Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 04, 2006

Επιστροφή από την Κάλυμνο






[...Η Κάλυμνος, το γνωστό νησί των σφουγγαράδων αποτελεί το επίκεντρο της αθλητικής αναρρίχησης στην Ελλάδα και όχι μόνο! Μπορεί κανείς να απολαύσει αξέχαστες στιγμές αναρρίχησης μέσα στην χαλαρή και ειρηνική ατμόσφαιρα του νησιού. Η Κάλυμνος διατηρεί το παραδοσιακό νησιώτικο χρώμα, με όμορφα τοπία, γαλάζια διάφανα νερά και φιλόξενους κατοίκους.

Τα βράχια είναι άριστα σε ποιότητα συνιστώντας ένα εκπληκτικών δυνατοτήτων πεδίο αθλητικής αναρρίχησης. Η αναρρίχηση δεν είναι μονότονη μιας και υπάρχουν διαδρομές σε πλάκες και σε τοίχους με ντελικάτες κινήσεις ή αθλητικές διαδρομές με τρύπες και σταλαγμίτες σε αρνητικά και στέγες.

Το νησί της Καλύμνου, είναι γνωστό σαν «Ο Παράδεισος της Αναρρίχησης»...]



Καλημέρα και καλό μήνα φίλοι συνορειβάτες.

Επιστροφή από την Κάλυμνο λοιπόν!

Οι διακοπές τελείωσαν, ήρθε η ώρα λοιπόν να πατήσουμε ξανά στο έδαφος.

Οι φετινές μου διακοπές - σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη χρονιά - χαρακτηρίζονται ιδιαίτερα πρωτότυπες, για δύο κυρίως λόγους.
Ο πρώτος είναι η έντονη και πολύωρη ενασχόληση με συγκεκριμένη δραστηριότητα (αναρρίχηση εν προκειμένω).
Ο δεύτερος είναι ότι παραδόξως βασίστηκαν σε ένα (άτυπο πλην ουσιαστικό) επαναλαμβανόμενο πρόγραμμα, το οποίο "στο περίπου", είχε ως εξής :

Από τις οχτώ το πρωί μέχρι τις δύο το μεσημέρι, στο πεδίο: αναρρίχηση μέχρι να αρχίσει να σε καίει ο ήλιος.
Από τις δύο το μεσημέρι μέχρι τις οχτώ το βράδυ, στην παραλία : μπάνιο, πρόχειρο φαγητό και ξάπλα (υπό σκιάν αρμυρικίων).
Κατά τις οχτώ το βράδυ, στην ταβέρνα : δείπνο με φρέσκα ψάρια και θαλασσινά.
Κατά τις έντεκα το βράδυ, στο δωμάτιο : πλύσιμο και ύπνος γιατί δεν έβλεπες μπροστά σου από την κούραση.


Λοιπές παρατηρήσεις :

- Οι παραπάνω ώρες, είναι "στο περίπου". Μπορεί να ακούγεται εξαντλητικό, αλλά μάλλον χαλαρωτικό είναι.
-Τα αναρριχητικά πεδία στην Κάλυμνο είναι πάνω από 40 (με αρκετά εύκολη πρόσβαση) και οι διαδρομές πάνω από 1000! Όλες, αρκετά καλά ασφαλισμένες με πλακέτες. Δεν ξέρεις τί να πρωτοδιαλέξεις!
-Οι περισσότερες διαδρομές έχουν δυτικό προσανατολισμό, δηλαδή είναι σκιερές τις πρωινές ώρες.
- Ο αρχικός σχεδιασμός ήταν να μείνουμε 5-6 μέρες, και να πάμε στην Ψέριμο και την Τέλενδο. Τελικά μείναμε κάτι παραπάνω από 12 ημέρες, μόνο στην Κάλυμνο.
- Δυο μέρες προτού πάμε, σκεφτόμασταν να μην πάρουμε μαζί μας καν, αναρριχητικό εξοπλισμό, γιατί μπορεί να ήταν περιττός!
- Οι αναρριχητές που συναντήσαμε ήταν γενικώς λίγοι, κυρίως ευρωπαίοι, κι ελάχιστοι έλληνες.
-Η διαμονή και η διατροφή στην Κάλυμνο, είναι εξαιρετικά φθηνή.
-Οι παραλίες τις Καλύμνου δεν σε εντυπωσιάζουν, αλλά η θάλασσα είναι πάντα καλή.
-Δεν τράβηξα ούτε μία φωτογραφία! Δεν ξέρω γιατί.
-Το οδικό δίκτυο της Καλύμνου, αποτελείται κυρίως από ένα κεντρικό παραθαλάσσιο δρόμο μήκους περίπου 22 χιλιομέτρων. Όλα σχεδόν τα αναρριχητικά πεδία βρίσκονται δεξιά και πάνω από αυτόν.

-Οι καλύτεροι μήνες για αναρρίχηση στην Κάλυμνο είναι (Απρίλιος, Μάιος, Ιούνιος, Σεπτέμβριος κι Οκτώβριος).
-Από τις 25 μέχρι τις 30 Οκτωβρίου, διοργανώνεται από την Petzl στην Κάλυμνο το 3ο Διεθνές Αναρριχητικό Φεστιβάλ.

Μου φαίνεται πολύ καλή η ιδέα, να οργανώσουμε μία εβδομαδιαία αναρριχητική εξόρμηση της G9 στην Κάλυμνο. Κατά προτίμηση τον Οκτώβριο, όχι απαραίτητα τις μέρες του Φεστιβάλ. Τι λέτε;

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ante re, bale kammia foto!

Ανώνυμος είπε...

Προτείνω συγκεκριμένα να πάμε οχτώ ημέρες εντός Οκτωβρίου (Σάββατο αναχώρηση, Κυριακή επιστροφή)

Υπολογίζω χονδρικά :
για διαμονή € 100/άτομο
για εισιτήρια € 80/άτομο
για διατροφή € 100/ άτομο

Ανώνυμος είπε...

Πας καλά ρε μαλάκα;
Τον ρωτάς τον άλλον αν έχει άδεια, και άν έχει, ήμαρτον, να την τελειώσει στην Κάλυμνο;
Δε λέω, είμαι υπερβολικός, η Κάλυμνος είναι η Μέκκα της αναρρίχισης, και επειδή εγώ δεν ψήνομαι, δεν σημαίνει οτι δεν είναι σωστή η πρόταση για κάποιον που του αρέσει ή μάλλον τρελένεται για αναρρίχιση.
Πρέπει όμως να σκεφτούμε την παράμετρο του καιρού που παίζει βασικό ρόλο στο ταξίδι προς και από Κάλυμνο. Ασε που αν βρέχει, με βράχο σαπούνι, δεν το κουνάς από τη θέση σου... και μετά τι;
ΕΝΑΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ:
(στη ντάλα του φθινοπώρου!)
Κοιτάμε τα νταμάρια του νησιού, φάντάζοντας να τα ανεβαίναμε.
Κοιτάμε τα κορμιά των σφουγγαράδων με την αρμύρα τους (κυρίως ο Γιαννης και εγώ)
Κοιτάμε και ακούμε, (στάνταρ) τον Γιάννη και την Σταυρούλα να κάνουν και να λένε "ΜΠΑΝΙΟ"!
Κοιτάμε τον γκρινιάρη τον Χρήστο να αναφέρει τις "αλησμόνητες πατρίδες" καθώς ο Γιάννης θα του καθαρίζει και θα τον ταϊζει ντόπια "ασπράδα".
Είναι και άλλα που δεν μου έρχονται, θα τα συμπληρώσει ο Γιάννης...
Το ξέρουμε όλοι πως το φθινόπωρο είναι μια εποχή με γήινα και υπέροχα χρώματα που η βροχή δροσερή, καθαρή ξεπλένει και τα τελευταία σημάδια από το ξεθωριασμένο καλοκαίρι, η αντάρα φτιάχνει απόκοσμα τοπία, το χώμα ζεστό ακόμη, μυρίζει, το "τσάφι" σαν ξυράφι σκοτωνει και τα τελεταία φύλλα στα δέντρα... ήμαρτον... και εμείς να κοιτάμε την εικόνα του Αγίου Νικολάου στο πλοίο με 9 μποφορ, Σάμινα, Διστος, Φαλκονέρα... Συζητήσεις όλοι μαζί και να γελάμε...
Τελικά οπου και να πάμε αδέρφια, ωραία θα τα περάσουμε ακόμα και τους γλάρους μπορούμε να τους κάνουμε αετούς και τις κορνίζες κύμματα!

Ανώνυμος είπε...

Αυτό ακριβώς κάνω Χρήστο! Ρωτάω "τον άλλο" και σίγουρα όχι εσένα.

Γιατί όλοι ξέρουμε ότι αν είχες 5 μέρες άδεια μέσα στον Οκτώβριο θα τις έπαιρνες για να πας στο χωριό σου και να θαυμάζεις τα γήινα, ηπειρώτικα, υπέροχα χρώματα και την καθάρια -σα λύτρωση- βροχή της Κράψεως να ξεπλένει τα τελευταία σημάδια ενός ξεθωριασμένου καλοκαιριού.

Θα καθόσουνα εκστατικά αφουγκραζόμενος το θρόισμα των ξερών φύλλων του αιωνόβιου πλάτανου και θα ένοιωθες με τα μάτια ημίκλειστα το χάδι μιας πολλά υποσχόμενης φθινοπωρινής αύρας στο πρόσωπό σου.

Θα αγνάντευες στο βάθος του Βορρά, εν μέσω πυκνών φθινοπωρινών νεφώσεων την υποψία του περιγράμματος της Τύμφεως και θα αισθανόσουνα γεμάτος ρίγος την υγρασία στην επιδερμίδα σου.

Θα ακολουθούσες με το βλέμμα την -σαν χαρακιά- αδρή ασημένια γραμμή που σχηματίζει ο Αχέρωντας στο άγρια ταραγμένο φυσικό ανάγλυφο και σε δεύτερο πλάνο την απόκοσμη αντάρα του ουρανού της Ηπείρου.

Θα ρουθούνιζες όσο μπορείς, για να μη χάσεις ούτε ίχνος από το χαρακτηριστικό συνονθύλευμα οσμών που αναδύει η υγρή - με σάπια φύλλα καλυμμένη - ζωντανή ηπειρωτική γη.

Θα αντιλαμβανόσουνα γεμάτος αρμονία και συγκίνηση -και με τις πέντε αισθήσεις σου- τη μοναδική "Φθινοπωρινή συμφωνία" που παίζει αποκλειστικά για 'σένα η ορχήστρα των στοιχείων της ηπειρωτικής φύσης.

Έχεις δίκιο Χρήστο! Θέλω να είμαι κι εγώ εκεί. Μαζί σου... να βιώσουμε μαζί όλα αυτά... να τα μοιραστούμε... κι άσε τους "άλλους" να μαλακίζονται με ψαλιδιές, αυτασφάλειες και πλακέτες...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κύριε Παπάζογλου, μήπως θα είχατε την ευγενή καλοσύνη να εξηγήσετε και σε εμάς τους αδαής τι σημαίνει η λέξη "τσάφι", για να κατανοήσουμε πλήρως την εικόνα που περιγράφετε; ...

Ανώνυμος είπε...

Ναι ρε Joypax!
Είχα κι εγώ την ίδια ακριβώς απορία. Κοίταξα σε δύο λεξικά...τίποτα! Μετά κοίταξα και στο internet. H μόνη αναφορά που βρήκα ήταν στο Diccionario Griego-Inglés (www.glosarium.com) το οποίο ερμηνεύει το "τσάφι" στα αγγλικά και δίνει την εξήγηση "hoar frost". Δηλαδή "παγωμένη πάχνη" ή κάτι τέτοιο.

Μάλλον είναι κάτι σαν την "πάχνη βάθους" (deep hoar) που μας έλεγε κάποτε ο Νώντας κι εμείς γελούσαμε...

Ανώνυμος είπε...

πάχνη (frost, hoar-frost, rime), τσάφι.

Thin ice crystals deposited on surface cooled by radiation; often partly composed of drops of dew frozen after deposition and partly formed directly from water vapour at temperature below freezing point ; deposit of ice having a crystalline appearance, produced in a manner similar to dew but at a temperature below 0 degree C.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό ακριβώς είναι, Joy, το τσάφι.
Όταν η υγρασία (δροσιά) που συγκεντρώνεται στα φύλλα, στο έδαφος, στο γρασίδι με την πάροδο της νύχτας και με την σταδιακή πτώση της θερμοκρασίας γίνεται κρύσταλλοι.
Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι όταν το παγωμένο αυτό σκηνικό συνδυαστεί με αντάρα (ξέρεις τι σημαίνει αυτό, προς θεού!), κάνοντας τα κλαδιά να γεμίζουν με έκεντρους κρυστάλλους σαν βελόνες και να φαίνονται διπλάσια στο πάχος...

Ανώνυμος είπε...

Προς Θεού Χρήστο!
Σταμάτα!
Θα με κάνεις...να τελειώσω!

Minimus είπε...

Η κυρία Joypax από το Χαλάνδρι, αφού αναγνώρισε το φαινόμενο "Τσάφι" (το οποίο ανέφερε ο κύριος Παπάζογλου προγενέστερα) μας έστειλε δύο χαρακτηριστικές φωτογραφίες με την απεικόνιση του εν λόγω φαινομένου.

Την ευχαριστούμε πολύ γι' αυτό.

Για να δείτε τις φωτογραφίες πατήστε ΕΔΩ,πατήστε κι ΕΔΩ

Ανώνυμος είπε...

Έλεος ρε παιδιά!

Το θέμα του post είναι η "αναρρίχηση στην Κάλυμνο" κι εμείς καθόμαστε και συζητάμε τόση ώρα για το "γαμοτσάφι...που σαν ξυράφι σκοτώνει τα τελευταία φύλλα στα γαμόδεντρα της Ηπείρου"!
Χεστήκαμε για το τσάφι!

Βασούλα που είσαι; Μίλα! Πες κάτι!

Ανώνυμος είπε...

Δε ντρέπεσαι ρε μαλάκα;
Δε φτάνει που έχεις γίνει ένας οχετός ενάντια της Ηπειρώτικης Ελλάδας, ψάχνεις απελπισμένα, υποστηρικτές στα πάθη σου.
Δεν λυπάσαι να χαραμίσεις τα "νιάτα" σου για λίγες γαμολανιέρες, αγκαλιασμένος με την εικόνα του προστάτη Αγίου στη φαλκονέρα, ψάχνοντας απεγνωσμένα για έναν Di Caprio να σε σώσει...
Οκτώβρη μήνα για την γαμοκασμαδία...

Ανώνυμος είπε...

Χρηστάκη, είσαι σίγουρος ότι θέλεις να κάνουμε τώρα συζήτηση για τα πάθη μας;

Άστο καλύτερα,νομίζω δε σε παίρνει!