Τρίτη, Δεκεμβρίου 26, 2006

James Brown is Dead



Πέθανε σε ηλικία 73 ετών ο "νονός της σόουλ", ο τραγουδιστής Τζέιμς Μπράουν που χαρακτήριζε τον εαυτό του ως τον σκληρότερα εργαζόμενο άνθρωπο στον κόσμο του θεάματος, μετέδωσε το CNN. Ο Μπράουν μεταφέρθηκε στη διάρκεια του σαββατοκύριακου με οξεία πνευμονία στο νοσοκομείο Εμορι Κρόφορντ Λονγκ της Ατλάντα, δήλωσε ο συνεργάτης του Σούπερ Φρανκ.


Ο τραγουδιστής που ήταν γνωστός και ως "Mr Dynamite" είναι υπεύθυνος για δύο βασικές τομές στην αμερικανική μαύρη μουσική. Για τη στροφή του ρυθμ εν μπλουζ στη σόουλ στα τέλη της δεκαετίας του '50, καθώς και για τη γέννηση του φανκ μέσα από τη σόουλ στα τέλη της δεκαετίας του '60 και στις αρχές της δεκαετίας του '70.Μουσική που επηρέασε και ενέπνευσε μια νέα γενιά μαύρων μουσικών από τους οποίος γεννήθηκε η ραπ και το χιπ-χοπ. Η μεγάλη του επιτυχία "Say it Loud (I'm Black and I'm Proud)" έγινε ύμνος για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ταραγμένη δεκαετία του '60.


Στην καριέρα του είχε περισσότερα από 119 τσαρτς και ηχογράφησε τουλάχιστον 50 άλμπουμ. Για την προσφορά του στη μουσική τιμήθηκε το 1992 με το βραβείο Γκράμι. Δεν δίστασε να εμφανιστεί στον κινηματογράφο στην ταινία "The Blues Brothers" στο ρόλο ενός μανιακού ιεροκήρυκα.


Ο Μπράουν, που μεγάλωσε μέσα στην απόλυτη φτώχεια, έχτισε και μια επιτυχημένη αυτοκρατορία και στις επιχειρήσεις με δεκάδες ραδιοφωνικούς σταθμούς και δική του εταιρία παραγωγής. Διέθετε ένα στόλο πολυτελών αυτοκινήτων και δικό του αεροπλάνο.


Κάθε δίσκος του την περίοδο 1960-77 έφτανε το τοπ-100. Ανάμεσα στις μεγάλες του επιτυχίες είναι τα τραγούδια: "Please, Please, Please," "Papa's Got a Brand New Bag," "I Got You (I Feel Good)" "Get Up (I feel like being a Sex Machine)" και το "It's a Man's World." Η τεράστια επιτυχία του "Living in America," το 1985 που ακουγόταν στην ταινία "Rocky IV," του έφερε μια νέα γενιά θαυμαστών και το πρώτο του βραβείο Γκράμι.



πηγή : Α.Π.Ε.

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 15, 2006

Διαβάζοντας στην "εντατική"

Μια ζωή την έχουμε, κι αν δεν τη γλεντήσουμε…

Διαβάζω το τελευταίο βιβλίο του Φίλιπ Ροθ
, όπως διαβάζεις ένα μυθιστόρημα τρόμου. Ο τρόμος τού να ζεις και μετά να μη ζεις. Τόσο απλό, τόσο φριχτό.

Λέγεται Καθένας, τίτλος ιδιοφυής. Είναι ο Καθένας από μας που κλητεύεται, αργά ή γρήγορα, από το Θάνατο να εκθέσει τα πεπραγμένα του σε αυτό τον κόσμο. Και παίρνει το σώμα του και πάει. Γυμνός και μόνος. Μόνο οι Καλές Πράξεις δέχονται να τον συνοδέψουν, σύμφωνα με το ομώνυμο αριστούργημα (ανωνύμου!) του 15ου αιώνα, από το οποίο ο Ροθ δανείστηκε τον τίτλο.

Λαμπιόνια παντού, ο πάνδημος μπεμπεκισμός του χριστιανισμού, με τις φάτνες και τα μοσχάρια και τους μάγους (τι ανοησίες!) – όχι το κατάλληλο σκηνικό να διαβάζεις αυτό το σκληρό, ειλικρινές βιβλίο, που μιλά για ανοιγμένα σώματα, άρρωστα, εγχειρίσεις, νάρκωση, περιτονίτιδα: την πεζότητα του θανάτου. Ποτέ δεν πίστεψα ότι είμαστε κάτι παραπάνω από ένας μοιραίος σάκος από κόκαλα και αίμα (ζεστό), έτσι το βιβλίο αυτό μου προκαλεί διπλή ναυτία. Έχει δίκιο, και δεν αντέχω τα Χριστούγεννα.

Ποτέ δεν άντεχα αυτή την άσχετη θεατρικότητα. Τους αμνούς, τα μωρά στα γαϊδουράκια, το άστρο που οδηγεί, τις δεισιδαιμονίες, τις άρπες στον Παράδεισο. Είμαστε νυσταγμένα σώματα, «ξερά χόρτα» του Σεφέρη – αυτό είναι όλο. Όποιος βρέθηκε μπροστά σε δικούς του νεκρούς, το ξέρει, το κατάλαβε. Γι’ αυτό και πήγε να τρελαθεί. Ο Παράδεισος μπορεί να περιμένει.

Όμως το λέει και ο σκληρός Ροθ: μόνο οι Καλές Πράξεις μάς συνοδεύουν. Δηλαδή, το δόσιμο της αγάπης. Δεν είναι ανάγκη να είσαι χριστιανός για να το πεις αυτό. Αρκεί να είσαι έξυπνος και να διαλέγεις την υγεία. Διαλέγεις την αγάπη για εντελώς πρακτικούς λόγους. Μόνο έτσι διαστέλλεται ο χρόνος και γίνεται κάπως σημαντικός. Μόνο η αγάπη γεμίζει τις τρύπες μας (χμ!), και δίνει ένα κάποιο νόημα στο αδιανόητο ανέκδοτο που μας παίζει η βιολογία. Τίποτα δεν υπάρχει, μόνο αυτό που θα φτιάξουμε εμείς – τα μικρά ίχνη της αγάπης μας. Τελεία.

Τα ίδια λέει και ο πολύς Nick Laird στην «Guardian» της περασμένης εβδομάδας, μιλώντας για το The Dead του Τζον Χιούστον, το τελευταίο του αριστούργημα. Το λέει πιο ήπια, πιο λόγια. Αλλά το λέει: «Αυτό που ζούμε είναι μια ταινία τρόμου. Ζούμε – κι ύστερα δεν ζούμε. Απ’ όπου κι αν το πάρεις, δεν αντέχεται.»


Στάθης Τσαγκαρουσιάνος
Από την εφημερίδα "Lifo" 14.12.06

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 06, 2006

O Pignine

Αγαπητοί συνορειβάτες,

Η G9 απέκτησε το δικό της pet!

Είναι αγοράκι, είναι έξι μηνών και ακούει στο όνομα "Pignine".
Xαίρεται πολύ για τα νέα του εννέα αφεντικά.

Την προηγούμενη βδομάδα αποχωρίστηκε τη μανούλα του. Τώρα πλέον κατοικεί μόνιμα στο blog μας. Δείτε
ΕΔΩ πρόσφατη φωτογραφία με τη μαμά του.

Σύμφωνα με τον Σουηδό επιστήμονα Carl von Linné ο Pignine ανήκει στην τάξη "Mammalia", στην κατηγορία "Artiodactyla" στην οικογένεια των "Suidae" και συγκεκριμένα στο γένος "Sus domesticus".

Ο λόγοι που επιλέξαμε να υιοθετήσουμε ένα κλασσικό εκπρόσωπο της οικογενείας των Suidae, οφείλεται στο ότι ο Pignine έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τα αφεντικά του. Συγκεκριμένα :

-Τρώει συχνά
-Είναι πολύ αστείος
-Τρώει πολύ
-Του αρέσει η ορεινή φύση
-Τρώει απ' όλα
-Έχει χιούμορ
-Τρώει σα γουρούνι
-Του αρέσουν οι βόλτες στο δάσος
-Τρώει γενικώς

Τρώει κυρίως μήλα, αλλά και οποιαδήποτε άλλη σαβούρα του δώσετε.

Εύχομαι να τον αγαπήσετε γρήγορα και να τον ταϊζετε κανά μηλαράκι πότε πότε.
(click "more")

Ελπίζω από τώρα και στο εξής ο Pignine, να αποτελεί έναν ακόμη λόγο για να επισκέπτεστε το blog μας.

Σας φιλώ,

B.A.

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 01, 2006

Η ορειβατική εκπαίδευση της G9




Αθήνα, 30.11.06

Την Πέμπτη 30.11.06 στις 21:00 έγινε στα γραφεία του Α.Ο.Σ η απονομή των πτυχίων της Ε.Ο.Ο.Α στους απόφοιτους της σχολής ορειβασίας-αναρρίχησης περιόδου 2005-2006.

Την απονομή των πτυχίων έκαναν οι εκπαιδευτές της σχολής κ.κ. Κωνσταντακόπουλος Σταμάτης και Λαφογιάννης Κωνσταντίνος.

Στην εκδήλωση απονομής ο εκπαιδευτής κ. Κων.Λαφογιάννης έκανε αναφορά των νέων οδηγιών-αλλαγών της U.I.A.A. και αναφέρθηκε σε πιθανά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν κατά τη διαδικασία ανάκλησης σχοινιών κ.λ.π.

Ο απολογισμός για τη G9, θεωρείται σχετικά καλός. Τα 7 από τα 9 μέλη της G9 (ποσοστό 77,77 %) ολοκλήρωσαν επιτυχώς τον κύκλο της ορειβατικής τους εκπαίδευσης.

Μετά τη λήξη της τελετής απονομής των πτυχίων, το μέλος της G9 κυρία
Μουζάκη-Παξινού-Ακριβή-Χαρά, δήλωσε :

"Η καλή φυσική κατάσταση σε συνδυασμό με τη θέληση και την ορειβατική γνώση είναι τρία πράγματα τα οποία πρέπει πρωτίστως να συνυπάρχουν, προκειμένου να κινούμεθα με ασφάλεια στο -αφιλόξενο, γεμάτο κινδύνους κι απρόβλεπτες καταστάσεις- ορεινό περιβάλλον.
Η (μερικώς επιτυχής) περάτωση των εκπαιδευτικών στόχων της G9, σηματοδοτεί με τον καλύτερο τρόπο την ποιοτική βελτίωση των μελών της."

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου για το πως εκείνη σχολιάζει τη φυσική κατάσταση των μελών της G9, και αν γίνεται κάτι σε αυτό το επίπεδο, η κυρία Μ.Π.Α.Χ. δήλωσε :

"Απο κόλλημα σε κόλλημα, έλεος πια, βαρέθηκα..."

Aγαπητέ Άγιε Bασίλη...



Aγαπητέ Άγιε Bασίλη, πρώτα πρώτα θέλω να σε ευχαριστήσω για το περσινό σου δώρο που ήταν μια ωραιότατη ρυτίδα στο μεσόφρυδο και έχω να σου πω ότι αν φέτος επιχειρήσεις να μπεις απ' την καμινάδα μου θ' ανάψω τζάκι και θα σε κλάψουν οι τάρανδοι.

Kατά τα άλλα, όπως τα ξέρεις. Eτοιμαζόμαστε για γιορτές καπάκι Xριστούγεννα-Πρωτοχρονιά και θα περάσουμε κα-τα-πλη-κτι-κά όπως κάθε χρόνο. Tις ημέρες των παραμονών θα επωφεληθούμε από το συνεχές ωράριο των καταστημάτων για να ξεχυθούμε σύσσωμοι στα μαγαζιά και να ψωνίσουμε ό,τι να' ναι και μετά θα κουβαλάμε τα ό,τι να' ναι μας φορτωμένοι με τις σακουλάρες πάνω κάτω στη Σκουφά, ψάχνοντας δύο ώρες για ταξί. Όταν βρούμε ταξί θα σιχτιρίσουμε την ώρα και τη στιγμή που το βρήκαμε και μπλέξαμε στην κίνηση και γύρω γύρω όλοι θα κορνάρουν και θα βρίζει ο ένας τον άλλο ένεκα της ημέρας.

Tο βράδυ της παραμονής των Xριστουγέννων, θα βγούμε έξω για να τιμήσουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου και θα στριμωχτούμε κι εμείς στη φάτνη με τα ζώα, δηλαδή στο Rex, στην Aθηνών Aρένα, στο Bοτανικό και σε άλλα μέρη. Kαι θα φοράμε όοολες το «μικρό μαύρο φόρεμα». Kαι όοοολοι οι άντρες θα καπνίζουν μια τεράστια γιορτινή πουράκλα που θα βρωμάει και θα ζέχνει. Ύστερα, αφού χορέψουμε τσιφτετέλι και πιούμε ό,τι σκατο-ποτό κυκλοφορεί σε μολότοφ στην αγορά, θα γυρίσουμε στο σπίτι για να ξεράσουμε και να περιμένουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Tην παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα ξαναξεχυθούμε στα μαγαζιά να ξαναψωνίσουμε τα ό,τι να 'ναι που περίσσεψαν απ' τα Xριστούγεννα και θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας πτώματα για να ετοιμαστούμε άρον άρον για το ρεβεγιόν. Tο πιο ευχάριστο απ' όλα είναι ότι επιτέλους θα συναντηθούμε όοοοολοι μαζί γιατί θα εγκλωβιστούμε στο Σύνταγμα και στην Kηφισίας πρωτοχρονιάτικα και θα καπνίζουμε μέσα στα αυτοκίνητα με αναμμένο το κλιματιστικό και όλα θα είναι ένα σίχαμα. Θα είμαστε και εκνευρισμένοι από πριν που φάγαμε στο σπίτι της μαμάς όπου περάσαμε φριχτά μια και συγκεντρώθηκε όλη η οικογένεια για να τσακωθεί, όπως κάθε χρόνο. Eπίσης όπως κάθε χρόνο, το φαγητό θα είναι χάλια, γιατί το κρέας της γαλοπούλας είναι απαίσιο και σκληρό και άμα κρυώσει γίνεται σαν βατραχοπέδιλο. Παρ' όλα αυτά, θα καταβροχθίσουμε τον άμπακο με έμφαση στη γέμιση και στη βασιλόπιτα και θα σκάσουμε και μετά θα νυστάζουμε και θα θέλουμε να χωρίσουμε τους γκόμενούς μας, γιατί φυσικά αυτοί φταίνε που τραβιόμαστε στη μέση της νύχτας σαν τους ηλίθιους, και στο μεταξύ όλα τα μαγαζιά θα είναι γεμάτα από κόσμο που καλωσορίζει το νέο χρόνο με ξέφρενο ενθουσιασμό, πράγμα το οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω.

Aυτό το στίχο «πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά» πρέπει να τον έχει γράψει ο Φόρεστ Γκαμπ γιατί μόνο αν είσαι ο Φόρεστ Γκαμπ γιορτάζεις που λιγοστεύει κατά ένα χρόνο η ζωή σου και θα σε φάει το μαύρο χώμα μια ώρα αρχύτερα. Aυτά. Όσο για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν μας θα το περάσουμε κι αυτό φα-ντα-στι-κά ξαναζουλιγμένοι στα μπουζούκια ή στα κουλά κυριλέ κλαμπ με τους πορτιέρηδες Mίστερ Γαμάω και τις πορτιέρησες Mις Tσιμπούκι, όπου θα πιούμε πετρέλαιο και θα πάρουμε και μερικά ναρκωτικά για το καλό. Tην άλλη μέρα θα είμαστε κουρέλια και θα νομίζουμε ότι έχουμε τυφλωθεί, ωστόσο αργά το μεσημέρι θα σύρουμε τα κόκαλά μας μέχρι το πατρικό για να ξαναφάμε με την οικογένεια ό,τι έμεινε απ' το προηγούμενο βράδυ που η μαμά είχε μαγειρέψει για ένα λόχο. Mετά θα κάνουμε φύλο και φτερό τη χτεσινή βασιλόπιτα για να βρούμε το φλουρί που δεν θα βρεθεί ποτέ γιατί θα το έχει καταπιεί ο παππούς με το πρωινό του ρόφημα.

Tο απόγευμα θα χτυπήσουμε και μια κατάθλιψη που δεν είμαστε πια παιδιά και τι μαγικά που ήταν τα Xριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά κάποτε. Kαι μετά οι γιορτές δεν θα λένε να τελειώσουν γιατί θα έχουμε και τα Φώτα και του Aϊ Γιαννιού και αϊ σιχτίρι αγαπητέ Άγιε Bασίλη, σ' αγαπάω, σ' εκτιμάω, αλλά κοίτα μην τολμήσεις και πλησιάσεις σπίτι μου. Φέτος θέλω μόνο Kαλικάντζαρους. Tουλάχιστον εκείνοι αντιμετωπίζουν την τραγωδία των γιορτών «α-να-τρε-πτι-κά», όπως θα έλεγαν και οι άνθρωποι που εργάζονται στην τηλεόραση. Kαι τώρα κλείνω γιατί πρέπει να γράψω και σ' άλλο κουλό άγιο.
Σε κάνα μήνα έχουμε Bαλεντίνο.


κείμενο άγνωστου συγγραφέα





Posted by Vasoulaaa, 30.11.06

Πέμπτη, Νοεμβρίου 30, 2006

Ο θαυμαστός νέος κόσμος του corporate culture

γράφει ο blogger "Alitovios"

Πάνε έξι χρόνια από τότε που αποφάσισα να εγκαταλείψω τον κόσμο των επιχειρήσεων και να ακολουθήσω σόλο καριέρα. Λίγο πριν τα τριάντα κλάταρα. Δεν άντεχα πλέον τόση πολύ βλακεία συγκεντρωμένη σε τόσο μικρό χώρο. Στις επιχειρήσεις που δούλεψα έννοιες όπως αυτονόητο και κοινή λογική ήταν υπό καθημερινή διαπραγμάτευση. Η ειρωνεία της ιστορίας βέβαια είναι πως από τη μέρα που έφυγα έχω κληθεί κατά καιρούς να παράσχω συμβουλευτικές υπηρεσίες. Για ένα περίεργο λόγο που δεν έχω καταφέρει να καταλάβω οι επιχειρηματίες γουστάρουν πολύ να τους λες τα στραβά τους ευθέως. Τόσο πολύ που είναι διατεθειμένοι να σε πληρώσουν για να τους τα πεις αρκεί να μην έχεις την ψευδαίσθηση πως είναι εξίσου διατεθειμένοι να κάνουν κάτι για να τα αλλάξουν. Καλώς ήρθατε στον θαυμαστό νέο κόσμο του corporate culture.

Τα πράγματα που καταλαβαίνω για την εταιρική κουλτούρα μπορεί να τα καταλάβει ο οποιοσδήποτε. Όπως κι όλα τα πράγματα στη ζωή είναι θέμα αντίληψης. Η δική μου αντίληψη όσον αφορά τις επιχειρήσεις κατάλαβα από πολύ νωρίς στη ζωή μου πως δεν συμβάδιζε με αυτή των περισσοτέρων στελεχών. Και λέω στελέχη γιατί στις μέρες μας όλοι στελέχη θέλουν να θεωρούνται.

Πάντα σε όσες εταιρίες εργάστηκα το μόνο πράγμα που με ενδιέφερε ήταν το αποτέλεσμα. Αργότερα κατάλαβα πως τους περισσότερους σε μια εταιρία το αποτέλεσμα είναι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει. Και πολλές φορές σε αυτούς τους περισσότερους συμπεριλαμβάνεται και η διοίκηση μιας επιχείρησης. Ο εκάστοτε διευθυντής είναι πάντα δέσμιος των στελεχών του. Θεωρητικά τον έχουν βάλει εκεί για να βγάζει τα εμπόδια που οδηγούν στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Πρακτικά αναλώνεται στο να διατηρεί ισορροπίες. Η ιδεολογία του σύγχρονου manager συνοψίζεται στη φράση «διαίρει και βασίλευε».

Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε όλες τις επιχειρήσεις είναι το λεγόμενο middle level management. Δηλαδή όλοι αυτοί που θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Γι αυτή την κατηγορία ανθρώπων το αποτέλεσμα είναι το τελευταίο πράγμα που τους απασχολεί. Αυτό που τους απασχολεί είναι πως θα έχουν τον κώλο τους καλυμμένο. Το οποίο σημαίνει πως για να γίνει η εκάστοτε δουλειά θα φροντίσουν πρώτα να διασφαλίσουν πως δεν θα κληθούν σε περίπτωση αποτυχίας να αναλάβουν την ευθύνη. Όταν όμως κανείς δεν αναλαμβάνει ευθύνες κανείς δεν αναλαμβάνει και ρίσκα. Κι αν μια δουλειά δεν έχει ρίσκα δεν έχει και πολλές πιθανότητες να πετύχει.

Σε όλες τις εταιρίες υπάρχει χάσμα μεταξύ παραγωγής και πωλήσεων. Οι μεν δεν καταλαβαίνουν τους δε. Στην παραγωγή πιστεύουν πως από τη στιγμή που το προϊόν ή η υπηρεσία που παράγουν είναι καλό θα έπρεπε και να πουλάει κι όταν αυτό δεν συμβαίνει είναι επειδή οι πωλητές μαλακίζονται. Στις πωλήσεις από την άλλη πιστεύουν πως από τη στιγμή που τραβάνε όλο το κουπί να πείσουν τον εκάστοτε πελάτη όλη η εταιρία θα έπρεπε να τους παίρνει πίπες. Σε κάθε εταιρία ο διευθυντής παραγωγής θεωρεί τον διευθυντή πωλήσεων/marketing μεγάλο κόπανο και τούμπαλιν. Οι μεν έχουν μαύρα μεσάνυχτα από το πώς λειτουργεί η αγορά και οι δε πιστεύουν πως η απόσταση από το να σχεδιάσεις ένα προϊόν στο χαρτί μέχρι την τελική του παραγωγή είναι μηδαμινή.

Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα το οποίο όμως δεν σχετίζεται με στενά εταιρικά θέματα είναι το γιατί δουλεύει ο καθένας μας. Για μένα η δουλειά ήταν πάντα ένα μέσο. Ήταν δηλαδή το όχημα για να αποκτήσω κάποια πράγματα που κατά περίσταση με ενδιέφεραν, όπως μια μηχανή, ένα σπίτι, καλύτερα ρούχα, ένα καλό ζευγάρι ηχεία, ένα καλό ταξίδι και πάει λέγοντας. Αργότερα διαπίστωσα πως για πάρα πολλούς ανθρώπους η δουλειά είναι αυτοσκοπός. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αν βγεις μαζί τους για ποτό δεν έχουν τίποτα να σου πουν πέραν την δουλειάς. Αυτό είναι πρόβλημα. Όσες φορές στη ζωή μου συνεργάστηκα με ανθρώπους με τους οποίους εκτός δουλειάς δεν είχα τίποτα να πω η συνεργασία ήταν αποτυχία.

Επίσης έχω παρατηρήσει πως πολλοί άνθρωποι όταν τους λέω πως για μένα η δουλειά είναι μέσο με ρωτάνε, δηλαδή δεν αγαπάς τη δουλειά σου; Την αγαπάω ρε κόπανε αλλά εξίσου και περισσότερο αγαπάω τις γυναίκες, τα βιβλία, τις βόλτες και χίλια δύο άλλα πράγματα. Κάποια στιγμή κατάλαβα πως όσοι θεωρούν τη δουλειά τους μέσο είναι πολύ πιο παραγωγικοί από αυτούς που τη βλέπουν ως αυτοσκοπό. Ο λόγος είναι πως το μυαλό πρέπει να έχει κι άλλα ερεθίσματα για να είναι παραγωγικό. Αυτή ακριβώς η νοοτροπία είναι που έχει οδηγήσει στην παραγωγή μιας στρατιάς ανθρώπων οι οποίοι κοινωνικά μιλώντας είναι τελείως βαρετοί. Από τη στιγμή που παραμυθιαστήκαμε πως η δουλειά είναι ότι πιο σημαντικό υπάρχει στη ζωή μας δεν είναι να απορείς μετά γιατί τόσα πολλά πράγματα γύρω μας πάνε τόσο πολύ στραβά.

Alitovios

http://alitovios.blogspot.com

Τετάρτη, Νοεμβρίου 29, 2006

Η θλίψη του σκύλου


Μετά από 60 ώρες το λευκό πουλόσκυλο του άτυχου κυνηγού Λάμπρου Αντρέσσα, δεν άντεξε την πείνα και πλησίασε τον αστυνομικό φρουρό στο σκηνικό του εγκλήματος. Έφαγε τέσσερα σάντουιτς και οι εκπρόσωποι του κυνηγετικού συλλόγου κατάφεραν να το πιάσουν και να το περιθάλψουν, μέχρι να το παραδώσουν στην οικογένεια.

Από το Σάββατο το βράδυ μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής το σκυλί ήταν ξαπλωμένο και περίλυπο δίπλα στο νεκρό αφεντικό του. Οταν τον πήραν «έκλαιγε» και ακολουθούσε τη νεκροφόρα. Μετά περιπλανιόταν στο λιβάδι και το βράδυ γύριζε εκεί που είχε πέσει νεκρός το αφεντικό του. Χθες το μεσημέρι το περιμάζεψαν. Το μελαγχολικό πουλόσκυλο ήταν ο σιωπηλός μάρτυς των πολλαπλών δολοφονιών στο χωράφι με το τριφύλλι.



Ελευθεροτυπία, 29.10.06

Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006

Disco 80's party!


Την Παρασκευή 24 Νοεμβρίου, στις 21:00, η G9 διοργανώνει στο σπίτι της Αναστασίας, 80's Party!!!

Βγάλτε τις βάτες, τα στρασάκια και τις φαρδιές ζώνες από τα πατάρια σας, κι ετοιμαστείτε για το πιο super 80's disco party της χρονιάς.

ΣτΙς κονσόλες θα βρίσκονται οι :


D.J. Y a n n i s

&

D.J. K r a p t o






Θα ακούσουμε παλιές καλές επιτυχίες των :


-DURAN DURAN

-Sandra

-AHA


-Michael Jackson

-WHAM


-Culture Club

-SAMANTHA FOX

και πολλών άλλων...


Υ.Γ. Ένδυμα ελεύθερο, άσπρη κάλτσα απαραίτητη.

ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ!!!


Nov. 24, Friday at 21:00
9, Velestinou str.
Peristeri

Τετάρτη, Νοεμβρίου 08, 2006

«Σε σας μιλάω, γονείς...»



Αναμφισβήτητα σε ό,τι αφορά την πιο συγκλονιστική είδηση από τον Τύπο και την τηλεόραση μέσα στο 2006 πρέπει να είναι η εξαφάνιση του συνομήλικού μου και συνονόματού μου Αλέξανδρου από τη Βέροια και η ιστορία με τον βιασμό μιας μαθήτριας της Αμαρύνθου.

Τα μαντάτα δυσάρεστα. Οι εμπλεκόμενοι, παιδιά της δικής μου ηλικίας, και τα σενάρια εφιαλτικά.

Οι συναισθηματικές διαταραχές μέσα στην ελληνική οικογένεια μεγάλες, και μια μανία να ανακαλύψουν συμπτώματα παραβατικά στα παιδιά τους.

Η νέα λέξη που πιπιλίζουν σαν καραμέλα οι μεγάλοι είναι η παραβατικότητα.

Η νέα μόδα που κατασκευάζουν οι επιστήμονες για να φωτογραφίσουν ένα παιδί άτακτο, κακό, είναι η λεξοπαραβατική.

Ξαφνικά, κρίνονται - απορρίπτονται παιδιά που μέχρι σήμερα ήταν λίγο πιο ζωηρά ή παιδιά από ξένες χώρες με άλλη κουλτούρα.

Ολα αυτά συμπληρώνονται με εκφράσεις υποτιμητικές και με πολύ πολύ μυστήριο. Σε ερώτηση που θα θέσουμε εμείς οι μικρότεροι: Γιατί τόση υστερία έτσι ξαφνικά; Τόση ευαισθησία; Σπεύδουν να μας απαντήσουν ότι το κάνουν από ενδιαφέρον ουσιαστικό και αγάπη.

Ας μην τρελαθούμε, αγαπητοί μου γονείς, ανεκπαίδευτοι κατά τα άλλα. Από εσάς ξεκινά το πρόβλημα.

Ναι, σε σας μιλάω. Δεν γεννιέται κανείς έτσι ξαφνικά παραβάτης, ούτε μας χτύπησε ίωση παραβατικότητας από τη μια στιγμή στην άλλη.

Εσείς μας την εισάγετε μαζί με τα επώνυμα ρούχα - τα ακριβά αυτοκίνητα - τα σπίτια με τις πισίνες. Μέσα από την τηλεόραση - τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που μας επιβραβεύουν με μπόνους, με έναν όρο, να σκοτώσουμε όλο και πιο πολλούς. Τέλος, μέσα από την αλλοδαπή ανεκπαίδευτη προβληματική baby sitter.

Θα σας θέσω κάποιες ερωτήσεις και αν έχετε θάρρος απαντήστε μας.

Πείτε μου, αν έχετε Θεό, πότε καθήσαμε στον καναπέ με παρατεταμένη αγκαλιά και χωρίς την πίεση του χρόνου του στρες σαν οικογένεια να μιλήσουμε για τους προβληματισμούς μας;

Να μιλήσουμε για ανθρώπους του πνεύματος και για την πρόοδο της επιστήμης;

Να τρέξουμε στη φύση;

Αφήστε, εγώ θα σας πω, γιατί από τρελό και από παιδί μόνο ακούς την αλήθεια.

Ποτέ. Με ακούτε. Ποτέ. Κάποτε όμως γινότανε. Τότε που υπήρχε το απόλυτο μέτρο σύγκρισης. Κάποτε, που συμβιβαζόσαστε με τη φτώχεια, αλλά ήσαστε ευτυχισμένοι γιατί ήσαστε τίμιοι. Αξιοπρεπείς. Δεν απορρίπτατε αξίες καθημερινές και η ζωή σας είχε χρώμα, γράφατε ποιήματα, διηγήματα την ώρα της δουλειάς.

Χωρίς να έχετε τίποτα, τα είχατε όλα.

Σήμερα παραβιάσατε τη συνείδηση, παύσατε μέσα σας να υποκαθιστάτε το θαυμαστικό με το ερωτηματικό.

Σήμερα εγκλωβιστήκατε στην καταλυτική αποχαύνωση.

Οι ανάγκες σας είναι άλλες. Τα θέλετε όλα χωρίς να μετράτε την τσέπη σας, αλλά τον εγωισμό σας.

Και να τα ακριβά αυτοκίνητα, τα ακριβά ρούχα. Και να τα δάνεια και οι λογαριασμοί.

Ψέματα λέω; Αν λέω, να με κάψει ο Θεός.

Αλήθεια δεν είναι πως όπου βρεθείτε μιλάτε για μια Λάμπρου, μια Μπεζαντάκου και ένα νινί που σέρνει καράβια; Αλήθεια δεν είναι πως μιλάτε για παρανομίες και για εύκολο χρήμα; - ναρκωτικά - σεξ - αδικία - όπλα - θάνατο - fame story; Αυθάδεια και όλα αυτά μπροστά μας; Αυτό για σας λέγεται παιδεία, κουλτούρα;

Αχ άρρωστε κόσμε, που κατοικείς στο ελληνόφωνο κρατίδιο με χαμένη μνήμη. Αχ! γονείς εσείς, ανεκπαίδευτοι και σαλταρισμένοι, ξύλο που σας χρειάζεται. Πέστε μου, για να μην τα πάρω, πότε είχαμε γονική παρουσία εμείς τα παιδιά του 21ου αιώνα; Πότε καθήσαμε ήρεμα στα γόνατά σας, έτσι, για να γνωριστούμε καλύτερα, να ανοίξουμε ένα βιβλίο του Καβάφη, του Ρίτσου, έναν Καζαντζάκη; Σαν εκείνο να δεις που διάβαζε η γιαγιά μας σε σας, «Ενα παιδί μετράει τα άστρα». Ποτέ. Ναι, ποτέ. Μας ακούτε νεοέλληνες και τσιφτετέλληνες γονείς; Ποτέ. Μας εκπαιδεύσατε να ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς αισθητική. Σε έναν κόσμο που κερδίζετε με τη δύναμη της υποταγής, του φόβου, του όπλου, τη μαγκιά και την πνευματική μιζέρια.

Αλλά όταν έρθει η ώρα να δείτε κατάμουτρα το δημιουργικό σας χάλι, την κατάντια σας, αντί να προσπαθήσετε να επανορθώσετε, λέτε πως δεν μας αναγνωρίζετε.

Προς Θεού τόσο εγωισμός, μα τόσο...

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ

13 ετών
Μαθητής Α'τάξη Γυμνασίου Βουλιαγμένης

Δευτέρα, Νοεμβρίου 06, 2006

Τα κάστανα του χειμώνα


The Chestnut Trees at Osny, 1873, Camille Pissarro


Μετά την -ορειβατικά επίπονη- εμπειρία των δύο τελευταίων Σ/Κ, ήρθε η ώρα για κάτι πραγματικά χαλαρό. Ο Χρήστος προτείνει επίσκεψη στην Ορεινή Ναυπακτία. Θα μαζέψουμε κάστανα, θα πιούμε τσίπουρο, θα ξεχαστούμε σε ταπεινά ταβερνάκια και παραδοσιακά καφενεία, αλλά πάνω απ' όλα θα ζήσουμε ένα χαλαρό Σαββατοκύριακο μέσα στα έλατα και τις καστανιές.

Αν ανοίξεις το χάρτη της Ελλάδας, θα πέσει το μάτι σου πάνω σε δεκάδες χωριά με το όνομα "Καστανιά". Φυσικά, τα χωριά αυτά είναι ορεινά και φυσικά οφείλουν το όνομά τους στα κάστανα, τον καρπό που ωριμάζει ακριβώς αυτή την εποχή. Η είσοδός τους στη διατροφή μας σημαίνει ότι "ο χειμώνας είναι εδώ" : βραστά, ψητά στη φουφού, στο γλυκό, στο φαγητό... Όμως, το χωριό που σας προτείνουμε δεν το λένε Καστανιά, αλλά από καστανιές... δάση ολόκληρα! Το λένε 'Ανω Χώρα και είναι κτισμένο σε υψόμετρο πάνω από 1.000 μ. στην ορεινή Ναυπακτία.



Στην περιοχή υπάρχουν τέσσερις χαλαρές (2 ώρες η μεγαλύτερη)
σηματοδοτημένες διαδρομές :

Αταλάντη
Ηρακλής
Δηιάνειρα
Οινέα

H Άνω Χώρα
βρίσκεται σε απόσταση 52 km βορειοανατολικά της Ναυπάκτου.

Αναχώρηση : Απόγευμα Παρασκευής 10.11.06

Το μόνο που μένει να αποφασίσουμε, είναι αν θα πάρουμε μαζί μας σκηνές (για να κοιμηθούμε μέσα στις καστανιές) ή αν θα κλείσουμε σε κάποιον κυριλέ ξενώνα.

Δηλώστε συμμετοχή τώρα!

Τετάρτη, Νοεμβρίου 01, 2006

Χειμερινή ανάβαση στον Όλυμπο




"So saying, Minerva, goddess azure-eyed,
Rose to Olympus, the reputed seat
Eternal of the gods, which never storms
Disturb, rains drench, or snow invades, but calm
The expanse and cloudless shines with purest day.
There the inhabitants divine rejoice
For ever."


(Homer’s Odyssey Z 14,
Translation: William Cowper)




Πρόσκληση για Χειμερινή ανάβαση

Τα μέλη της G9 προ(σ)καλούνται να συμμετέχουν στην προγραμματισμένη χειμερινή ανάβαση του Α.Ο.Σ. στην κορυφή "Μύτικας" του Ολύμπου το Σαββατοκύριακο (4-5 Νοεμβρίου 2006) υπό την αρχηγία του προέδρου του συλλόγου κ. Κ.Τσιβελέκα.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα :

Η αναχώρηση από την Αθήνα θα γίνει το απόγευμα της Παρασκευής, θα ακολουθήσει διανυκτέρευση στο Λιτόχωρο. Η ανάβαση (κλασσική διαδρομή) θα ξεκινήσει από τη διασταύρωση, θα περάσει από τη Πετρόστρουγκα, το Λαιμό και θα καταλήξει στο οροπέδιο των Μουσών. Θα γίνει διανυκτέρευση στον προθάλαμο του καταφυγίου του Γ.Αποστολίδη. Την Κυριακή το πρωί θα επιχειρηθεί -από το λούκι- ανάβαση στην κορυφή "Μύτικας".
Η κατάβαση θα γίνει από την ίδια διαδρομή.

Απαραίτητος εξοπλισμός :
Κραμπόν, πιολέ, χειμερινή ένδυση, υπόστρωμα, υπνόσακος.
προαιρετικά : κράνος

Εκτιμώμενος χρόνος ανάβασης : 7 ώρες (χαλαρά)

ΚΑΙΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ :

Στην περιοχή του Ολύμπου, αυτή τη βδομάδα χιόνισε αρκετά.
Oι έντονες όμως νεφώσεις που καλύπτουν την ευρύτερη περιοχή, την Παρασκευή θα αρχίσουν να εξασθενούν.
Το Σαββατοκύριακο ο ουρανός στον Όλυμπο θα είναι διαυγής και ξεκάθαρος. Οι άνεμοι θα πνέουν ασθενείς έως μέτριοι, βόρειων διευθύνσεων, ενώ η θερμοκρασία θα σημειώσει αισθητότατη πτώση, και θα αγγίξει (τοπικά στην περιοχή του Ολύμπου) τους -20 C.

Το freezing level θα φτάσει στη περιοχή του Ολύμπου στο πρωτοφανές υψόμετρο των 100 μέτρων!
(Ο Χρηστάκης ακούει;)

Για αναλυτικότερες πληροφορίες δείτε την εκτίμηση για το Σάββατο από το Snow Forecast ή κάντε κλικ στην παρακάτω εικόνα.


November rain




When I look into your eyes
I can see a love restrained
But darlin' when I hold you
Don't you know I feel the same

'Cause nothin' lasts forever
And we both know hearts can change
And it's hard to hold a candle
In the cold November rain

We've been through this auch a long long time
Just tryin' to kill the pain

But lovers always come and lovers always go
An no one's really sure who's lettin' go today
Walking away

If we could take the time
to lay it on the line
I could rest my head
Just knowin' that you were mine
All mine
So if you want to love me
then darlin' don't refrain
Or I'll just end up walkin'
In the cold November rain

Do you need some time...on your own
Do you need some time...all alone
Everybody needs some time...
on their own
Don't you know you need some time...all alone

I know it's hard to keep an open heart
When even friends seem out to harm you
But if you could heal a broken heart
Wouldn't time be out to charm you

Sometimes I need some time...on my
own
Sometimes I need some time...all alone
Everybody needs some time...
on their own
Don't you know you need some time...all alone

And when your fears subside
And shadows still remain
I know that you can love me
When there's no one left to blame
So never mind the darkness
We still can find a way
'Cause nothin' lasts forever
Even cold November rain

Don't ya think that you need somebody
Don't ya think that you need someone
Everybody needs somebody
You're not the only one
You're not the only one



written by Axl Rose


Σάββατο, Οκτωβρίου 28, 2006

"Το έθνος σύσσωμον, εις τας επάλξεις"




«Η Ελλάς ευρίσκεται σε πόλεμο με την Ιταλίαν.
Όλο το έθνος ας εγερθεί σύσσωμον.
Αγωνισθήτε διά την πατρίδα, τας γυναίκας,
τα παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις.
Νυν υπέρ πάντων αγών»

Ι. Μεταξάς



Πρωί της Δευτέρας, 28 Οκτωβρίου 1940.
Ο λαός έχει ξεχυθεί στους δρόμους και πανηγυρίζει την απόρριψη του Ιταλικού τελεσιγράφου μέσω του διαγγέλματος του Έλληνα πρωθυπουργού.

Ένα διάγγελμα το οποίο σηματοδότησε την έναρξη του "νεοελληνικού έπους" κι έκανε σαφές, στην παγκόσμια κοινή γνώμη, το μήνυμα της αντίστασης κατά των δυνάμεων του άξονα.

Έλληνες, Χρόνια πολλά!



Διαβάστε εδώ : "Τα πολεμικά γεγονότα του Ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940"

Τρίτη, Οκτωβρίου 24, 2006

"Η φωτογραφία του μήνα"

Αγαπητοί συνορειβάτες,

Εμείς, οι bloggers της G9 πιστεύουμε ακράδαντα, ότι η τέχνη αποτελεί την ύψιστη έκφραση του "ιδεώδους του ωραίου" στα έργα των ανθρώπων.

Το ιστολόγιό μας, προκειμένου να εμπεδώσει στα μέλη της G9 το αισθητήριο της τέχνης, να τους οξύνει την οπτική αντίληψη και να τους προτρέψει να "καταδυθούν" βαθύτερα στον κόσμο των οπτικών τεχνών (visual arts) καθιερώνει από αυτό το μήνα (Οκτώβριο) διαγωνισμό καλλιτεχνικής φωτογραφίας.

Οι συμμετέχοντες στο διαγωνισμό μπορούν να στέλνουν μέσω email την υποψήφια φωτογραφία τους (συνοδευόμενη από μερικές πληροφορίες) η οποία θα δημοσιεύεται στο blog μαζί με τις άλλες. Στη συνέχεια τα μέλη της G9, θα τις συζητούν, θα τις σχολιάζουν και τέλος θα επιλέγουν (ψηφίζοντας) την καλύτερη -σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια- φωτογραφία.
Στο τέλος του μήνα, μία από τις φωτογραφίες θα ανακηρρύσεται "φωτογραφία του μήνα".

Υπάρχει μάλιστα και η σκέψη, να φτιάξουμε ένα ετήσιο ημερολόγιο το οποίο θα περιλαμβάνει τις 12 καλύτερες "φωτογραφίες του μήνα".


Αυτό το μήνα διαγωνίζονται οι παρακάτω έξι (προς το παρόν) φωτογραφίες :

1-
Κατηγορία : Φύση - Τοπιογραφία
Καλλιτέχνης : Γιάννης
Τίτλος έργου :
"Το θερινό ξύπνημα των μόσχων"

2-
Κατηγορία : Πορτραίτο
Καλλιτέχνης : Joypax
Τίτλος έργου :
"Τα σαγόνια του τρόμου"

3-
Κατηγορία : Στιγμιότυπο (πολιτισμικό φωτορεπορτάζ)
Καλλιτέχνης : Χρήστος
Τίτλος έργου :
"Το Καλτσοτογιότα του γύφτου"

4-
Κατηγορία : Κοινωνικό - πορτραίτο
Καλλιτέχνης : Χάρης
Τίτλος έργου :
"Διανοητική αναπηρία"

5-
Κατηγορία : Αθλητικό φωτορεπορτάζ
Καλλιτέχνης : Κοσμάς
Τίτλος έργου :
"Η αξία του ηττημένου, δίνει αξία στους νικητές..."

6-
Κατηγορία : Ιστορικά γεγονότα
Καλλιτέχνης : Κοσμάς
Τίτλος έργου :
"Ευτυχισμένος δεκαπενταύγουστος"


Αν υπάρχουν άλλες υποψήφιες φωτογραφίες, τις περιμένουμε.
Όπως επίσης περιμένουμε και την ψήφο σας!

Πέμπτη, Οκτωβρίου 19, 2006

Αποτελέσματα εκλογών



Ο λαός μίλησε - τώρα να βγάλει το σκασμό!

Μέσα σε γενική αδιαφορία διεξήχθησαν οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, αφού οι πολίτες έχουν πάρει χαμπάρι πως, ό,τι και να ψηφίσουν, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα· έτσι, τα κανονίζουν μεταξύ τους και πάνε και ψηφίζουν οι μισοί τους υποψήφιους της Νέας Δημοκρατίας και οι άλλοι μισοί τους υποψήφιους του ΠαΣοΚ, και μετά αράζουν μπροστά στις τηλεοράσεις για να κάνουν χάζι τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους που αναλύουν «το βαρυσήμαντο μήνυμα που έστειλε ο λαός της Καβάλας».

Το καλό με τις δημοτικές εκλογές είναι πως ο καθένας λέει και γράφει ό,τι του κατέβει στην καρκάλα, οπότε σκοπεύω να κάνω κι εγώ το ίδιο. Όχι δηλαδή πως περιμένω τις εκλογές για να γράψω ασυναρτησίες – το κάνω σε κάθε ευκαιρία.

Οι Αθηναίοι εξέλεξαν δήμαρχο τον Νικήτα Κακλαμάνη γιατί στην προεκλογική περίοδο δήλωνε αινιγματικά πως δεν έχει πολλά να πει, αλλά έχει πολλά να κάνει. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να τους εξάψει την περιέργεια, αφού, ως γνωστόν, οι Αθηναίοι είναι πολύ περίεργοι άνθρωποι και συχνά πυκνά βάζουν το δάχτυλο στην πρίζα για να δουν τι θα γίνει.

Από την άλλη, εξέλεξαν υπερνομάρχη τη Φώφη Γεννηματά αφενός γιατί κάτι όμορφο τους θυμίζει το επίθετό της, κι αφετέρου γιατί ο υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας είχε μια ξινίλα, άλλο πράμα.

Τώρα, όλοι ψάχνουν να βρουν γιατί οι Αθηναίοι ψήφισαν τον υποψήφιο της Νέας Δημοκρατίας για δήμαρχο και την υποψήφια του ΠαΣοΚ για υπερνομάρχη – λες και έχει πια καμιά σημασία σήμερα αν κάποιος ανήκει στο ΠαΣοΚ, στη Νέα Δημοκρατία ή στους Ανώνυμους Αλκοολικούς.

Η απόφαση του Παναγιώτη Φασούλα να διεκδικήσει την δημαρχία του Πειραιά δίχασε τον υπέροχο κόσμο του Ολυμπιακού, γιατί κι ο Χρήστος Αγραπίδης είναι γαύρος και, όπως καταλαβαίνετε, οι Πειραιώτες βρέθηκαν σε δύσκολη θέση.

Όταν το ένα από τα δυο μεγάλα κόμματα κατεβάζει στον Πειραιά υποψήφιο που έχει σχέση με τον Ολυμπιακό, το άλλο θα πρέπει να κατεβάζει τον Βαρδινογιάννη ή τον Χουάν Ραμόν Ρότσα για να μην προβληματίζει τους ψηφοφόρους.

Τελικά, οι Πειραιώτες εξέλεξαν τον Παναγιώτη Φασούλα γιατί είναι μπασκετικός – έχουν πάρει χαμπάρι πως στο ποδόσφαιρο δεν πρόκειται να σηκώσουν ευρωπαϊκό κύπελλο ούτε σε χίλια χρόνια· οπότε, με την εκλογή του Φασούλα έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα στη διοίκηση του Ολυμπιακού να στρέψει την προσοχή της στο μπάσκετ, μιας και είναι πιο εύκολο να «στήσεις» τους διαιτητές σ' έναν διεθνή αγώνα μπάσκετ παρά σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου, ενώ παράλληλα είναι πιο εύκολο να δηλητηριάσεις πέντε παίχτες παρά έντεκα.

Βέβαια, οι Πειραιώτες έχουν και μια τρελή αίσθηση του χιούμορ, αφού η εκλογή Φασούλα ανάγκασε τον Κώστα Σημίτη να σταθεί δίπλα του για να του ευχηθεί, κι έτσι είχαμε όλοι την ευκαιρία να θυμηθούμε και να θαυμάσουμε τον πρώην πρωθυπουργό και το πολιτικό του μέγεθος, που δεν έχει καμιά σχέση με τη μεγαλοπρέπεια που του απέδιδε σύσσωμος ο φιλοκυβερνητικός Τύπος την εποχή που μοίραζε τα μεγάλα έργα στους μεγαλοεκδότες.

Ο κ. Φασούλας θα πρέπει να σταματήσει να σκύβει και να φιλάει όποιον περνάει από μπροστά του, γιατί ήδη έχει τάση για καμπούρα και μέχρι το τέλος της τετραετίας θα μοιάζει με αραβική καμήλα – αν εκλεγεί και την επόμενη τετραετία θα βγάλει και δεύτερη καμπούρα, οπότε θα μοιάζει με την ασιατική καμήλα που είναι πιο γνωστή ως «βακτριανή».

Μεγάλη αίσθηση προκάλεσε η επιτυχία του νεαρού υποψηφίου του Συνασπισμού στον Δήμο της Αθήνας Αλέξη Τσίπρα, που κατάφερε να λάβει διψήφιο ποσοστό κι έδωσε το σύνθημα για τόπο στα νιάτα· ήδη οι άνθρωποι του Συνασπισμού έχουν ξαμοληθεί στα Γυμνάσια και στα Λύκεια της χώρας ψάχνοντας για μελλοντικούς υποψηφίους που θα μοιάζουν νέοι και θα μιλάνε σαν γέροι – έστω, σαν τον Νίκο Κωνσταντόπουλο.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει σύμμαχό του τον χρόνο και, αν κάθε τετραετία αυξάνει λίγο το ποσοστό του, σε 94 χρόνια θα γίνει ο πιο νέος δήμαρχος της πρωτεύουσας και θα πραγματοποιήσει τα οράματά του για την Αθήνα του 22ου αιώνα.

Πολύ αξιοπρεπές ήταν το ποσοστό που έλαβε η Γκιουλ Μπεγιάζ Καραχασάν για την Υπερνομαρχία Δράμας – Καβάλας – Ξάνθης. Η κ. Καραχασάν ήταν προσωπική επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου και τον δικαίωσε απόλυτα, καθώς με τον ρυθμό που γεννοβολάνε οι μουσουλμάνοι είναι ζήτημα χρόνου πότε θα γίνουν κανα δυο εκατομμύρια στην Ξάνθη, για να οδηγήσουν το ΠαΣοΚ σε περιφανή θρίαμβο και τη Θράκη στην Τουρκία.

Οι Θεσσαλονικείς ψήφισαν, λέει, τον Παναγιώτη Ψωμιάδη γιατί τον χτυπούσε το αθηναϊκό κατεστημένο. Παρακαλείται το αθηναϊκό κατεστημένο να στηρίζει αναφανδόν από δω και πέρα τον κ. Ψωμιάδη - ό,τι σαχλαμάρα κι αν λέει -, μπας και γλιτώσει κάποια στιγμή η Θεσσαλονίκη απ' αυτόν. Κατά τ' άλλα, με την στήριξη που παρέχουν οι Θεσσαλονικείς στον κάθε πυροβολημένο εθνοπατέρα, σε λίγο θα βρει καταφύγιο στην Θεσσαλονίκη και ο Ζαν Μαρί Λεπέν.

Μεγάλο θέμα δημιουργήθηκε με το χρώμα του χάρτη στην τηλεόραση. Τα κυβερνητικά στελέχη τον έβλεπαν γαλάζιο, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου απεφάνθη πως ο χάρτης είναι πράσινος, οδηγώντας μας όλους στο ασφαλές συμπέρασμα πως - εκτός των άλλων - έχει και αχρωματοψία.

Οι δημοσιογράφοι επέμειναν πως η αποχή κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα, αν και το υπουργείο Εσωτερικών τόνισε πως ήταν σε επίπεδα ανάλογα με αυτά του 2002. Σε κάθε περίπτωση, οι εξηγήσεις που δόθηκαν για την αποχή ήταν λανθασμένες. Η αποχή από τις εκλογές στην Ελλάδα οφείλεται στο γεγονός πως ψηφίζουμε σε σχολεία, και υπάρχουν πολλοί Έλληνες που έχουν τραυματικές εμπειρίες από τα σχολικά τους χρόνια – τρέμουν στη θέα του μαυροπίνακα και φοβούνται πως θα εμφανιστεί πίσω από το παραβάν κανας βλοσυρός μαθηματικός και θα τους βάζει να λύνουν εξισώσεις, οπότε αποφεύγουν να πάνε να ψηφίσουν.

Εντάξει, κάποιοι άλλοι έχουν τη φαντασίωση πως πάνε να ψηφίσουν τελευταίοι, τους παρακαλάει η σέξι δικαστική αντιπρόσωπος να τη βοηθήσουν στην καταμέτρηση των ψηφοδελτίων και ξαφνικά βρίσκονται να επιδίδονται σε φοβερές ερωτικές περιπτύξεις μαζί της πάνω στα θρανία.

Τότε ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μια φοβερή ξανθιά με τεράστιους βύζους που είναι εκλογική αντιπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας και τη λένε Σμαράγδα Κουτσουμπέ Κλασαμπάνου· μόλις τους βλέπει γυμνούς, πυρώνει, πετάει τα ρούχα της και μπαίνει κι αυτή με τη σειρά της στην μάχη των εκλογών. Οι τρεις τους παραδίδονται στην ηδονή, κυλιούνται στο βούρκο, στην αμαρτία, στις κάλπες και ξεχνούν εντελώς τον τηλεοπτικό εκλογικό μαραθώνιο που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Οι ώρες περνούν και ο Νίκος Χατζηνικολάου ανακοινώνει στο πανελλήνιο - που έχει στουμπώσει από τις πίτσες και νυστάζει - πως το ΠαΣοΚ και η Νέα Δημοκρατία ισοψηφούν αλλά λείπουν τα αποτελέσματα από το 69ο εκλογικό τμήμα. Οι δημοσιογράφοι τρέχουν με τις κάμερες στο εκλογικό τμήμα, ανοίγουν την πόρτα και τότε βλέπουν έναν γυμνό νάνο να...συγγνώμη, αλλά ξέφυγα πάλι από το θέμα μας που δεν είναι άλλο από τις εκλογές.

Λοιπόν, δεν καταλαβαίνω γιατί ψηφίζουμε στα σχολεία. Αυτό ήταν σωστό όσο τα σχολεία σήμαιναν κάτι για την κοινωνία – σήμερα, είναι το μέρος που οι γονείς παρκάρουν τα παιδιά τους για να μην τα έχουν μέσα στα πόδια τους. Άρα, θα πρέπει να εκσυγχρονιστούμε και να ψηφίζουμε σε άλλα μέρη. Για παράδειγμα, στα προποτζίδικα. Εκεί που παίζεις Στοίχημα το Κολωνία - Καϊζερσλάουτερν, να ρίχνεις και μια ψήφο στον Σκανδαλίδη. Ακόμα καλύτερα θα ήταν να μπουν και οι εκλογές στο Στοίχημα. Ξέρετε τι ενδιαφέρον θα έδειχνε ο κόσμος για το ντέρμπι Παπαγεωργόπουλος – Αράπογλου αν μπορούσε να στοιχηματίσει;

Μετά από πολύωρες τηλεοπτικές αναλύσεις, τα πρωτοκλασάτα στελέχη των δυο μεγάλων κομμάτων απεφάνθησαν πως το πολιτικό σκηνικό δεν άλλαξε ούτε αυτή τη φορά – η ένωση της Νέας Δημοκρατίας με το ΠαΣοΚ αναβάλλεται. Λυπάμαι, αλλά όσοι από εσάς ψηφίσατε τον Νικήτα Κακλαμάνη όχι για να μαζεύει τα σκουπίδια αλλά επειδή προσβλέπατε στην ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και την ανάληψη της εξουσίας από τους Ερυθρούς Χμερ, θα χρειαστεί να περιμένετε άλλα τέσσερα χρόνια. Υπομονή.


Pitsirikos

στη σημερινή "LIFO"


----------------------------------------------------------------------------


Αγαπητοί συνορειβάτες ψηφοφόροι,

Δείτε τώρα τα αποτελέσματα των εκλογών, στους δήμους και τις περιφέρειές σας :


νομαρχία ΑΘΗΝΩΝ - ΠΕΙΡΑΙΩΣ

νομαρχία ΗΜΑΘΙΑΣ

νομαρχία ΕΥΒΟΙΑΣ

νομαρχία ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ


δήμος Αλεξάνδρειας

δήμος Ιθάκης

δήμος Νέας Σμύρνης

δήμος Χαλκιδέων

δήμος Πειραιώς


ΧΑΡΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΩΝ





Καραμούσας (Εγγύηση)

Τετάρτη, Οκτωβρίου 18, 2006

Διάσχιση της Κύθνου

γράφει η Σταυρούλα




Ενναλλακτική πρόταση για το ΣΚ : "Διάσχιση της Κύθνου"

Θάλασσα, κύματα, βόρειοι άνεμοι, διπλές ξερολιθιές, ανεμοδαρμένα ερείπια, ηλιοβασίλεμα και ανατολή σε απόκρημνα τοπία. Φτάνουν αυτά για να σας δελεάσω;

Παίρνουμε το πλοίο από το Λαύριο και φτάνουμε στο λιμάνι του νησιού, τον Μέριχα. Από 'κει ξεκινάει και η διάσχιση. Ανεβαίνουμε στη Δρυοπίδα μέσα σε λιγότερο από ένα δίωρο. Η Δρυοπίδα είναι οικισμός, χτισμένος σε θέση που δεν φαίνεται από τη θάλασσα, από τον φόβο των πειρατών.

Μια ώρα αργότερα μπαίνουμε στη Χώρα. Ιδιότυπος αρχιτεκτονικός, νησιώτικος χαρακτήρας. Σοκάκια, στοές και σπίτια με κεραμοσκεπές. Αφήνουμε τη Χώρα και κατευθυνόματε στα Λουτρά. Διασχίζουμε το ομορφότερο κομμάτι της διαδρομής, περνάμε από ψαράδικο οικισμό και φτάνουμε στα Λουτρά. Λιμάνι με εγκαταστάσεις φόρτωσης μεταλλεύματος και προϊστορικός οικισμός σκαμμένος στα βράχια. Από τη Χώρα στα Λουτρά περίπου μιαμιση ώρα.

Τελικός προορισμός το Κάστρο της Ωριάς. Άλλη μιαμιση ώρα από τα Λουτρά. Τόπος άγριος και απόκρημνος με ανεμοδαρμένα ερείπια που παραπέμπουν στο Μεσαίωνα. Πεσμένες κατοικίες, στέρνες και ανάμεσά τους το ετοιμόροπο εκκλησάκι της Αγ. Τριάδας με τις τοιχογραφίες του να καταστρέφονται. Μοναδική θέα στη θάλασσα. Προτείνω διανυκτέρευση στο Κάστρο της Ωριάς.

Την Κυριακή γυρνάμε στα Λουτρά και επιστρέφουμε με λεωφορείο (αν το βρούμε τελικά) ή με ταξί (με 10€) στο λιμάνι του Μέριχα και στον πολιτισμό.

Βέβαια το ξέρω ότι ο καιρός προδιαθέτει για βουνό, όμως σκεφτείτε το.

Θάααλασσα!


Posted by Esta 18.10.06

Παρασκευή, Οκτωβρίου 13, 2006

The Greek midfielder

γράφει ο Γιάννης


Στις 7 Σεπτεβρίου 1994, στα νησιά Φερόες, ένας νέος και πολλά υποσχόμενος ποδοσφαιριστής, συμμετέχει για πρώτη φορά σε επίσημο αγώνα της Εθνικής Ελλάδος. Από τότε πέρασαν δώδεκα χρόνια. Προχθές στη Βοζνία Ερζεγοβίνη, ο ίδιος άνθρωπος, έπαιζε για 119η και τελευταία φορά φορώντας την κυανόλευκη εμφάνιση.

Στα χρόνια που μεσολάβησαν, χάρισε στους έλληνες πολλές συγκινήσεις και το 2004 οδήγησε από τη θέση του αρχηγού την Ελληνική Εθνική ομάδα στην κορυφή του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Κοινή πεποίθηση είναι, ότι κανείς άλλος αρχηγός εθνικής ομάδας, δεν πρόκειται ποτέ να ζήσει όλα αυτά που έζησε ο Θοδωρής Ζαγοράκης.

Προχθές, μετά τον τελευταίο του αγώνα με την Εθνική, δήλωσε :

«Ο,τι είχα να δώσω, το έδωσα. Δεν είναι εύκολο να παίρνεις τέτοια απόφαση. Καθημερινά περνούν στιγμές, αλλά το τέλος έρχεται κάποια στιγμή -το καταλαβαίνεις και λες στον εαυτό σου "ως εδώ". Την απόφαση την πήρα με καθαρό μυαλό, δεν με επηρέασε η πίεση κανενός. Η κόπωσή μου είναι ψυχολογική και όχι σωματική. Νιώθω ευλογημένος και ευχαριστώ τον Θεό για όσα έζησα και πέτυχα με τα παιδιά».






Θοδωρή, σ' ευχαριστούμε!

Τρίτη, Οκτωβρίου 10, 2006

Ορειβατικός κρίκος



Δεν είναι σιδηρογροθιά αυτό το μεταλλικό βραχιόλι που φωτογραφήθηκε να στεφανώνει την μπουνιά του αστυνομικού των ΜΑΤ καθώς απωθούσε απεργούς, είπε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης. Είναι ορειβατικός κρίκος, στάνταρ εξοπλισμός των ΜΑΤ, διευκρίνισε. Ε, ναι, ρε παιδιά! Δίκιο έχει, να λέμε την αλήθεια. Ένα υπέροχο αξεσουάρ για ορειβάτες, ρωτήστε και τους ειδικούς. Και μην αρχίστε να αναρωτιέστε τι τον θέλουν τα ΜΑΤ τον ορειβατικό εξοπλισμό.

Κατ' αρχάς είναι νόστιμος αυτός ο κρίκος, είναι ένας κρίκος γερός και δυνατός. Τα όργανα της τάξεως εκπροσωπούν την εξουσία, δεν είναι παίξε γέλασε. Πρέπει να ακολουθούν τη μόδα των εξοπλισμών. Δε μπορεί να κυκλοφορούν με ένα ξερό κλομπ, μια ξερή πλέξιγκλας ασπίδα και μερικά ξερά φιαλίδια δακρυγόνων στη ζώνη. Θέλουν και κατιτί το κομψό, το ευρηματικό, το παγουράκι τους, το σετάκι επιβίωσης, ασύρματους τρίτης γενιάς, διάφορα γκάτζετ που είναι και όπλα άμα λάχει. Έτσι μπορούν να σκαρφαλώσουν σε τοίχους, σε λόφους, σε πολιορκημένα χωριά, σε οχυρωμένα κάστρα. Είναι απολύτως χρήσιμοι οι ορειβατικοί κρίκοι. Δεν είδατε τις προάλλες, που οι υποψήφιοι νομάρχες της Νέας Δημοκρατίας είχαν πάρει τα βουνά;

Αν έπεφταν από εκεί πάνω, ποιος θα τους έσωζε; Τα ΜΑΤ φυσικά. Πάντως, παρατηρούμε γενικώς μια ανοδική τάση. Μια διάθεση να πάρουν όλοι τα βουνά και τα όρη. Ορειβάτες νομάρχες, κρίκοι ορειβασίας τα ΜΑΤ και άντε, λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα. Μακριά απ' το αγριεμένο πλήθος. Από ψηλά η ζωή είναι πιο ωραία, τα προβλήματα ασήμαντα, οι απεργοί χάνονται στο τοπίο. Το μέλλον, αυτό το μέλλον που δεν θα υποθηκευτεί (εκτός από όσες υποθήκες υπογράψαμε ήδη, σε προνοητικούς αρχιεπισκόπους π.χ.), θα έχει πολλή ορειβασία.


Της Άννας Δαμιανίδη από "ΤΑ ΝΕΑ" 06.10.06
τίτλος άρθρου :
Στάνταρ εξοπλισμός

Δευτέρα, Οκτωβρίου 09, 2006

Φραπεδιάς συνέχεια

Σχετικά με το post της 04.08.06 με τίτλο : "Ιστορία τρελής φραπεδιάς" η Βασιλική προτείνει να διαβάσετε τα παρακάτω σχετικά άρθρα από το "ΒΗΜΑ" :


Ο αφρός των ημερών

Φραπέ, όπως χτυπημένος



Σ' ευχαριστούμε Βάσω!
Μόλις έφτιαξα φραπέ και πάω να τα διαβάσω!

Διαγραφή :"Κώστα, έχεις πακέτο"

POST DELETED

To post της 06.10.06 με τίτλο : "Κώστα, έχεις πακέτο" διεγράφη διότι ένα μέλος της G9 θεώρησε ότι το περιεχόμενο του μπορεί να είναι "κακόγουστο ή προσβλητικό".

Το blog μας, σεβόμενο τις αρχές προστασίας της ανθρώπινης τιμής και αξιοπρέπειας, εφεξής δεν θα δημοσιεύει Posts τα οποία μπορεί να τις παραβιάζουν.

O Blog Administrator

Πέμπτη, Οκτωβρίου 05, 2006

Αιμοδοσία

Αγαπητοί συνορειβάτες,

Την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου, η Αναστασία θα κάνει τη γνωστή χειρουργική επέμβαση στο νοσοκομείο Metropolitan. Για το λόγο αυτό θα χρειαστεί συνολικά έξι φιάλες αίμα.Υπάρχει κανείς που μπορεί και ενδιαφέρεται να δώσει αίμα; Μπορούμε να κανονίσουμε να πάμε μαζί.

Επίσης, άσχετα με την αιμοδοσία, θέλετε να συντονιστούμε για να κανονίσουμε να κάνουμε κάτι μαζί;

Τρίτη, Οκτωβρίου 03, 2006

Τέσσερα χρόνια χωρίς δικαιοσύνη


Πριν από τέσερα χρόνια, οι ΗΠΑ μετέφεραν τους πρώτους κρατούμενους του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» - με κουκούλες στο κεφάλι και αλυσοδεμένους - στο κέντρο κράτησης στη Ναυτική Βάση του Κόλπου του Γουαντάναμο, στην Κούβα.

Καθώς το καθεστώς της κράτησης στον Κόλπο του Γουαντάναμο μπαίνει στο πέμπτο του έτος, περίπου 500 άνθρωποι από 35 χώρες συνεχίζουν να είναι φυλακισμένοι χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες ή να έχουν δικαστεί. Στερούνται τα δικαιώματα που έχουν σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ενώ αυξάνονται συνεχώς οι καταγγελίες για βασανιστήρια και κακομεταχείριση των κρατουμένων στο στρατόπεδο.



Οι κρατούμενοι παραμένουν σε μια ουσιαστική μαύρη τρύπα, πολλοί από αυτούς δεν έχουν πρόσβαση σε κανένα δικαστήριο, δικηγόρο, ούτε τη δυνατότητα να τους επισκεφθεί η οικογένειά τους. Πολλοί υφίστανται απομόνωση σε μικρά κελιά, μέχρι και 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, με μηδαμινές δυνατότητες να ασκηθούν. Συχνά οι κρατούμενοι βρίσκονται σε απομόνωση, όρισμένες φορές για μήνες, επειδή παραβίασαν κάποιον από τους σκληρούς κανόνες του στρατοπέδου. Αρκετοί κρατούμενοι έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν. Η πιο πρόσφατη απόπειρα αυτοκτονίας ήταν του Jumah al Dossari από το Μπαχρέιν. Αναφέρεται πως αυτή ήταν η δέκατη φορά που προσπάθησε να αυτοκτονήσει. Άλλοι κρατούμενοι, στην απόγνωσή τους, ξεκίνησαν απεργίες πείνας και κρατήθηκαν στη ζωή, μερικές φορές παρά τη θέλησή τους, με επώδυνες διαδικασίες αναγκαστικής σίτισης.


Αποκρουστικές συνθήκες, καταγγελίες για βασανιστήρια και άλλη κακομεταχείριση, κράτηση ατόμων έως και για τέσσερα χρόνια στο Γουαντάναμο χωρίς δικαιοσύνη: αυτές είναι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που πρέπει να μας αφυπνήσουν. Τα σχέδια των ΗΠΑ να δικάσουν τους κρατούμενους σε στρατιωτικές επιτροπές θα φέρουν ακόμα περισσότερη αδικία. Αυτές οι επιτροπές δεν είναι ανεξάρτητες και επιτρέπουν τη χρήση στοιχείων και «ομολογιών» που αποσπάστηκαν με βασανιστήρια και καταναγκασμό, καθώς επίσης και φημολογίας.


Οι κρατούμενοι στο Γουαντάναμο πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι - εκτός αν απαγγελθούν εναντίον τους διεθνώς παραδεκτά ποινικά αδικήματα και έχουν έντιμη δίκη.



Τί μπορούμε να κάνουμε;

Στείλτε email - έκκληση στην αξιότιμη προεδράρα των ΗΠΑ, George W. Bush, παρακαλώντας να κλείσει το κέντρο κράτησης στον Κόλπο του Γουαντάναμο, και είτε να απαγγελθούν κατηγορίες και να δικαστούν οι κρατούμενοι με τρόπο σύμφωνο με τα διεθνή πρότυπα, είτε να απελευθερωθούν.

Η δράση σας έχει αποτέλεσμα: Από τότε που η Διεθνής Αμνηστία ξεκίνησε να φωτίζει μεμονωμένες ιστορίες κρατουμένων του Γουαντάναμο, 15 από αυτούς έχουν ελευθερωθεί από την κράτηση υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ. Επίσης, από αυτούς τους κρατούμενους που μεταφέρθηκαν στις χώρες τους, 7 παραμένουν υπό κράτηση και 8 απελευθερώθηκαν.

Για να στείλετε email στον πρόεδρο των ΗΠΑ, πατείστε ΕΔΩ

Επίσης δείτε :

Την ταινία "The road to Guantanamo" η οποία προβάλλεται από τις 03.10.06 στους κινηματογράφους. Η ταινία αναφέρεται στην αληθινή ιστορία, τριών νεαρών Βρετανών υπήκοων που κρατήθηκαν για δύο χρόνια στο Γκουαντάναμο, στην Κούβα χωρίς ποτέ να τους απαγγελθούν επίσημα κατηγορίες. Επέστρεψαν τελικά στη Μ. Βρετανία όπου και αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς και πάλι να τους δοθεί κάποια επίσημη εξήγηση για τη φρικτή τους δοκιμασία. Παραλογισμός, στο όνομα μίας επικίνδυνης "ασφάλειας"!
Η αληθινή αυτή ιστορία είχε συγκλονίσει την κοινή γνώμη όταν δημοσιοποιήθηκε.



Όλα τα κείμενα είναι από την ελληνική έκδοση
της ιστοσελίδας της "Διεθνούς Αμνηστίας"

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 29, 2006

Για ένα επώνυμο αδειανό...

γράφει ο "πιτσιρίκος"

Κορυφώθηκαν την περασμένη Κυριακή οι εκδηλώσεις μνήμης για τον Ανδρέα Παπανδρέου, που έγιναν με αφορμή την συμπλήρωση δέκα χρόνων από το θάνατό του. Φέτος, οι εκδηλώσεις διήρκεσαν δέκα μέρες, του χρόνου - στα έντεκα χρόνια από τον θάνατό του - θα διαρκέσουν έντεκα μέρες και κάθε χρόνο θα προστίθεται μια ακόμα μέρα, ώστε σε 355 χρόνια να γιορτάσουμε το Έτος Παπανδρέου που θα περιλαμβάνει καθημερινά events, για να εμπεδώσουν και οι επερχόμενες γενιές τον πολυδιάστατο κι αντιφατικό χαρακτήρα του εκλιπόντος χαρισματικού ηγέτη.

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά στο οποίο συμμετείχαν οι ομάδες των Παλαιοπασόκων, των Εκσυγχρονιστών, των Άνεργων Διασημοτήτων και των Είδα Φως και Μπήκα. Στον τελικό, η ομάδα των Παλαιοπασόκων αντιμετώπισε αυτή των Εκσυγχρονιστών με διαιτητή την Μαργαρίτα Παπανδρέου και επόπτες γραμμών την Αγγέλα Κοκκόλα και την Αννούλα του ΠαΣοΚ, το κοριτσάκι που είχε πάρει αγκαλιά ο Ανδρέας το '85 στο Σύνταγμα – κάποιοι στο ΠαΣοΚ την αποκαλούσαν «Αλλαγίτσα».

Στο πρώτο ημίχρονο οι Εκσυγχρονιστές κέρδισαν πέναλτι, μετά από ανατροπή της Βάσως Παπανδρέου από την Δήμητρα Λιάνη Παπανδρέου μέσα στη βίλα της Εκάλης. Την εσχάτη των ποινών ανέλαβε να εκτελέσει ο Γιώργος Παπανδρέου που έστειλε την μπάλα στα χέρια του Νίκου Παπανδρέου, ο οποίος ενίσχυε την ομάδα των Παλαιοπασόκων, επειδή είχαν ξεμείνει από τερματοφύλακα, μετά από τον αιφνίδιο τραυματισμό του Γιώργου Κατσιφάρα από τον θυρωρό του που είχε πάθει Αλτσχάιμερ.

Το παιχνίδι έληξε ισόπαλο χωρίς τέρματα και ακολούθησε ημίωρη παράταση και πέναλτι, αλλά κανείς δεν μπορούσε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα, μιας και τα τελευταία χρόνια, στο ΠαΣοΚ είναι εντελώς αδύνατον να σκοράρουν, οπότε το κύπελλο το πήρε στο σπίτι του ο Γιώργος Παπανδρέου, για να έχει κι αυτός κάτι να θυμάται από την πολιτική του καριέρα.

Μετά τον αγώνα, παίκτες και οπαδοί των δυο ομάδων πήγαν στο Ζάππειο για τα εγκαίνια μιας έκθεσης φωτογραφίας και οπτικοακουστικού υλικού από τα παιδικά χρόνια του Ανδρέα μέχρι και τον θάνατό του. Βέβαια, είχαν ξεχάσει πως είχαν καλέσει και τον Κώστα Καραμανλή στην εκδήλωση, με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός να κλέψει την παράσταση κοιτώντας με λατρεία τις φωτογραφίες του Ανδρέα, ενώ την ώρα που προβλήθηκε ένα βίντεο με σκληρούς χαρακτηρισμούς για την παλαιά Δεξιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το μυαλό σου πιο εύκολα έκανε συσχετισμούς με το ΠαΣοΚ του Κώστα Σημίτη παρά με τη σημερινή κυβέρνηση. O πρωθυπουργός με την παρουσία του και τον θαυμασμό του για τον Ανδρέα, ουσιαστικά ακύρωνε όσα ακούγονταν.

Οι εκδηλώσεις έκλεισαν με μια μεγάλη συναυλία αφιερωμένη στη μνήμη του ιδρυτή του ΠαΣοΚ. Βέβαια, ο Ανδρέας δεν πρέπει να είχε ακούσει ποτέ στη ζωή του Λουδοβίκο των Ανωγείων κι απ' αυτήν την άποψη είναι τυχερός που δεν την παρακολούθησε. Ούτε Καίτη Γαρμπή πρέπει να άκουγε, αλλά τουλάχιστον η Καιτούλα είναι καλλίπυγος, οπότε θα του άρεσε η φωνή της.

Θα ήθελα να έβλεπα την έκφραση του Ανδρέα αν έπρεπε να κάνει πολιτικό συμβούλιο με την Μιλένα Αποστολάκη και τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Εντάξει, ήταν ευγενικός άνθρωπος, αλλά έχει και η ευγένεια τα όριά της. Όχι δηλαδή πως αυτοί που είχε αυτός δίπλα του ήταν καλύτεροι. Μπορεί να ήταν και χειρότεροι, αλλά η μαύρη αλήθεια είναι πως δεν τους πρόσεχες ποτέ, γιατί, είτε τον συμπαθούσες είτε όχι, έβλεπες μόνο αυτόν – τους σκέπαζε όλους. Ο Ανδρέας ήταν ικανός να κατεβάσει την Καραχασάν, όχι για νομάρχη Δράμας –Καβάλας- Ξάνθης, αλλά για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να τους έχει πείσει όλους πως είναι η ιδανική επιλογή.

Άρα, το πρόβλημα δεν είναι στις Μιλένες αλλά στο Γιώργο. Τι να περιμένεις όμως από έναν άνθρωπο που χόρευε ζεϊμπέκικο στο γκαζόν μπροστά στον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών; Αυτό ο πατέρας του δεν θα το έκανε ποτέ. Άσε τον Τούρκο - το να χορεύεις ζεϊμπέκικο στο γκαζόν είναι σαν να βαράς πέναλτι μέσα σε σκυλάδικο. Κι ο Γιώργος δεν πρέπει να έχει πάει ποτέ σε σκυλάδικο. Από το laptop στο γυμναστήριο κι απ' το γυμναστήριο στο laptop. Σίγουρα θα χορεύει ζεϊμπέκικο και στο γυμναστήριο – μέσα στη σάουνα. Ο Ανδρέας για να πάει στο γυμναστήριο θα έπρεπε να γουστάρει τη γυμνάστρια.

Κι εδώ ερχόμαστε σε ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα του Γιώργου : δεν τσιλημπουρδίζει. Αν θέλει να πείσει τους Έλληνες πως είναι γνήσιος Παπανδρέου και να κερδίσει τις εκλογές, θα πρέπει να ερωτευθεί μια παρακατιανή, μια που να μην είναι της σειράς του, να διαλύσει την οικογένειά του, να το ρίξει στα ποτά και στα τσιγάρα και να τρέχει στα μπουζούκια. Όπως έκανε ο πατέρας του.

«Και γιατί πρέπει να κάνει ό,τι έκανε ο πατέρας του;», θα με ρωτήσετε τώρα. Μα γιατί ο λόγος που ο Γιώργος είναι πρόεδρος του ΠαΣοΚ είναι το επώνυμό του. Αν τον έλεγαν Γιώργο Σπανομαρία, το πολύ-πολύ να καθάριζε τους χώρους του Συνεδρίου με τη σκούπα. Ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Κώστας Καραμανλής είναι εκεί που είναι, κυρίως λόγω των επωνύμων τους. Κι αν για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ξέρουμε πως ήταν βαρύς κι ασήκωτος με έφεση στις χριστοπαναγίες, για τον Ανδρέα Παπανδρέου ξέρουμε κι άλλα πράγματα.

Ο Ανδρέας μιλούσε για ώρες χωρίς να συμβουλεύεται σημειώσεις και κρεμόσουν από τα χείλη του, ενώ ο Γιώργος διαβάζει δέκα σειρές και κάνει πέντε λάθη κάθε τέσσερις λέξεις. Τουλάχιστον, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή δεν τον καταλάβαινε κανείς, όταν μιλούσε – ούτε ο ίδιος δεν καταλάβαινε τι έλεγε. Απ΄ αυτήν την άποψη, ο ανιψιός του μοιάζει με δεινό ρήτορα της αρχαιότητας.

Τώρα βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, αφού η πολιτική ζωή έχει ξεπέσει στη μίμηση πατεράδων και θείων, ο πιο κατάλληλος για πρωθυπουργός είναι ο Γιώργος Μητσικώστας που τους μιμείται όλους καλύτερα από τον καθένα – άσε που θα μιμείται κάθε μέρα και κάποιον άλλο και δεν θα βαριόμαστε.

Η ελληνική πολιτική ζωή πάσχει από το «σύνδρομο Διονυσίου». Υπάρχουν τρία παιδιά του Στράτου που τραγουδάνε σαν τον Στράτο. Για την ακρίβεια, μιμούνται τη φωνή του πατέρα τους. Κι άλλοι τραγουδιστές το κάνουν, αλλά δεν έχουν το επώνυμο «Διονυσίου», οπότε δυσκολεύεται το κοινό να τους ταυτίσει με τον Στράτο.

Τέλος πάντων, αν το επώνυμο είναι τόσο σημαντικό, ας εκλέγουν τα κόμματα τους πιο άξιους για αρχηγούς και μετά ας τους αλλάζουν επώνυμο. Αν, για παράδειγμα, ο πιο άξιος στο ΠαΣοΚ είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ας αλλάξει το ένδοξο επώνυμό του κι ας συνεχίσει ως Ευάγγελος Παπανδρέου. Ας κάνει πέτρα την καρδιά του κι ας αποχωριστεί το επώνυμο των προγόνων του…

Ο Διονύσης Χαριτόπουλος είχε πει πως «το μεγάλο λάθος του Ανδρέα ήταν που έφερε μαζί του στην Ελλάδα την οικογένειά του». Βλέποντας τα απανωτά γκολ που βάζει ο ανιψιός του Κωνσταντίνου Καραμανλή στον γιο του Ανδρέα Παπανδρέου, σκέφτομαι πως ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα για το ΠαΣοΚ και τη χώρα, αν ο Ανδρέας δεν είχε κάνει παιδιά. Από την άλλη πάλι, ίσως το πρόβλημα να βρίσκεται στο βαθμό συγγενείας. Τίποτα ανίψια δεν είχε ο Ανδρέας;

κείμενο του "Πιτσιρίκου"
http://pitsirikos.blogspot.com
Από την "Lifo", τεύχος Ιουλίου

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 28, 2006

Οι λευκοί μπορούν να τρέξουν…

γράφει ο Νίκος Κλόκας

Σαν σήμερα, τον Σεπτέμβρη του 2000 στο Σίδνεϋ ο Κώστας Κεντέρης άφησε άφωνους τόσο τους επτά αντιπάλους του, όσο και ολόκληρο τον κόσμο με τον ανέλπιστο θρίαμβό του…

Το κλίμα τις τελευταίες μέρες του Σεπτέμβρη του 2000 δεν ήταν και το καλύτερο δυνατό. Αιτία ήταν το ναυάγιο του «Σάμινα» στα ανοιχτά της Πάρου, που κόστισε τη ζωή σε 81 ψυχές.

Αρκετά μίλια μακριά διεξάγονταν οι 27οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες με τους Έλληνες αθλητές να σημειώνουν αρκετές επιτυχίες. Μια από αυτές και ίσως η σπουδαιότερη ήταν το χρυσό μετάλλιο του Κώστα Κεντέρη στον τελικό των 200 μέτρων.

Ο Μυτιληνιός σπρίντερ με μία εκπληκτική κούρσα, με χρόνο 20.09, κατάφερε να γίνει ο πρώτος λευκός που κατακτούσε το χρυσό μετάλλιο. Την πλάτη του Κεντέρη είδαν οι επτά έγχρωμοι αντίπαλοί του, ενώ ο πρωταθλητής μας σκόρπισε χαρά και υπερηφάνεια τους Έλληνες φιλάθλους που βρίσκονταν στο στάδιο όσο και αυτούς που είδαν την κούρσα από την τηλεόρασή τους.

Το κοντράστ συναισθημάτων κατεγράφη απόλυτα στα τηλεοπτικά πλάνα με τους υπόλοιπους αθλητές που είδαν τον Κώστα Κεντέρη να τερματίζει πρώτος με τα χέρια ψηλά. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως ένας «άγνωστος» και λευκός αθλητής από μια μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα είχε μόλις κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ο ίδιος ο αθλητής αμέσως μετά την πρόκρισή του στον τελικό είχε πει πως: «είναι ηδονή να είσαι ο μοναδικός λευκός στην κούρσα του τελικού», κάτι που φανερώνει πως και ο ίδιος δεν πίστευε πως μπορεί να έρθει ένα μετάλλιο, πόσο μάλλον το χρυσό.

Το κατόρθωμα του Κεντέρη ήταν σημαντικό, καθώς η προηγούμενη φορά που κέρδιζε λευκός αθλητής κέρδιζε την κούρσα των 200 μέτρων ήταν το 1982, όταν ο Πιέτρο Μενέα είχε επικρατήσει στη Μόσχα, όπου όμως δεν συμμετείχαν οι Αμερικανοί, που είχαν κάνει μποϊκοτάζ στους Αγώνες.

Για να βρούμε ανάλογη νίκη θα πρέπει να πάμε πίσω στο 1972 στο Μόναχο και στην νίκη του Βαλερί Μπορζόφ.


Η μετά Σίδνεϋ ιστορία…

Ο Κώστας Κεντέρης απέδειξε πως η επικράτησή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 δεν ήταν μια «φωτοβολίδα», καθώς στη συνέχεια κατέκτησε και το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2001 που έγινε στο Έντμοντον του Καναδά, αλλά και στο Ευρωπαϊκό του 2002, στο Μόναχο όπου έκανε και τον καλύτερο του χρόνο με 19.85!

Η επόμενη ευκαιρία για τον Κεντέρη να αποδείξει ότι είναι ο καλύτερος 200άρης στον κόσμο δεν ήρθε ποτέ. Κάτι ο τραυματισμός του λίγο πριν το Παγκόσμιο του Παρισιού το 2003, αλλά και η γνωστή ιστορία της Αθήνας με την απόσυρση του αθλητή μετά τα τρία «non show».

Τι κάνει ο Κεντέρης το 2006;

Πριν από λίγο καιρό ο Κώστας Κεντέρης και η συναθλήτριά του Κατερίνα Θάνου, κατέληξαν σε συμβιβασμό με την Παγκόσμια Ομοσπονδία, την IAAF, για την ποινή που θα επιβληθεί στους αθλητές για τα τρία «non show» που προαναφέραμε.

Συμφωνήθηκε, λοιπόν, πως οι δύο αθλητές αποδέχονται τους τρεις χαμένους ελέγχους ντόπινγκ σε Τελ Αβίβ, Σικάγο και Αθήνα, καθώς και το διάστημα που έμειναν σε διαθεσιμότητα (2 χρόνια) και μπορούν πλέον να επανέλθουν στους αγώνες από τις 22 Δεκεμβρίου 2006, με την προϋπόθεση ότι για να επιστρέψουν στους αγώνες θα πρέπει να περάσουν από τρεις αιφνιδιαστικούς ελέγχους ντόπινγκ σε τέσσερις μήνες.

Μάλιστα, με βάση τη συγκεκριμένη συμφωνία, απαγορεύεται στους δύο αθλητές να σχολιάσουν οτιδήποτε γύρω από την υπόθεση, με την ΙAAF να δεσμεύεται για τη μη αύξηση της τιμωρίας των δύο αθλητών. Ακόμη, Κεντέρης και Θάνου συμφώνησαν να βοηθήσουν την IAAF στην καμπάνια της κατά του ντόπινγκ, ενώ η Παγκόσμια Ομοσπονδία αναλαμβάνει να βοηθήσει τους δύο αθλητές να επιστρέψουν στους στίβους.


Το ερώτημα που μένει πλέον να απαντηθεί είναι κατά πόσον είναι δυνατόν και αν θέλουν οι ίδιοι οι αθλητές να επιστρέψουν στους στίβους. Αυτό είναι κάτι που θα φανεί στο άμεσο πλέον μέλλον…


Από την "Καθημερινή", 28.09.06

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 25, 2006

Pasta con i gamberi

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΔΕΙΠΝΟ




Η Chef - Vanessa, σας προσκαλεί σε επίσημο δείπνο την Τετάρτη 27.09.06 στις 21:30, στο σπίτι της (Δάφνης 8, Ζωγράφου) προκειμένου να σας παρουσιάσει τη νέα της σπεσιαλιτέ: "Tagliatelles con i gamberi".

Για να βρείτε ευκολότερα το σπίτι της Βανέσας, πατήστε ΕΔΩ

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 22, 2006

Ημέρα...χωρίς αυτοκίνητο!


γράφει ο Νίκος Δήμου


Σήμερα είναι η Ευρωπαϊκή ημέρα χωρίς αυτοκίνητο.

(Αν μπορείτε, γιορτάστε την. Τα λεωφορεία πάντως – και τα άλλα μέσα μαζικής μεταφοράς – είναι δωρεάν. Αν τα βρείτε. Εδώ που μένω περνάνε κάθε 30 με 60 λεπτά, ανάλογα με το που φυσάει σήμερα. Πάντως, είναι δωρεάν. Θα κερδίσετε ένα ευρώ και θα χάσετε την μισή σας μέρα).

Έρχομαι από μία χώρα που γιορτάζει αυτή τη μέρα 365 φορές τον χρόνο.

Σε καμία πρωτεύουσα της Ευρώπης δεν έχω δει πιο άδειους δρόμους. Ακόμα και τις ώρες αιχμής είναι έρημοι. Ένα μποτιλιάρισμα δεν είδα.

Οι μισοί Δανοί μετακινούνται με ποδήλατο και οι άλλοι μισοί με μαζικά μέσα.

Προσπάθησα, φωτογραφίζοντας, να σας δώσω μία ιδέα του πλήθους των ποδηλάτων. Πρέπει να αναλογούν δύο ή τρία ανά κάτοικο. Αν και δεν υπάρχει λόγος να αγοράσεις. Από πολλούς ειδικούς σταθμούς δανείζεσαι ένα – δωρεάν και χωρίς καμία διατύπωση, απλώς το παίρνεις – πας στην δουλειά σου και το αφήνεις στον κοντινότερο σταθμό. (Μου είπαν ότι δεν έχει κλαπεί κανένα).


Φυσικά υπάρχουν παντού ποδηλατόδρομοι – με προτεραιότητα. Τα ποδήλατα κινούνται πολύ γρήγορα. Ως πεζός κινδυνεύεις πολύ περισσότερο από αυτά, παρά από τα αυτοκίνητα – έτσι που δεν είσαι συνηθισμένος να προσέχεις τις προεκτάσεις των πεζοδρομίων που γίνονται ποδηλατόδρομοι. Οι ποδηλάτες φορούν σχεδόν όλοι πλαστικά κράνη.

Όπου κι αν είσαι, κάπου στο βάθος θα δεις την σιλουέτα ενός ανεμόμυλου – δηλαδή μίας ανεμογεννήτριας. Πολλοί και οι ηλιακοί σταθμοί παραγωγής (κι ας ψάχνουν τον ήλιο με το τουφέκι). Άλλοι από βιομάζα. Ήδη, από τα στοιχεία που βρήκα, το 23% της παραγωγής ρεύματος γίνεται από ήπιες ανανεώσιμες πηγές, και ο στόχος τους είναι να φτάσουν σύντομα το 50%.

50% - ναι - 50% μικρότερη εξάρτηση από το πετρέλαιο!

Καμία σχέση με Ελλάδα. Ήλιο έχουμε (και πολύ περισσότερο από αυτούς). Αέρα έχουμε. Μυαλό έχουμε;

Έβλεπα πριν από μέρες ένα σχετικό ντοκυμαντέρ: για να στηθεί ένα αιολικό πάρκο στην Ελλάδα χρειάζεται να γνωματεύσουν 42 επιτροπές από 6 υπουργεία. Μία να έχει ενδοιασμούς (π. χ. πολιτιστικούς) η άδεια δεν χορηγείται.

Σιγά μην γίνουμε Δανία!



Ακούω ραδιόφωνο – η κίνηση στους δρόμους: Την Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο την γιορτάζουμε με τα μεγαλύτερα μποτιλιαρίσματα όλων των εποχών.

Και τώρα ας τραγουδήσουμε όλοι μαζί το παλιό σουξέ: «Εγώ και το ποδήλατό μου».



Κείμενο-φωτογραφίες, Νίκος Δήμου, 22.09.06

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 20, 2006

Το FORUM του Α.Ο.Σ.

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ




Αγαπητοί συνορειβάτες,
Από χθες άρχισε να λειτουργεί στην επίσημη ιστοσελίδα του Α.Ο.Σ. ένα forum για το οποίο υπεύθυνος είναι ο administrator του site, Σωτήρης Μπαρμπάνης.

Τώρα, μπορούμε να γίνουμε όλοι μέλη του forum. Έτσι, μας δίνεται η ευκαιρία να εκφράζουμε "σε κοινή θέα" τις απόψεις μας ή να μετέχουμε σε συζητήσεις γύρω από θέματα του συλλόγου και της ορειβασίας γενικότερα. Επίσης, μπορούμε να θέσουμε κι εμείς εκεί, κάποιο θέμα προς συζήτηση.

Νομίζω ότι μακροπρόθεσμα, το forum μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικό εργαλείο προώθησης των θέσεων, τον σκοπών και των συμφερόντων της G9! (πλάκα κάνω)

Για να επισκεφθείτε το forum του Α.Ο.Σ. πατήστε
ΕΔΩ

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 19, 2006

Στη διάρκεια μιας ζωής



Το «Ανθρώπινο σώμα», η σειρά του BBC, είναι μια επιστημονική σειρά-ορόσημο, που εξερευνά τον τρόπο που ζει και λειτουργεί ο πιο περίπλοκος οργανισμός στη γη. Χρόνια ερευνών απαιτήθηκαν, ώστε οι ερευνητές που αποτέλεσαν την επιστημονική ομάδα της σειράς, να καταλήξουν σε στοιχεία για τον μέσο όρο της ανθρώπινης δραστηριότητας, μελετώντας το ανθρώπινο σώμα, από το ωάριο και το σπερματοζωάριο, μέχρι τον οργανισμό σε πλήρη ανάπτυξη που φτάνει τα δέκα δισεκατομμύρια κύτταρα.

Σύμφωνα με την έρευνα λοιπόν, κατά τη διάρκεια της ζωής του ο άνθρωπος θα περάσει 3,5 χρόνια της ζωής του τρώγοντας, θα φάει 7.300 αβγά και 160 κιλά σοκολάτα, θα παράγει 40.000 λίτρα ούρων και θα περάσει 6 μήνες στην τουαλέτα, θα δουλέψει 8 χρόνια συνεχόμενα, θα μιλήσει στο τηλέφωνο για 2,5 χρόνια, θα φιλήσει για 2 εβδομάδες, τα νύχια του θα φτάσουν τα 28 μέτρα, τα μαλλιά του θα μακρύνουν 950 χιλιόμετρα, ενώ οι τρίχες της μύτης του θα φτάσουν τα 2 μέτρα, θα παράξει 200 δισεκατομμύρια νέα ερυθρά αιμοσφαίρια, θα μπορέσει να ονομάσει 2.000 άτομα και θα αποκαλέσει 150 φίλους, θα κάνει έρωτα 2.580 φορές με 5 διαφορετικούς ανθρώπους, θα ερωτευτεί 2 φορές, θα ανοιγοκλείσει τα μάτια του 415 εκατομμύρια φορές, θα αποκτήσει 2 παιδιά και 4 εγγόνια, θα ζήσει 79 χρόνια, θα περπατήσει 22.000 χιλιόμετρα και θα μιλήσει συνεχόμενα 12 χρόνια!

Πηγή: "Καθημερινή"

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 18, 2006

Διαφθορά all around


Ολοι τα παίρνουν... Οι πολίτες της απέθαντης Φραπεδίας, οχυρωμένοι με καφεδάκι, μαύρο γυαλί και Prada αξεσουάρ, αποφαίνονται. Δυόμισι μύρια, ε; Καλά είναι... Πέρα από τις όχθες του πεζόδρομου κυλούν μυθικά Καγιέν και Αουντι ΤΤ, αστράφτουν στο ηλιόφως, χρησμοδοτούν κι αυτά στη δική τους μεταγλώσσα. Είναι αργά πρωί, ή νωρίς μεσημέρι. Οι πολίτες αναστοχάζονται πάνω από τον φραπέ και τον φρέντο. Θέματα ανάπτυξης, κονδυλίων, ποσοστώσεων, διαχείρισης μορφωτικού κεφαλαίου; Χμ, ναι: Mεταγραφές, Τσάμπιονς Λιγκ, Στοίχημα ορισμένως: κουπόνια και αποδόσεις.

Η διαφθορά είναι διάσπαρτη, διακομματική, οριζόντια, εγκάρσια, βαθιά. Η διαφθορά είναι δημοκρατική. Στον ώριμο Εκσυγχρονισμό της β΄ κυβερνήσεως Σημίτη, κορυφαία στελέχη του, σε κρίσεις ειλικρίνειας, εξηγούσαν ότι η ανάπτυξη επιφέρει αφεύκτως και διαφθορά, αλλά τι να κάνουμε; να σταματήσουμε την ανάπτυξη; Τα έλεγαν ωραία, στρογγυλά· έπειθαν.

Δεν ήθελε και πολύ. Η διαφθορά δεν αφορά πλέον τους κορυφαίους, μεγαλοεργολάβους και μεγαλοπαράγοντες, γραφειοκράτες και μεσάζοντες· αφορά και περιφερειάρχες, νομάρχες, δημάρχους, αντιδημάρχους, αποθηκάριους νοσοκομείων, ανθυπαστυνόμους, εφοριακούς, υπομηχανικούς πολεοδομιών, ελεγκτές ΙΚΑ, τεχνικούς ΔΕΗ και υπαλλήλους νεκροταφείων. Σε όλη τη σφαίρα του δημόσιου παραγωγικού βίου, για να γίνει η δουλειά, απαιτείται λίπανση.

Η διαφθορά πηγάζει αποκλειστικά από το Δημόσιο; Φαίνεται πως όχι. Στο αδίκημα της δωροδοκίας ένοχος είναι και ο δωροδότης, όχι μόνον ο δωρολήπτης. Οπως μάλιστα φαίνεται από τις πρόσφατες υποθέσεις, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις αλλοιώνουν ουσιωδώς το περιβάλλον ελεύθερου ανταγωνισμού, κλειδώνουν τις τιμές, συμφωνούν τις αυξήσεις, χλευάζουν τον πελάτη και τον πολίτη και την αγορά μαζί. Τραπεζικά προϊόντα, τηλεπικοινωνίες, γάλα, τρόφιμα, φάρμακα, ασφάλειες, υπηρεσίες κάθε λογής, ανεβοκατεβαίνουν υπό καθεστώς πλήρους ελέγχου. Και όχι, τις τιμές δεν τις ελέγχει το κράτος· το κράτος απαθές, μιζαρισμένο εκλεκτικά, λειτουργεί ως λιπαντήριο για τη μηχανή της Αυτορρυθμιζόμενης Αγοράς. Παρακολουθεί την αγορά να ρυθμίζεται μονομερής και ασύδοτη.

Και οι πολίτες–πελάτες; Ακολουθούν. Η διαφθορά είναι δημοκρατική, είπαμε. Διηθείται σε όλο το κοινωνικό σώμα, όλοι έχουν τη δυνατότητα και τη νομιμοποίηση να βάλουν το δάχτυλο στο μέλι· όλοι έχουν σιχτιρίσει για τα επαχθή λαδώματα στα οποία υποχρεώθηκαν, κι όλοι οι παθόντες περιμένουν τη σειρά τους για να τα πάρουν πίσω σε οποιαδήποτε άλλη πρόσφορη περίσταση. Από τη μια τσέπη στην άλλη.



Τις απαρχές αυτής της διάχυτης, δημοκρατικής διαφθοράς μπορούμε να τις ανιχνεύσουμε και ιστορικά, στο πρόσφατο παρελθόν: στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, κυρίως μετά τα μέσα των ’80s, ο αποκλεισμένος «μη προνομιούχος», αποκλεισμένος έως τότε από τον δημόσιο κορβανά και τη νομή της εξουσίας, αισθάνθηκε μέρος του συστήματος, με δικαιώματα και δυνατότητες. Είχαν τελειώσει τα πέτρινα χρόνια της μονόπλευρης νομής από τη μειονότητα του παλαιού κόσμου. Ο νέος κόσμος, πλειοψηφικός και ορμητικός, γεμάτος ζωτικότητα και επιθυμίες, επικράτησε κοινωνικά, απενοχοποιήθηκε, και βούτηξε στη μαρμίτα που είχε σερβίρει το κίνημα των μικρομεσαίων.

Κάποτε, όχι πολύ αργότερα, και πάντως πριν από τον κορεσμό, η μαρμίτα αποσύρθηκε διακριτικά από το δημόσιο τραπέζι του πανηγυριού, το φαγοπότι έχασε τον πανδημοκρατικό του χαρακτήρα, οι μικρομεσαίοι, με ερεθισμένη όρεξη πια και με πολλαπλάσιες επιθυμίες, σύρθηκαν στο κάγκελο του Χρηματιστηρίου, ληστεύθηκαν, φτώχυναν, ξανάπεσαν στον αποκλεισμό, ανανεωμένο και σκληρότερο τώρα. Μα τους είχαν μείνει τα παράπλευρα, υπολειπόμενα χαρακτηριστικά: οι νέες ανάγκες, η ακονισμένη απληστία και, κυρίως, η επίμονη έξη της διαφθοράς, της συναλλαγής, διάχυτη πια και νομιμοποιημένη. Δημοκρατική.

Η διαφθορά είναι side effect της ανάπτυξης, μου έλεγε ο εκσυγχρονιστής με τα μανικετόκουμπα προ ολίγων ετών. Ηταν μορφωμένος, προσηνής, πειστικός. Πειστικός; Σχεδόν... Δεν προσδιόριζε την ανάπτυξη, το είδος και την απεύθυνσή της, την κατανομή του πλούτου που θα προέκυπτε, τις ευκαιρίες νομής ή ανέλιξης. Η ανάπτυξη, όπως και η αγορά, είναι βολικές μόνον όταν μένουν αφηρημένες, δηλαδή ιερές.

Τι θα προτιμούσες; με ρώτησε συνομιλητής φίλος. Μια ομοιόμορφα διεφθαρμένη κοινωνία ή μια κοινωνία που περιορίζει τη διαφθορά και την εξ αυτής ωφέλεια σε μία κάστα; Κλίναμε προς την ομοιόμορφη, τη δημοκρατική... Δεν εξετάσαμε καν το ενδεχόμενο μιας αδιάφθορης κοινωνίας αγγέλων...

Πίνακας : Allen Jason A. Dimarucot, "Kaliwaan", 2005
Κείμενο : Νίκος Γ. Ξυδάκης, Καθημερινή, 17.09.06

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 13, 2006

Ο ύμνος της G9


Ανοίξτε και δυναμώστε τα ηχεία σας και πατήστε ΕΔΩ για να ακούσετε τον ύμνο της G9.

Όποιος δεν συμφωνεί με κάποιον από τους στίχους, μπορεί να το δηλώσει για να το συζητήσουμε στα σχόλια.

Πρόσκληση:"Η μορφή της Αρχής"

Αγαπητοί συνορειβάτες,

Την Τετάρτη 13/09 και ώρα 18:00, η αρχαιολόγος Μ.Τόλη, θα μας ξεναγήσει στην έκθεση με τίτλο :

"Η μορφή της Αρχής-Καλλιτέχνες του 20ού αιώνα και η Αρχαία Ανατολική Μεσόγειος."

Έργα του νεολιθικού, κυκλαδικού, μινωικού, κυπριακού, αιγυπτιακού κόσμου και της Ανατολίας παρουσιάζονται μαζί με γλυπτά των Ροντέν, Μπρανκούζι, Ματίς, Ντερέν, Πικάσο, Τζιακομέτι, Μουρ, σε μια προσπάθεια να αναδειχθούν οι επιρροές που ενέπνευσαν οι πρώιμες μορφές τέχνης σε ορισμένους από τους πρωτοπόρους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα.

Στο ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Νεοφύτου Δούκα 4, στο Κολωνάκι.
Εισιτ. € 5, φοιτητές είσ. ελεύθερη.


Θα ακολουθήσει δείπνο περί τις 21:00 στο "Φασόλι" Εμμ.Μπενάκη 45.

Σας περιμένουμε!

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 12, 2006

Μήνυμα ειρήνης από την κορυφή της Ευρώπης


Bροντερό μήνυμα ειρήνης θέλησαν να στείλουν από την κορυφή της Eυρώπης, το «Έλμρους» στον Kαύκασο, 20 μέλη του Aθηναϊκού Oρειβατικού Συλλόγου με αρχηγό τον Kώστα Tσιβελέκα. Συγκλονισμένοι οι Έλληνες ορειβάτες από τον παραλογισμό του πρόσφατου πολέμου στον Λίβανο, ύψωσαν στις 23 Aυγούστου μαζί με την ελληνική σημαία και ένα πανό - μήνυμα ειρήνης, με τη σπαραχτική κραυγή της χαροκαμένης μάνας Zαϊνέμπ Σαλχούμπ από την Kανά: «Δεν έμεινε τίποτα όρθιο στο χωριό μας, ούτε άνθρωπος ούτε πέτρα». Tην αποστολή αποτελούσαν οι Γ.Aργύρης, Π.Kαψομενάκης, Γ.Kωνσταντίνου, Π.Aλεξανδρόπουλος, Θ. Bλάχος, T. Hλιοπούλου, E.Λαζάκη, Σ.Mιχαήλογλου, Π.Xριστοπάνου, Γ.Παπαμιχαήλ, M.Kουφογιάννης, Γ.Oικονόμου, Γ.Mούσκος, T.Bασιλείου, N.Γεωργιάδου, Σ.Tότσικας, Γ.Aθανασόπουλος, A.Tσολάκος και K.Λιαπής.


από το "ΕΘΝΟΣ της Κυριακής" 10.09.06

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 11, 2006

9/11 Συμβολισμοί, πέντε χρόνια μετά.

γράφει ο Γιάννης


Πέντε χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που συγκλόνισε τον κόσμο. Πέντε χρόνια πέρασαν από την πρωτοφανή επίθεση που δέχτηκε η υπερδύναμη στην (συμβολικά πάντα) καλογυαλισμένη βιτρίνα του μαγαζιού της. Εκτός από τις συμβολικές όμως απώλειες, τη μέρα εκείνη σκοτώθηκαν 2.973 άνθρωποι.

Τί άλλο άλλαξε όμως από τότε; Μάλλον άλλαξαν πολλά. Ξεκίνησε ο λεγόμενος "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας".
Σε συμβολικό, και όχι μόνο, επίπεδο.

Πάνω από 3.000 είναι οι νεκροί αμερικανοί στρατιώτες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και πάνω από 20.000 οι τραυματίες. Δαπανήθηκαν πάνω από $ 430.000.000.000 σε πολέμους και πάνω από $ 230.000.000.000 για την εσωτερική ασφάλεια των Η.Π.Α. Κι όμως οι αμερικανοί πολίτες εξακολουθούν να νοιώθουν ανασφαλείς, ενώ ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας δεν φαίνεται να επιτυγχάνει σχεδόν κανέναν από τους στόχους που είχε θέσει. Ούτε καν σε συμβολικό επίπεδο!



Η πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών θεωρεί ότι ο κόσμος έγινε πιο επικίνδυνος μετά την 11η Σεπτεμβρίου, καθώς και ότι είναι πολύ πιθανόν να ξαναγίνουν στόχοι ισλαμιστικών οργανώσεων στο μέλλον. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα, πληθαίνουν τα σενάρια συνομωσίας που θέλουν την αμερικανική κυβέρνηση να εμπλέκεται στις επιθέσεις. Ο φερόμενος ως υπεύθυνος του τρομοκρατικού χτυπήματος κατά των Η.Π.Α., ακόμα δεν έχει συλληφθεί. Ο ίδιος και τα φαντάσματα του κυκλοφορούν ανενόχλητα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου. Η τρομοκρατική οργάνωση Al Qaeda απέκτησε χιλιάδες νέους μαχητές σε όλα τα σημεία του κόσμου και πολλαπλασίασε την ισχύ και τις επιθέσεις της κατά (συμβολικών και μη) δυτικών στόχων. Από την 11/9 μέχρι σήμερα έχει κάνει πάνω από 100 επιθέσεις.


Πάντως, σε επίπεδο συμβόλων, οι αμερικανοί τα πάνε μια χαρά. Στη θέση (Ground Zero) που στέκονταν πριν από πέντε χρόνια οι Δίδυμοι Πύργοι έχουν ήδη αρχίσει οι εργασίες ανοικοδόμησης του "Πύργου της Ελευθερίας". Το νέο κτήριο θα καλύπτει συνολικά 65.000 τετραγωνικά μέτρα και θα έχει ολοκληρωθεί το 2012. Ο νέος "Πύργος της Ελευθερίας" θα έχει ύψος 541 μέτρα, δηλαδή 1776 πόδια. Κι αυτό συμβολικό είναι, καθώς το 1776 οι Η.Π.Α ανεξαρτητοποιήθηκαν. Στο ψηλότερο σημείο του νέου κτηρίου θα τοποθετηθεί ένας φωτεινός πυρσός ο οποίος θα παραπέμπει (σε επίπεδο συμβολισμών πάντα) στο "Άγαλμα της Ελευθερίας". Το κόστος ανέγερσης του νέου "κοσμήματος" της Νέας Υόρκης, υπολογίζεται ότι θα αγγίξει τα $ 2.100.000.000.

Τέλος, θα κλείσω με μία ψιλοσυμβολική ερώτηση κουίζ. Ποιος είναι ο χαρακτήρας που επαναλαμβάνεται τις περισσότερες φορές στο κείμενο μου; Λέτε να είναι κι αυτό συμβολικό;

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 08, 2006

Και του χρόνου πάλι εδώ...

γράφει η Νατάσα



Μάλλον συμβαίνει πάντα, κάθε τέτοια εποχή. Καθώς τελειώνει το καλοκαίρι και επιστρέφουμε στις οικείες καταστάσεις, παίρνουμε αποφάσεις για αλλαγές, βάζουμε νέους στόχους, δίνουμε υποσχέσεις στον εαυτό μας και τους άλλους. Φέτος αυτό το σύνηθες φθινοπωρινό μοτίβο το βλέπω να παίζεται πιο έντονα και με μεγαλύτερη διάρκεια.

Κάποιοι φίλοι παντρεύονται, πολλοί περισσότεροι χωρίζουν, ορισμένοι αλλάζουν δουλειά, ακόμα και πόλεις όπου ζουν. Κάτι μου λέει πως το φθινόπωρο είναι η αφορμή και όχι η αιτία, την οποία αναζητώ κάπου εκεί γύρω στην ηλικία των 30. Λίγο πριν, λίγο μετά, ερχόμαστε αντιμέτωποι με όσα θέλουμε και όσα μπορούμε και κυρίως με τη σκέψη που την ακούω να επαναλαμβάνεται σαν ηχώ από όλους: «Αν δεν τολμήσουμε τώρα, πότε θα τολμήσουμε;»

Βέβαια, οι περισσότερες από τις αποφάσεις που πήραμε κάποιο νωχελικό καλοκαιρινό βράδυ θα μείνουν για πάντα στη χώρα του απραγματοποίητου, συντροφεύοντας όλα όσα ονειρευτήκαμε κατά καιρούς χωρίς να τα δοκιμάσουμε. Κι όμως ­ με τον φόβο ότι μπορεί να βλέπω μόνο αυτά που θέλω ­ διαπιστώνω γύρω μου όλο και πιο πολλούς αποφασισμένους, που η δυσφορία τους γίνεται τσαμπουκάς και η «ασφάλεια» που τόσο πολύ επιζήτησαν προηγούμενες γενιές φαντάζει ως υπερτιμημένη αρετή.

Μπορεί να μην ονειρεύονται να αλλάξουν τον κόσμο, όπως παλαιότερα, αλλά σίγουρα φλερτάρουν έντονα με την ιδέα να αλλάξουν πολλά που τους αφορούν. «Μπα, δεν βαριέσαι, του χρόνου πάλι εδώ θα 'μαστε όλοι και θα κάνουμε τα ίδια», λέει ο απαισιόδοξος φίλος. Αν όλα πάνε καλά, θα είμαστε εδώ. Κοιτάζοντας όμως τα αποφασισμένα μάτια των άλλων φίλων, κάτι μου λέει πως δεν θα κάνουμε τα ίδια...



Πίνακας : Lucien Freud, "Double Portait" (1986)
λάδι σε μουσαμά, 79 X 89 cm. από ιδιωτική συλλογή


Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 07, 2006

Έχει πανσέληνο απόψε...

γράφει η Νατάσα


Δεν μπορεί, θα την είδατε. Την πανσέληνο του Αυγούστου, εννοώ. Θα οργανωθήκατε με την παρέα σας, για να την απολαύσετε δίπλα στην παραλία ή θα σηκώσατε τυχαία τα μάτια σας και θα τα καρφώσατε εκεί στη μέση του ουρανού, παρατηρώντας την: ολόφωτη, μυστηριώδη, απόμακρη και οικεία.

Όταν ήμασταν μικρά, ξαπλώναμε με τις ώρες στην άμμο, βάζοντας στοίχημα ­ προσέχοντας πάντα να μη μετράμε τα άστρα, γιατί η κυρα-Λένη μας έλεγε ότι «δεν πρέπει» ­ ποιος θα μπορούσε να κοιτάξει το γεμάτο φεγγάρι κατάματα για περισσότερη ώρα και να αποκαλύψει τις διαθέσεις του: γελαστό, συνοφρυωμένο, φιλικό, ψιλο-άγριο ή ό,τι άλλο τέλος παντων, διακρίναμε. Και μετά μπλέκαμε σε ολονύκτιες συζητήσεις, για το τι θελει να μας πει, τι σημαίνει εκείνη η γραμμή στη μέση, εάν αλλάζει κέφια καθώς κάνει τον κύκλο του ουρανού.

Αλλά αυτό που μας μάγευε περισσότερο απ' όλα, ήταν ότι αυτό το ίδιο φεγγάρι, εκείνη την ίδια γραμμή, που άλλοι θεωρούσαν μάτι και άλλοι φρύδι και οι επιστήμονες υποθέτω, απλά ένα εξόγκωμα στην επιφάνεια, τα έχουν παρατηρήσει όλοι οι άνθρωποι που πέρασαν από την Γη.

Και μόλις αυτό το ανέφερε κάποιος ­ γιατί πάντα γινόταν ­ τα λόγια έμεναν μετέωρα στον αέρα, οι συζητήσεις για το ψυχολογικό προφίλ της Σελήνης λάμβαναν αυτομάτως τέλος, και μέναμε να την κοιτάμε αποσβολωμένοι, καθώς το μυαλό μας αρνιόταν σχεδόν να συλλάβει τόσα εκατομμύρια χρόνια, τόσα δισεκατομμύρια ανθρώπους, τόσες άπειρες ζωές.

Θα σας πω, λοιπόν, το μυστικό. Δεν φτάνει να σηκώσετε τα μάτια σας στο γεμάτο φεγγάρι. Αν αφουγκραστείτε λίγο προσεκτικά, θα τις ακούσετε και εσείς. Φωνές σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, από τα βάθη των αιώνων, να απευθύνονται σ' αυτό με ευχές, κατάρες, ικεσίες. Γι' αυτό, θυμηθείτε: εκεί που θα κοιτάξετε απόψε, έχουν κοιτάξει ΟΛΟΙ πριν από μας...