"Έφυγε" ο άνθρωπος της Πάρνηθας

Ο Γιώργος Ντούρος αγάπησε και με αγώνα έσωσε το βουνό

Ο Γιώργος Ντούρος έφυγε προχθές το μεσημέρι. Μαζί του έφυγε και η εποχή της αθωότητας για όσους στάθηκαν δίπλα στα ελληνικά δάση. Για όσους δεν είχαν εμπλοκές ούτε σε μελέτες ούτε σε επίδειξη συντεχνιακής πυγμής. Ηταν η εποχή που δεν χρειαζόταν κάτι περισσότερο από το να αγαπάς. Και να θέλεις να αγαπάς. Ή όχι; Δηλαδή μήπως δεν ήταν η εποχή αλλά οι άνθρωποί της.

Ο Ντούρος αγάπησε την Πάρνηθα. Και τον αγάπησαν όσοι αγάπησαν το βουνό. Ηταν, το κατέκτησε αυτό, ο επιστήμονας που δεν έβαλε ποτέ του ωράριο για το καθήκον του. Κατάφερε με την ισχυρή του προσωπικότητα –και κυρίως με το προσωπικό του παράδειγμα– να βγει έξω από αντιπαραθέσεις και καχυποψίες και τελικά, να κάνει τη δουλειά του. Να σώσει το βουνό.

Ο Γιώργος Ντούρος λάτρευε τα δημοτικά, όχι όλα, τη Μαρία (τη γυναίκα του) και το βουνό του. Ενα καλοκαίρι η κόρη του δεν άντεξε και παραπονέθηκε στη μητέρα της: «Γιατί οι άλλοι μπαμπάδες είναι με τα παιδιά τους κι ο μπαμπάς σβήνει φωτιές;».

Ο Ντούρος κατάφερε με το προσωπικό του παράδειγμα να αποκαθηλώσει απόψεις και συμπεριφορές χρόνων των λεγόμενων «υπηρεσιακών παραγόντων» που κρύβονταν πίσω από τις γνωστές «ξύλινες» δικαιολογίες για ελλείψεις, κονδύλια κλπ.

Τα δύσκολα χρόνια 1985-1996, όταν οι πιέσεις στα περιαστικά δάση της Αθήνας δεν είχαν αντίβαρο, η Πάρνηθα ευτύχησε να έχει στο δασαρχείο τον Γιώργο Ντούρο.

Ο Ντούρος κατάφερε, χρησιμοποιώντας τη δύναμη των συνδικαλιστών του υπουργείου Γεωργίας όπως και των ΜΜΕ, να στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας στις απειλές εναντίον της Πάρνηθας. Και να σώσει το βουνό.

Φέτος, ήδη μια πενταετία μακριά από το βουνό του, ο Γιώργος Ντούρος οργάνωνε την αντεπίθεσή του.

– Ποιοι θα αντεπιτεθούμε ρε Γιώργο;

«Οι άνθρωποι του δάσους».

Δασολόγοι, περιβαλλοντολόγοι και δημοσιογράφοι πενθούν τον Γιώργο Ντούρο...

Αλλά σε μερικές μέρες, την Πέμπτη θα έρθει στη ζωή η εγγονή του. Που θα έχει το όνομά του...


ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 27.01.08