Δεν μπορεί, θα την είδατε. Την πανσέληνο του Αυγούστου, εννοώ. Θα οργανωθήκατε με την παρέα σας, για να την απολαύσετε δίπλα στην παραλία ή θα σηκώσατε τυχαία τα μάτια σας και θα τα καρφώσατε εκεί στη μέση του ουρανού, παρατηρώντας την: ολόφωτη, μυστηριώδη, απόμακρη και οικεία.
Όταν ήμασταν μικρά, ξαπλώναμε με τις ώρες στην άμμο, βάζοντας στοίχημα προσέχοντας πάντα να μη μετράμε τα άστρα, γιατί η κυρα-Λένη μας έλεγε ότι «δεν πρέπει» ποιος θα μπορούσε να κοιτάξει το γεμάτο φεγγάρι κατάματα για περισσότερη ώρα και να αποκαλύψει τις διαθέσεις του: γελαστό, συνοφρυωμένο, φιλικό, ψιλο-άγριο ή ό,τι άλλο τέλος παντων, διακρίναμε. Και μετά μπλέκαμε σε ολονύκτιες συζητήσεις, για το τι θελει να μας πει, τι σημαίνει εκείνη η γραμμή στη μέση, εάν αλλάζει κέφια καθώς κάνει τον κύκλο του ουρανού.
Αλλά αυτό που μας μάγευε περισσότερο απ' όλα, ήταν ότι αυτό το ίδιο φεγγάρι, εκείνη την ίδια γραμμή, που άλλοι θεωρούσαν μάτι και άλλοι φρύδι και οι επιστήμονες υποθέτω, απλά ένα εξόγκωμα στην επιφάνεια, τα έχουν παρατηρήσει όλοι οι άνθρωποι που πέρασαν από την Γη.
Και μόλις αυτό το ανέφερε κάποιος γιατί πάντα γινόταν τα λόγια έμεναν μετέωρα στον αέρα, οι συζητήσεις για το ψυχολογικό προφίλ της Σελήνης λάμβαναν αυτομάτως τέλος, και μέναμε να την κοιτάμε αποσβολωμένοι, καθώς το μυαλό μας αρνιόταν σχεδόν να συλλάβει τόσα εκατομμύρια χρόνια, τόσα δισεκατομμύρια ανθρώπους, τόσες άπειρες ζωές.
Θα σας πω, λοιπόν, το μυστικό. Δεν φτάνει να σηκώσετε τα μάτια σας στο γεμάτο φεγγάρι. Αν αφουγκραστείτε λίγο προσεκτικά, θα τις ακούσετε και εσείς. Φωνές σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, από τα βάθη των αιώνων, να απευθύνονται σ' αυτό με ευχές, κατάρες, ικεσίες. Γι' αυτό, θυμηθείτε: εκεί που θα κοιτάξετε απόψε, έχουν κοιτάξει ΟΛΟΙ πριν από μας...
1 σχόλιο:
Για τους Κέλτες είναι «το φεγγάρι που τραγουδά», για τους Κινέζους «το φεγγάρι του χρυσάνθεμου», όμως για όλους εμάς που στρέψαμε το βλέμμα μας χθες το βράδυ στον ουρανό, η εντυπωσιακότερη, ίσως, πανσέληνος της χρονιάς.
Η ιδιαιτερότητα της χθεσινής πανσελήνου, του περιοδικού αυτού φαινομένου που επαναλαμβάνεται ανά 27 ημέρες περίπου, ήταν ότι η Σελήνη βρισκόταν στο περίγειο, σε απόσταση 355.000.004 χιλιομέτρων από τη Γη και είχε μεγαλύτερη διάμετρο.
Το γεγονός αυτό συνδυάστηκε με την «ψευδαίσθηση του φεγγαριού» ή αλλιώς «moon illusion».
Αυτή η ψευδαίσθηση προέρχεται από την αδυναμία του ανθρώπινου εγκεφάλου να προσδιορίζει αποστάσεις στον ουρανό, όπως μας εξηγεί ο Νίκος Ματσόπουλος, αστρονόμος στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.
Ετσι λοιπόν, όταν παρατηρούμε το φεγγάρι ψηλά στον ουρανό, όπου δεν μεσολαβεί κάποιο αντικείμενο μπροστά από αυτό, το βλέπουμε μικρότερο, ενώ όταν το παρατηρούμε κοντά στον ορίζοντα και κατά κανόνα βρίσκεται πίσω από άλλα αντικείμενα, νομίζουμε ότι είναι μεγαλύτερο και σε πιο μακρινή απόσταση.
Ταυτόχρονα, χθες συνέβη και μερική έκλειψη της Σελήνης, κατά την οποία καλύφθηκε το 17% του δίσκου της.
Ελευθεροτυπία, 08.09.06
Δημοσίευση σχολίου