Η Χίος, όπως την ονειρεύτηκα.

κείμενο, φωτογραφίες (και όνειρα) του Γιάννη

Στο μέσο περίπου του Ανατολικού Αιγαίου και μια ανάσα μόλις από τα τουρκικά παράλια, βρίσκεται το πέμπτο μεγαλύτερο Ελληνικό νησί. Η Χίος, η οποία χρωστάει το όνομά της στο μυθικό ήρωα Χίο, γιο του Ποσειδώνα.

Ευρήματα σε σπήλαιο της βορειοανατολικής Χίου, αποδεικνύουν ότι το νησί κατοικείται από την πρώιμη νεολιθική εποχή (c. 6000 π.χ.)

Η Χίος, νησί των θρύλων και των παραμυθιών, των άγριων πετρωμάτων και των σπάνιων φυτών, της παραμεθορίου και των έντονων αντιθέσεων, στέκεται προκλητική και αγέρωχη, στο Αιγαίο και στην Ιστορία.

Έχει ιστορικά δείγματα και αρκετά "δήγματα" από όλες τις εποχές. Τη νεολιθική περίοδο, την εποχή του χαλκού και του σιδήρου, τους Περσικούς και τους Πελοποννησιακούς πολέμους, τη Ρωμαϊκή, Οθωμανική, Φράγκικη, Γενουατική, Ενετική και Βυζαντινή περίοδο.

Η Χίος, συγκεντρώνει όλα όσα μπορεί να βρει κανείς σε ένα νησί. Συνδυάζει τη Θάλασσα, τα βουνά, τα δάση, τα αρχαία και μεσαιωνικά μνημεία, τη ναυτική ιστορία και την ορθόδοξη λαϊκή παράδοση.

Φέτος το Πάσχα, βρεθήκαμε κι εμείς εκεί.
Κάναμε σε τέσσερις μέρες πάνω από 600 χιλιόμετρα. Κολυμπήσαμε στις καταγάλανες θάλασσές της, περπατήσαμε στα δάση της, περιηγηθήκαμε στα χωριά της και διασχίσαμε τις κορυφογραμμές της.

Στα βόρεια, περάσαμε από τα Καρδάμυλα, τη γενέτειρα των ναυτικών της Χίου. Σταθήκαμε στο ψηλότερο σημείο της (1297μ.) στο Πελινναίο και "την ομορφιά του Αιγαίου έτσι πολύ ατενίσαμε".

Στο νότο, επισκεφθήκαμε τα μαστιχοχώρια και μάθαμε για τα μαστιχόδεντρα. Το σπάνιο αυτό φυτό που ευδοκιμεί αποκλειστικά στη Χίο, εδώ και 2000 χρόνια. Η επιστήμη, εξηγεί το φαινόμενο, υποψιαζόμενη την εξαιρετικά σπάνια σύνθεση των εδαφών της Χίου. Όπως και να 'χει όμως, στη μαστίχα όφειλε το νησί, τη μεγάλη του οικονομική ανάπτυξη.

Δοκιμάσαμε χιώτικα εδέσματα και γλυκά, ήπιαμε από το ούζο που φτιάχνεται μόνο εκεί και καθήσαμε στη "Δασκαλόπετρα" εκεί που ο Όμηρος εμπνεύστηκε τα έπη του.

Είδαμε το μοναδικό έθιμο με τον "πολεμικό" εορτασμό και τις συστοιχίες ρουκετών που εξαπολύονται το βράδυ του Μεγ. Σαββάτου.

Ζήσαμε από κοντά την ορθόδοξη λαϊκή παράδοση του νησιού, είδαμε τις "μυροφόρες" του επιταφίου, και τα πυροτεχνήματα της Αναστάσεως.

Η ύψιστη γιορτή της Ορθοδοξίας, στη Χίο βιώνεται στην πραγματική της διάσταση. Το πανανθρώπινο μήνυμα της Ανάστασης του Θεανθρώπου, σε πλήρη συμφωνία με την εαρινή αναγέννηση της φύσης και των συναισθημάτων.

Πήγαμε στον "Κάμπο" και είδαμε τη σπάνια αρχιτεκτονική των πέτρινων αρχοντικών, με τους υπέροχους οπωρώνες τους.

Σκαρφαλώσαμε σαν παιδιά στις λιθόχτιστες μάντρες και περπατήσαμε μέσα στους πορτοκαλεώνες. Βιώσαμε με όλες τις αισθήσεις μας την "εμπειρία" των φημισμένων εσπεριδοειδών της Χίου.

Αγγίξαμε και ανεβήκαμε πάνω στα δέντρα, μυρίσαμε την ανοιξιάτικη ευωδία τους, ακούσαμε το θρόισμα των φύλλων τους, φάγαμε από τους καρπούς τους.

Περπατήσαμε στα σοκάκια της θρυλικής (κι ερειπωμένης πια) καστροπολιτείας του Ανάβατου και αφουγκραστήκαμε τις επιθυμίες και τα όνειρα των ανθρώπων που έζησαν κάποτε εκεί.

Κι όλα αυτά, μέσα σε μόλις τέσσερις μέρες!

Η Χίος, γεμάτη αντιθέσεις, σα μια μικρογραφία της Ελλάδας, είναι πάντα εκεί και σε προκαλεί να τη ζήσεις και να ... ονειρευτείς.


Posted by Yannis 25.05.06

Φωτογραφίες : Χίος, 20-24 Απριλίου 2006