Ήρθε Πάσχα και φέτος αγαπητοί φίλοι!!!!!
Όπως κάθε χρόνο θα ακολουθήσουμε τις κλασσικές παραδόσεις, βλέπε βάψιμο αυγών, αρνάκι, σοκολατένιο αυγό. Φυσικά κάποιες από τις παραδόσεις θα τις αφήσουμε στην άκρη συνειδητά ή από αμέλεια, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και αφορμές.
Πριν από λίγο ανακάλυψα μια άγνωστη (προφανώς ) για μένα παράδοση, που πολύ θα μου άρεσε να αναβιώσω. Ο κόσμος που πήγαινε για να μεταλάβει το Πάσχα, έπρεπε να ζητήσει συγνώμη σε όλους αυτούς που θεωρούσε ότι δεν έχει φερθεί σωστά. Μόνο αφού έπαιρνε την άφεση τους θα πήγαινε για μετάληψη.
Σας διαβεβαιώνω ότι δε σκοπεύω να μεταλάβω ( έχω να το κάνω χρόνια και είναι συνειδητή επιλογή). Θα ήθελα όμως να ζητήσω συγνώμη από τη G9 για το γεγονός ότι πολλές φορές κράτησα μεγαλύτερες αποστάσεις ασφαλείας από ότι θα έπρεπε. Επίσης για το γεγονός ότι ήμουν απούσα σε περιπτώσεις που η παρουσία ενός φίλου μετράει. Αυτή η τελευταία συγνώμη απευθύνεται ιδιαιτέρως στη Joy και στο Χρήστο.
Μου φαίνεται λίγο περίεργο να σας καλέσω προς εξομολόγηση. Νομίζω όμως πως είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να κάνει κάποιος για τον εαυτό του και τους γύρω του. Αρκεί να είναι ειλικρινές και ουσιαστικό (να εμπεριέχει δηλαδή πρόθεση αλλαγής). Και φυσικά δεν είναι απαραίτητο να γίνει μέσω του blog (ούτε περιμένω να απευθύνεται σε εμένα :-) )
Καλό Πάσχα σε όλους,
Vasoulaaaa
Posted by Vasoulaaa 19.04.06
6 σχόλια:
Nομίζω πως είναι το καλύτερο Post που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα.
Μου φαίνεται ότι δεν έχει μεγάλο νόημα να ζητάει κανείς συγγνώμη για πράγματα που έχουνε γίνει και που δεν μπορούν να αλλάξουν, έτσι κι αλλιώς.Όμως, μόλις σκέφτηκα ότι μπορεί μερικές φορές να αξίζει να μαθαίνουν κάποιοι φίλοι ότι αυτό που φαίνεται, αυτό που καθρεφτίζεται στη συμπεριφορά μου, μπορεί να μη συμβαδίζει ακριβώς και με το συναίσθημά μου.
Σας αξίζει να σταθώ απέναντί σας χωρίς να κρύβομαι πάντα πίσω από το τείχος της λογικής.
Αυτά. Vasoulaaa σ'ευχαριστώ για την ιδέα και για την ευκαιρία!
Μολονότι αυτό το (διαρκώς κινούμενο και ψιλοκακόγουστο) τραμπαλοαυγό, έχει αρχίσει να με ζαλίζει με την αέναη και άσκοπη ταλάντωσή του, το κείμενο της Βασούλας με συγκίνησε ιδιαιτέρως.
Αν και δεν έχω σε καμία υπόληψη τις Ορθόδοξες -όπως και πολλές άλλες- θρησκευτικές επιταγές και παραδόσεις, νομίζω ότι το συγκεκριμένο έθιμο, είναι από τα λίγα που "ταιριάζουν" με τις θεμελιώδεις διδαχές και τα έργα του Χρηστού. Την ανοχή, τη συγχώρεση και την αγάπη.
Επίσης θα προτιμούσα, η συγκεκριμένη παράδοση να ίσχυε περισσότερες από...μία φορά το χρόνο.
Αγαπημένοι μου φίλοι, σας ζητώ συγγνώμη, για τον κουραστικό γεροντοκορισμό, τις αναίτιες υπερβολές και το ακανθώδες χιούμορ μου. Ελπίζω ότι κάποτε θα με μάθετε τόσο καλά, ώστε να μη σας πειράζει κανένα από τα παραπάνω.
Και ειδικότερα, στο Χρήστο :
Συγγνώμη Χρήστο αν σε πονάω καμιά φορά, φταίει το πάθος μου!
Μόλις παρατήρησα ότι έγραψα κατά λάθος το Χριστό με "η"!
Αχ Χρήστο τί μου κάνεις!
Το πάθος μου, πάλι με τυφλώνει!
Φίλοι μου εγώ θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη που περνάνε βδομάδες ολόκληρες χωρίς να σας έχω πάρει ένα τηλέφωνο.
Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος και πόσο σημαντικό είναι να αφήνεις για λίγο τη δουλειά, όσο επείγουσα και αν είναι αυτή, για να μιλήσεις με τους φίλους σου.
Πρόσφατα ανακάλυψα ότι όσο πάθος και αν δίνεις στη δουλειά σου, εκείνη (η δουλειά) ποτέ δεν θα σου το ανταποδώσει. Τελικά οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αυτές που μετράνε.
Βέβαια τώρα που το ανακάλυψα έχω χάσει αρκετές από αυτές τις σχέσεις λόγω δουλειάς, οπότε συγγνώμη και μετά το Πάσχα θα προσπαθήσω να αλλάξω.
Ενδιαφέρουσα παράδοση την οποία ούτε και εγώ γνώριζα. Θα συμφωνήσω με τον Γιάννη περί θρησκευτικών επιταγών, ούτε εμένα με αγγίζουν, αλλά η συγκεκριμένη, αν τη δει κανείς βέβαια ως προσωπική επιλογή και όχι ως «επιταγή» από τη θρησκεία, έχει ουσιαστικό νόημα.
Έχω να προτείνω σε όσους αποφασίσουν να ακολουθήσουν την παράδοση, είτε τώρα είτε σε κάποια άλλη στιγμή, να το κάνουν ακολουθώντας τον δύσκολο δρόμο και όχι τον εύκολο. Θεωρώ ότι ο «γραπτός δρόμος» είναι ο εύκολος και σαφώς έχει τα θετικά του, για αυτό και προτιμάται (βλ. έλλειψη αμηχανίας, χρήση ωραίων εκφράσεων που παράλληλα αποδίδουν καλύτερα το νόημα των όσων έχεις να πεις, δεν παραλείπεις κάτι γιατί είναι πιο δύσκολα να ξεχάσεις κλπ.). Ο δύσκολος, όμως, η προφορική συγνώμη, περιλαμβάνει και άλλου είδους επικοινωνία (...) που πιστεύω είναι πολλές φορές πολύ πιο ουσιαστική και επιζητούμενη. Μπορεί να φαίνεται άχαρος πολλές φορές αλλά αυτό σε πρώτη «ανάγνωση» μόνο!
Δεν ξέρω πως να αντιδράσω στη συγγνώμη σου Βασιλική. Βασικά δεν ένοιωσα ποτέ ότι ήσουν απούσα, απλά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι στις εκδηλώσεις τους και στην αντιμετώπιση κάποιων πραγμάτων. Όπως και να ‘χει σε ευχαριστώ και νομίζω ότι το καλύτερο που έχει να κάνει κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις είναι αυτό που του έρχεται πιο φυσικό και όχι αυτό που νομίζει ότι ο άλλος θα ήθελε ή θα περίμενε. Έτσι και αλλιώς ποτέ δεν ξέρεις....
Θα διαφωνήσω μαζί σου Joypax.
Οι σοφοί Ρωμαίοι έλεγαν "scripta manent, verba volant* " θέλοντας να καταδείξουν το κύρος και τη διαχρονικότητα του γραπτού λόγου, έναντι του προφορικού.
Επίσης, κάτι που δύσκολα λες, ακόμα πιο δύσκολα το γράφεις, κυρίως όταν ξέρεις ότι απευθύνεται σε περισσότερους του ενός αποδέκτες.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως, πιστεύω ότι έχει μεγαλύτερη σημασία για τον αποδέκτη, αυτός που του ζητάει συγγνώμη, να τον κοιτάει στα μάτια.
*"Τα γραπτά μένουν, τα λόγια πετούν."
Δημοσίευση σχολίου