Πάρκο αναψυχής το Everest

Σε... πάρκο αναψυχής έχει μετατραπεί πλέον η ψηλότερη κορυφή του κόσμου, το όρος Έβερεστ. Αντί του ποσού των 36.000 ευρώ μπορεί σχεδόν ο καθένας που διατηρεί μια σχετικά καλή φυσική κατάσταση να επιχειρήσει την ανάβαση και μάλιστα, με αρκετές πιθανότητες επιτυχίας.

Ενενήντα άνθρωποι έχουν αναρριχηθεί στο Έβερεστ μόνο αυτήν την περίοδο, τις λίγες εβδομάδες της καλοκαιρίας που μεσολαβούν πριν από την έλευση των μουσώνων. Ένας από αυτούς ήταν ο Κέντον Κουλ, από τους καλύτερους Βρετανούς ορειβάτες, ο οποίος σκαρφάλωσε στο όρος τρεις φορές μέσα σε τρία χρόνια. Ένας άλλος είναι ο 70χρονος Τακάο Αραγιάμα, ο γηραιότερος ορειβάτης που πάτησε στην κορυφή, αλλά και ο 47χρονος Νεοζηλανδός Μαρκ Ίνγκλις, ο οποίος κατάφερε να κατακτήσει το Έβερεστ με τεχνητά πόδια, λόγω του ακρωτηριασμού που υπέστη πριν από χρόνια εξαιτίας κρυοπαγήματος.

Λεωφόρος

Μα... για το Έβερεστ πρόκειται, ή μήπως όχι; H κατάκτησή της υψηλότερης κορυφής του κόσμου, της στέγης του κόσμου, ήταν κάποτε ένα συγκλονιστικό εγχείρημα που επισφράγιζε κόπους και όνειρα ζωής και ισοδυναμούσε με πρόκληση που το δίχως άλλο ενέπνεε δέος. Τι άλλαξε από τότε; Τα πάντα, επισημαίνουν οι ειδικοί-επαγγελματίες της ορειβασίας με χιλιάδες μέτρα ανάβασης στο ιστορικό τους. Το Έβερεστ μοιάζει σήμερα με πάρκο αναψυχής, γράφει χαρακτηριστικά ο βρετανικός «Observer».

«Οι Σέρπα (φυλή του Νεπάλ) ετοιμάζουν τα πάντα για τους ορειβάτες. Τα καταφύγια, τη διαδρομή, τη μεταφορά των πραγμάτων τού κάθε ορειβάτη. Και υπάρχουν σκάλες παντού. Για μένα το Έβερεστ δεν είναι πια ένα βουνό αλλά μια λεωφόρος», επισημαίνει ο Ρέινχολντ Μέσνερ, από τους κορυφαίους ορειβάτες διεθνώς.

Οι περισσότεροι από τους σημερινούς ορειβάτες είναι άτομα τα οποία μπορούν να αντέξουν το κόστος των εταιρειών που... πουλούν την περιπέτεια της αναρρίχησης αντί 36.000 ευρώ ή περισσότερο. Στο ποσό αυτό δεν περιλαμβάνονται τα αεροπορικά έξοδα της πτήσης προς το Νεπάλ, ούτε και ο προσωπικός εξοπλισμός που πρέπει να έχει ένας ερασιτέχνης ορειβάτης προκειμένου να ενταχθεί σε ομάδα και να ξεκινήσει την ανάβαση.

Ίντερνετ και καταφύγια

Οι παροχές πάντως είναι πολλές. Στον δρόμο για την ιδιότυπη αυτή παιδική χαρά προσφέρονται συνδέσεις Ίντερνετ στα καταφύγια και δορυφορικά τηλέφωνα που επιτρέπουν την επαφή με τον έξω κόσμο, ακόμη και σε πολύ υψηλό υψόμετρο. Στους πρόποδες υπάρχουν εγκαταστάσεις με καυτά λουτρά και μια προσωρινή κλινική. Πιο αμφιλεγόμενη όμως από όλες τις διευκολύνσεις είναι η δυνατότητα χρήσης ελικοπτέρου! Αρκετές εταιρείες παρέχουν στους πελάτες τους τη δυνατότητα να μεταφερθούν με ελικόπτερα στο πλούσιο σε οξυγόνο περιβάλλον του Κατμαντού για να αναπαυθούν, όταν βρίσκονται στην τελευταία φάση της ανάβασης, πριν από την έξοδό τους για την κορυφή.

«Αυτό που κάνουν τώρα λέγεται τουρισμός», προσθέτει ο Μέσνερ. «Ακόμη και ο δρόμος προς την κορυφή έχει πινακίδες και κάθε χρόνο η αναρρίχηση γίνεται όλο και πιο εύκολη». Ο Κουλ συμφωνεί: «Βλέπεις αρκετούς ανθρώπους εδώ που είναι δικηγόροι, τραπεζίτες, άτομα που πέτυχαν με ό,τι κι αν καταπιάστηκαν και θα ήθελαν να έχουν μια φωτογραφία τους στην κορυφή του Έβερεστ. Αρκετοί δεν θα έπρεπε να είναι εδώ. Υπάρχουν όμως και άλλοι. Για παράδειγμα αστυνομικοί, διπλωμάτες, ακόμη και απλοί άνθρωποι που αγαπούν τα βουνά. Γι' αυτούς το Έβερεστ είναι και παραμένει ένα όνειρο».


Άρθρο της Ρένας Δημητρίου

από "ΤΑ ΝΕΑ" 23.05.06