Natural Enemies

Θέμα από τη σημερινή "Guardian" :

Οι επιστήμονες (γενετιστές εν προκειμένω) δημιούργησαν ένα γενετικώς τροποποιημένο ποντίκι το οποίο δεν φοβάται τις γάτες.

Στη συνέχεια το έβαλαν σε ένα δωμάτιο μαζί με μία συνηθισμένη γάτα. Δείτε στο video , τί συνέβη τελικά.

Για ένα πεδίο...

Τα παιδιά του λόφου

γράφει ο Γιώργος Βουτυρόπουλος

Την Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007 το απόγευμα, μια παρέα αναρριχητών που αγαπάνε το πεδίο του Φιλοπάππου βρέθηκαν κάτω από τα βράχια όχι με σχοινιά και σετάκια αυτή τη φορά, αλλά με γάντια και σακούλες σκουπιδιών και προσπάθησαν να καθαρίσουν τα κομμάτια τουλάχιστον που σκαρφαλώνει ο περισσότερος κόσμος (Κόκκινη - Μπλε πίστα).

Ο χρόνος δεν έφτανε για να καθαριστούν τα πολλά (!) σκουπίδια που υπάρχουν μέσα στις τρύπες κάτω από την μπλε πίστα. Κουβέρτες και συναφή αντικείμενα που εντοπίστηκαν εκεί μέσα, ίσως και να υποδηλώνουν την ύπαρξη τρωγλοδυτών. Πολλές φορές οι τρύπες αυτές και άλλες προς την πράσινη πίστα χρησίμευσαν σαν καταφύγιο σε διάφορους δυστυχείς αστέγους. Επίσης, δεν καθαρίστηκε επαρκώς το κομμάτι κάτω από την πράσινη πίστα.

Οι συμμετέχοντες έδωσαν όμως υπόσχεση να ξαναβρεθούν σύντομα στον λόφο για να τελειώσουν τη δουλειά που ξεκίνησαν. Αφορμή για αυτή την αυθόρμητη εκδήλωση αποτέλεσε το ομότιτλο σχόλιο του Θανάση Κοτούλα στο Forum στο Routes.gr, που έθιγε τη χρήση κραμπόν - πιολέ στα βράχια αυτά, καθώς και την αδιαφορία των αναρριχητών για τα σκουπίδια και την υποβάθμιση του πεδίου.

Σχεδόν όλοι όσοι συμμετείχαν στη σχετική συζήτηση, έκαναν πράξη τα λεγόμενα τους δίνοντας ραντεβού μέσω του Forum στα βράχια για καθαρισμό. Συμφώνησαν επίσης, ότι η χρήση πιολέ και ιδιαίτερα η χρήση κραμπόν θα πρέπει να αποφεύγεται στον μαλακό βράχο του Φιλοπάππου γιατί τον καταστρέφει και ότι θα πρέπει ο καθένας μας να φροντίζει για την καθαριότητα του χώρου. Τέλος, κάνουν έκκληση σε όλους τους φίλους αναρριχητές να σέβονται και να προστατεύουν το δημοφιλέστερο αναρριχητικό πεδίο του κέντρου της Αθήνας.


πηγή: www.routes.gr

Μανιτάρια που κρύβουν δηλητήριο

«Φάε χόρτα όσα βρεις, μανιτάρια όσα ξέρεις». Πρόκειται για τη λαϊκή παροιμία που ξεχνούν πολλοί συλλέκτες μανιταριών, με αποτέλεσμα να μαζεύουν και να καταναλώνουν κάποια με τοξικές ουσίες που μπορούν να προκαλέσουν ακόμα και τον θάνατο. «Όπως για όλα τα πράγματα, έτσι και για τα μανιτάρια ισχύει ένας χρυσός κανόνας: Αν δεν τα γνωρίζεις, καλύτερα να μην τα αγγίζεις», σημειώνει ο καθηγητής Βοτανικής στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ν. Χριστοδουλάκης.

«Oι μύκητες δεν είναι ούτε ζώα, ούτε φυτά. Είναι μια ομάδα οργανισμών που ως τροφή χρησιμοποιούν όλες τις οργανικές ουσίες, τις οποίες και διασπούν. Το μανιτάρι είναι το ορατό μέρος του μύκητα, ενώ το κυρίως μέρος του μύκητα είναι σχεδόν πάντα αθέατο», λέει ο κ. Χριστοδουλάκης. Όσον αφορά τον αν ένα μανιτάρι είναι δηλητηριώδες ή όχι, προσθέτει ότι «αυτό εξαρτάται από το περιβάλλον και την τροφή του. Πολλά είδη μανιταριών, ενώ είναι ακίνδυνα σε ένα συγκεκριμένο μέρος, σε κάποια άλλη περιοχή μπορεί να αποδειχτούν επικίνδυνα».



Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης από μανιτάρια στις περισσότερες περιπτώσεις παρουσιάζονται σε λίγη ώρα και συνήθως ο άνθρωπος που τα έχει καταναλώσει μπορεί να την αντιμετωπίσει με πλύση στομάχου ή αντίδοτο. Όμως, υπάρχουν και κατηγορίες μανιταριών που τα πρώτα συμπτώματα αρχίζουν να γίνονται ορατά ύστερα από 8-12 ώρες. Όπως σημειώνει ο καθηγητής, «αυτά τα μανιτάρια μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και στον θάνατο, καθώς η τοξική ουσία έχει περάσει ήδη στο αίμα».



Σπασμοί, εφίδρωση, εμετοί, διάρροιες, πόνοι στο στομάχι ακόμα και ο θάνατος μπορούν να προκληθούν από τα δηλητηριώδη μανιτάρια, καθώς αυτά περιέχουν νευροτοξίνες ή ισχυρές τοξικές ουσίες όπως η αμανιτίνη. Η συλλογή και η βρώση μανιταριών για κάποιον που δεν γνωρίζει μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνη, καθώς δεν υπάρχει κανένας εμπειρικός τρόπος που να ξεχωρίζει ποια είναι επικίνδυνα και ποια όχι. Παράλληλα, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, «υπάρχουν μανιτάρια που μοιάζουν πάρα πολύ και το ένα μπορεί να είναι τοξικό, ενώ το άλλο όχι». Χαρακτηριστικό παράδειγμα το μανιτάρι boletus edulis και το boletus satanas.
«Κάποιος βασικός κανόνας για την αναγνώρισή τους δεν υπάρχει. Αυτό που απαιτείται είναι να γνωρίζουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε είδους. Αυτό όμως είναι πρακτικά αδύνατο, καθώς στην Ελλάδα υπάρχουν καταγεγραμμένα περίπου 3.000 είδη μανιταριών», σημειώνει ο κ. Γιώργος Κωνσταντινίδης, συγγραφέας βιβλίων για τα μανιτάρια και μέλος του Συλλόγου Μανιταρόφιλων Δυτικής Μακεδονίας.

Θόδωρος Νικολάου
"ΤΑ ΝΕΑ" 11.12.07

Yesterday

Get this widget Track details eSnips Social DNA

Yesterday,
All my troubles seemed so far away,
Now it looks as though they're here to stay,
Oh, I believe in yesterday.

Suddenly,
I'm not half the man I used to be,
There's a shadow hanging over me,
Oh, yesterday came suddenly.

Why she
Had to go I don't know, she wouldn't say.
I said,
Something wrong, now I long for yesterday.

Yesterday,
Love was such an easy game to play,
Now I need a place to hide away,
Oh, I believe in yesterday.

Why she
Had to go I don't know, she wouldn't say.
I said,
Something wrong, now I long for yesterday.

Yesterday,
Love was such an easy game to play,
Now I need a place to hide away,
Oh, I believe in yesterday.

Χειμερινή ανάβαση στον Ταϋγετο

Ο Ταϋγετος αποτελεί μία σχετικά στενή οροσειρά με μακριά ράχη, μήκους 115 χιλιομέτρων, μέγιστου πλάτους 30 χιλιομέτρων και συνολικής έκτασης 2.500 χιλιομέτρων. Σχηματίζει σχεδον μία ευθεία γραμμή από το Βορρά προς το Νότο, και χωρίζεται σε τρεις ορεινούς όγκους: τον Βόρειο Ταϋγετο, τον κεντρικό Ταϋγετο, και το όρος Ταίναρο ή Σαγγιά.

Από την Ανατολική Μάνη τμήμα της κορυφής του Ταϋγέτου δίνει την εικόνα κλειστού χεριού, γροθιάς, και τα πέντε αντερείσματα έδωσαν το όνομα Πενταδάκτυλος.



Η ομορφιά της οροσειράς του Ταϋγέτου οφείλεται στη σχισμώδη μορφολογία του, αφού περιέχει αναρίθμητα φαράγγια και ορθοπλαγιές, με πιο γνωστά τις χαράδρες του Ριντόμου, της Κοσκάρακας, του Βυρού και της Λαγκάδας. Τα τοπία του Ταϋγετου επιφυλάσσουν μοναδική ομορφιά για αυτούς που θα τον εξερευνήσουν, και για αυτό το λόγο αποτελεί έναν από τους αγαπημένους προορισμούς των φίλων της πεζοπορίας.

Ο Ταϋγετος χαρακτηρίζεται από τέσσερις κλιματικές ζώνες: τη χαμηλή πλάγια (μέχρι 700 μέτρα) με καλοκαιρινές συνθήκες από το Μαϊο μέχρι τον Οκτώβριο, στην ορεινή ζώνη ( 750-1650μ) με χειμώνα που διαρκεί από το Δεκέμβριο μέχρι το Μάρτιο, στη υποαλπική ζώνη ( 1650-2000μ) με το καλοκαίρι να εμφανίζεται μόλις στο τέλος Ιουνίου, και την αλπική ζώνη (2000+μ), με ένα στρώμα χιονιού να κυριαρχεί τους περισσότερους μήνες του χρόνου.



Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, ο Ταϋγετος πήρε το όνομά του από τη νύμφη Ταϋγέτη, μία από τις Ατλαντίδες (κόρες του Άτλαντα), η οποία έβαλε τέλος στη ζωή της μετά τον εξαναγκασμό της σε συνεύρεση από το Δία, από την οποία και γεννήθηκε ο Λακαιδεμόνας, ήρωας της περιοχής.

Η ψηλότερη κορυφή του Ταϋγέτου είναι ο Πρ.Ηλίας με υψόμετρο 2.407 μέτρα, η οποία αποτελεί και την ψηλότερη κορυφή της Πελοποννήσου.


Δείτε φωτογραφίες από την ανάβαση στις 02.12.07 :

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10