Ζητείται ορισμός για τον έρωτα

Λοιπόν κάθομαι στο γραφείο μου προσπαθώντας να δουλέψω.

Βάλομαι από παντού από ερωτικά μηνυματάκια, ερωτικά τραγουδάκια, ερωτικές αφιερώσεις, "χρόνια πολλά" συναδέλφων με πονηρά χαμόγελα.....

Δεν την αντέχω τόση ανοσία!

Γιατί πρέπει να εκθέτω τα συναισθηματά μου σε τόσο κοινή θέα;

Για μένα ο έρωτας δεν είναι ότι την περιμένω νε γυρίσει από τη δουλειά με σωρό απο σοκολατιένες καρδιες, με μια αγκαλία λουλούδια στο κρεβάτι, δίπλα σε ένα ακριβό σετ εσώρουχα!

Δεν μπορώ καν να δώσω ορισμό στη λέξη ΕΡΩΤΑΣ.

Αυτά που νιώθω δεν είναι δυνατόν να χωρέσουν σε μια λέξη. Για να σου δώσω να καταλάβεις, πρέπει να οσυ περιγράψω την χαρά που νιώθω όταν οδηγώ και γυρνάω το κεφάλι και τη βλέπω στο διπλάνο κάθισμα να κοιτάει αφηρημένα έξω και να σιγοτραγουδάει. Ευτυχία είναι όταν καθόμαστε στο καναπέ, βλέπουμε τηλεόραση, και το χέρι της χαιδέυει το δικό μου μέχρι το τέλος της ταινίας ασταμάτητα. Πληρότητα είναι όταν το σκάω από την δουλειά και βρισκόμαστε στο κέντρο για καφέ, παρόλο που τόσα χρόνια τώρα μένουμε μαζί! Ενθουσιασμός είναι όταν καθόμαστε μπροστά στον υπολογιστή και γράφουμε τις συλλογές με τα τραγούδια που θα ακούμε στο επόμενο ταξίδι μας με το αυτοκίνητο!!! Ηρεμία είναι όταν ξαπλώνουμε στο κρεβάτι και δίνουμε το τελευταίο μισοκοιμισμένο μας φιλί! "Ας ήταν να κράταγες στιγμούλα μου στο χρόνο......."

Είναι τόσες οι στιγμές, αλλά είναι στιγμές.... Είναι οι δικές μας στιγμές, τα βλέμματα, οι ατάκες μας.......

Είναι εκείνες οι δύσκολες, βαριές στιγμές που μετράς τα όρια σου και ανακαλύπτεις τα όρια του άλλου! Που κάθε ανάσα είναι μια Οδύσσεια.... Θα περάσει; Θα αντέξω; Θα είμαστε ξανά το ίδιο μετά; Έτσι θα είναι η ζωή μου μετά;

Τι σχέση έχουν όλα αυτά που νιώθω και ζω με αυτά που ακούω;

Λυπάμαι παιδιά αλλά δεν μπορώ να ερωτευτώ με αυτόν τον τρόπο και να ονειρεύομαι να ζήσω σ' ένα στίτι χωρίς ψίχουλα στο πάτωμα και θέα τη θάλασσα!!!

Είμαι πολύ καλά εδώ που είμαι.....


Σκέψεις ενός ανώνυμου blogger για την 14η Φεβρουαρίου