γράφει ο Χαρούλης γατούλης
G9 καλημέρα!
Χαιρετίσματα από το Δουβλίνο.
Το Δουβλίνο είναι πάρα πολύ όμορφο. Είναι χτισμένο πάνω στον ποταμό Λίφφι, και το κέντρο του είναι κυκλικό. Δεν έχει ιδιαίτερα μνημειώδη κτήρια όπως το Λονδίνο ή το Παρίσι (γιατί ήταν ανέκαθεν φτωχομάνα) αλλά έχει ωραία κτήρια (κυρίως τούβλινα), αρκετά καλή ρυμοτομία (ούτε πως γράφεται δεν ξέρω), άνετους δρόμους και αρκετά πάρκα με αποτέλεσμα να είναι κουκλίστικο. Γενικά, η πόλη (και η χώρα) δεν έχει πολύ καλή υποδομή, αλλά δεν πειράζει. Το κέντρο είναι περπατίσιμο με τα πόδια ανετότατα (κάθε μέρα το ξεσκίζω) αλλά η συγκοινωνία πάσχει (κάθε περιοχή συνδέδεται μόνο με το κέντρο, οπότε το γράφημα των γραμμών των λεωφορείων στο χάρτη σχηματίζει αστέρι) και είναι ακριβή (η πιο φτηνή διαδρομή με το τράμ, το οποίο είναι σαν το δικό μας, κοστίζει € 1,60). Το Δουβλίνο έχει περίπου 1 εκατ. κατοίκους και όλη η χώρα 4.
Ο κόσμος είναι ωραίος εδώ. Μέχρι πρόσφατα η χώρα ήταν βυθισμένη στη χείριστη μιζέρια, αλλά τώρα έχει πάρει τα πάνω της. Ολα σχεδόν εδώ είναι καινούργια, λόγω της πρόσφατης ανάπτυξης. Ο κόσμος είναι ιδιαίτερα ομιλητικός και χαρούμενος και ψωνίζει σαν να μην υπάρχει αύριο. Στη νοοτροπία και την εξυπηρέτηση δεν είναι ζώα σαν τους Αγγλάρες αλλά πιο πολύ σαν κανονικοί Ευρωπαίοι. Πολύς είναι και ο ξένος κόσμος εδώ, καθώς όλοι μαζεύονται εδώ για να βγάλουν λεφτά. Ο τουρισμός έχει πάρει τα πάνω του και δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρούμαστε εμείς τουριστική χώρα, αφού εδώ έχει περισσότερους τουρίστες (που αφήνουν και ένα κάρο λεφτά, όπως βλέπω καθημερινά). Η βραδυνή ζωή είναι πολύ έντονη κατά το συνηθισμένο αγγλοσαξωνικό σύστημα, όπου το ανώνυμο σεξ συνοδεύει ποτάμια μπύρας. Οι γκόμενες είναι όμως καλύτερες.
Η επαρχία γραφική για να τη δεις, τραγική να τη ζεις. Κάμπος τρελλός, ζώα και θάλασσα. Ούτε στην Άνω Κακοτραχαλίστα δεν είναι τόσο νεκρά τα πράγματα. Αλλά δεν πειράζει.
Το φαγητό είναι το αναμενόμενο τηγανιτό λουκάνικο /μπέικον / πατάτες / σολωμός / κεφτέδες, με μαγιονέζα ή κάποια εξίσου επιβαρυντική και αρτηριοφρακτική σάλτσα.
Σε 2 βδομάδες αρχίζουν οι εκπτώσεις οι οποίες είναι φαρμακερές (50-70%). Τα ορειβατικά ήδη κοστίζουν όσο και στην Ελλάδα.
Posted by Harris (from Dublin) 17.05.06
2 σχόλια:
Ζήτω η χώρα των U2 και της Guinness, του τριφυλλιού και των Cranberries, της πληροφορικής και του James Joyce, του IRA και της πατάτας, της οικονομικής ανάπτυξης και του αλκοόλ, των απέραντων λειβαδιών και της ανοιχτής βόρειας θάλασσας, των Κελτών και της μυθολογίας, των αγώνων για ανεξαρτησία και της Mc Farland.
Αν είχε και λίγο ήλιο παραπάνω, και δεν είχε το Ηνωμένο Ηλίθιο Βασίλειο δίπλα της, θα ήταν τέλεια!
Αν είναι να πίνεις μπύρες, καλύτερα να τις πίνεις με Ιρλανδούς παρακολουθώντας σε γιγαντοοθόνη στα πλαίσια του Eurocup, αγώνα EIRE - ENGLAND και να κερδίζει το EIRE! Αξέχαστη εμπειρία!
Υ.Γ. Γνωρίζατε ότι το Μποϊκοτάζ ήταν Ιρλανδική επινόηση;
Γαλλική λέξη "boycottage", (εμπορικός αποκλεισμός - παρεμπόδιση) που προέρχεται από το αγγλικό boycott. Η λέξη σχηματίστηκε από το όνομα του Άγγλου γαιοκτήμονα της Ιρλανδίας James Boycott, που οι καλλιεργητές των κτημάτων του αρνήθηκαν να του προσφέρουν οποιαδήποτε υπηρεσία.
Να προσέχεις Χαρη γιατί ο IRA καραδοκεί:)
Δημοσίευση σχολίου