημείο διανυκτέρευσης. Η επιστροφή θα ξεκινήσει το μεσημέρι της Κυριακής από την ίδια διαδρομή, αν και υπάρχει εναλλακτικά η δυνατότητα κατάβασης στην περιοχή των Λουτρών της Υπάτης.

Τέλος, την Κυριακή το απόγευμα θα επισκεφθούμε τα θερμά λουτρά των θερμοπυλών για σωματική και ηθική χαλάρωση.

Το βουνό των μανιταριών

"Όταν το φθινόπωρο έρθει παρατεταμένα υγρό κι αργήσουν λίγο οι παγωνιές, τα δάση της Οίτης και τα έρημα στάλια των καλοκαιριάτικων κοπαδιών γεμίζουν αγαρικά, λεπιότες, βολέτους, πλευρώτους, καισαρικούς αμανίτες, λακτάριους, ευωδιαστούς κανθαρέλους κι εντυπωσιακές μορχέλες."


Η Οίτη αποτελεί το βορειότερο βουνό του συμπλέγματος των ψηλών βουνών της κεντρικής Στερεάς Ελλάδας. Μαζί με τη Γκιώνα (2510μ.) τα Βαρδούσια (2495μ.) και τον Παρνασσό (2457μ.). σχηματίζεται ένας νοητός κύκλος που στο πάνω τμήμα του βρίσκεται η Οίτη.

Η Οίτη, με την πρώτη ματιά, φαντάζει απόκρημνη και απρόσιτη. Βαθιές χαράδρες και άγριο ανάγλυφο δίνουν την αίσθηση ενός απροσπέλαστου βουνού. Όταν όμως φθάσει κανείς πάνω από τα 1800μ., ξαφνικά όλα ημερεύουν! Οροπέδια, λιβάδια, και στρογγυλεμένες κορυφές εκτείνονται σε όλο το κεντρικό συγκρότημα του βουνού, διαφοροποιώντας το από τους γείτονες της, τα Βαρδούσια και τη Γκιώνα, που με την αλπική τους διαμόρφωση εντυπωσιάζουν περισσότερο τους ορειβάτες.


Η Οίτη λόγω των πετρωμάτων της (φλύσχης), είναι βουνό πλούσιο σε νερά. Από τα οροπέδιά της πηγάζουν τρία ποτάμια. Στα ανατολικά ο Ασωπός και ο Γοργοπόταμος καταλήγουν στον Σπερχειό, αφού διαβούνε απόκρημνα φαράγγια. Ο Ίναχος (Βίστριτσα) στα δυτικά, κυλά σε πιο ήρεμο τοπίο και καταλήγει, όπως και τα υπόλοιπα ποτάμια, στον Σπερχειό. Στα νότια, η Οίτη βοηθάει κι αυτή για να ξεδιψάει η Αθήνα, μια που με διάφορα ρέματα συμβάλλει στο σχηματισμό του Μόρνου, κι αυτός με τη σειρά του στο σχηματισμό της ομώνυμης λίμνης. Πέρα από τα ποτάμια, σε όλο το βουνό υπάρχουν πολλές πηγές κι έτσι ο πεζοπόρος απολαμβάνει δροσερό νερό στις περισσότερες διαδρομές του.

Σ΄ ένα βουνό με τόσα νερά δεν θα μπορούσαν να λείπουν μικρές λίμνες, όπως αυτές στο οροπέδιο Λειβαδιές κάτω από την κορυφή Γρεβενό και καταρράκτες, με πιο εντυπωσιακό (130μ. ύψος) τον καταρράκτη πάνω από το χωριό Κομποτάδες, στο Στενοβούνι, που στερεύει κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Από την Οίτη απολαμβάνει κανείς, νότια, πολύ ωραία θέα προς τα Βαρδούσια και τη Γκιώνα, και βόρεια προς τον κάμπο του Σπερχειού, ειδικά το σούρουπο, την ώρα που πέφτει η νύχτα και τρεμοσβήνουν τα φώτα των χωριών που βρίσκονται στον κάμπο.

Ο Εθνικός Δρυμός της Οίτης ιδρύθηκε το 1966, έχει έκταση 70 τετραγωνικά χιλιόμετρα και αποτελείται από τον πυρήνα (24 km2) και την περιφερειακή ζώνη (36 km2)
Τα όρια του Δρυμού που ξεκινούν από τα 600 μ. υψόμετρο, στη βόρεια πλευρά της Οίτης, πάνω από την κοιλάδα του Σπερχειού και τα χωριά Μεξιάτες Λουτρά Υπάτης και Αργυροχώρι, περιλαμβάνουν τις ψηλές κορφές του βουνού Γρεβενό (2116 μ.), Αλύκαινα (2051 μ.) και Σέμπη (2091 μ.).

The Pin Project

"...Πόσοι όμως μπορούν να καταλάβουν ότι πίσω από κάθε νούμερο κρύβεται αμέτρητος πόνος, πίσω από κάθε αριθμό μια τραγωδία χωρίς κάθαρση;..."


The PIN Project

Βάλε μια καρφίτσα στη....λακκούβα της γειτονιάς

Με το σύνθημα «ας γεμίσουμε τον χάρτη της Ελλάδος με καρφίτσες», το Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας Πάνος Μυλωνάς σε συνεργασία με το «Pin Project» παροτρύνουν τους πολίτες να δραστηριοποιηθούν προκειμένου να διορθωθούν τα κακώς κείμενα των ελληνικών δρόμων.

Πρόκειται για μία διαδικτυακή πρωτοβουλία μέσω της οποίας οποιοσδήποτε πολίτης διαπιστώσει πρόβλημα σε δρόμο, που θέτει εν δυνάμει σε κίνδυνο την ασφάλεια οδηγών και πεζών μπορεί να την καταγράψει.

Αρκεί να μπει στον διαδικτυακό τόπο www.msfree.gr/pin όπου εμφανίζεται ένας χάρτης στον οποίο ο χρήστης τοποθετεί «ηλεκτρονικές» καρφίτσες σε σημεία δρόμων όπου διαπίστωσε κάποια κακοτεχνία όπως είναι οι λακκούβες, οι κρυμμένες πινακίδες ή φανάρια, ολισθηρό οδόστρωμα, κακός φωτισμός.

Ο χρήστης πέρα από την τοποθέτηση της κατάλληλης καρφίτσας (υπάρχουν τρεις διαβαθμίσεις μπλε, κίτρινη, κόκκινη ανάλογα με τον βαθμό επικινδυνότητας) παραθέτει και το σχόλιό του. Στη συνέχεια ομάδα εθελοντών αναλαμβάνει να πραγματοποιήσει αυτοψίες στα σημεία που υποδεικνύει ο χάρτης, προκειμένου να διαπιστώσει το μέγεθος και την ύπαρξη ή μη του προβλήματος.

Στη συνέχεια το Ινστιτούτο Πάνος Μυλωνάς με επιστολή του ενημερώνει τους κατά τόπους δημάρχους ότι οι εθελοντές θα επισκεφθούν τη δημοτική αρχή, παραθέτοντας τα αποτελέσματα της αυτοψίας (φωτογραφίες, σχόλια κτλ) με σειρά επικινδυνότητας. Μετά την επίσκεψη στο σημείο και την ενημέρωση του δήμου, η καρφίτσα στον χάρτη αλλάζει ένδειξη και σχήμα προκειμένου ο χρήστης να γνωρίζει σε ποιο στάδιο βρίσκεται η καταγγελία του. Η καρφίτσα γίνεται πράσινη αν και όταν επισκευαστεί το πρόβλημα...

Το site που συνεργάζεται με το Ινστιτούτο Πάνος Μυλωνάς λειτουργεί σχεδόν ένα μήνα και οι εθελοντές που έχουν δηλώσει ενδιαφέρον ανέρχονται σε εκατοντάδες σήμερα, ενώ μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο τοποθετήθηκαν 800 καρφίτσες, επισημαίνει στην «Κ» ο συγκοινωνιολόγος Νότης Παρασκευόπουλος, μέλος του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας.

Το Ινστιτούτο αναλαμβάνει την εκπαίδευση των εθελοντών ανά δήμο, παρέχοντας τεχνογνωσία για τις αυτοψίες και στη συνέχεια ορίζεται ένα μέλος ως επικεφαλής της ομάδας των εθελοντών, συνήθως με κριτήρια τη διαθεσιμότητα. Οι επικεφαλής αναλαμβάνουν τον συντονισμό των εθελοντών και τη σειρά των επισκέψεων στα σημεία για τις αυτοψίες. Στόχος είναι οι πρώτες αυτοψίες να ξεκινήσουν να διενεργούνται μέχρι το τέλος Νοεμβρίου, ενώ από τις αρχές του 2008 προβλέπεται η βράβευση του δημάρχου που έχει ανταποκριθεί στα περισσότερα περιστατικά.

Της Αλεξάνδρας Κασσίμη,
από την "Καθημερινή"



Posted by Vasoulaaa