"Μη ρωτάς τί έκανε ο φίλος σου για 'σένα...
Ρώτα, τί μπορείς να κάνεις εσύ για εκείνον."
Το whom it may concerns :
Περίληψη Ιατρικού Ανακοινωθέντος
Αγαπητοί συνορειβάτες, σας ενημερώνω ότι την Παρασκευή 24.03.06, επισκέφτηκα ορθοπεδικό για να εξετάσει το αριστερό μου, μαρτυρικό (σαν την Κύπρο, ένα πράγμα) γόνατο. Σύμφωνα με τη διάγνωσή του, πάσχω από χονδροπάθεια (ή χονδρομαλάκυνση -δεν θέλω σχόλια-) της επιγονατίδας. Για το λόγο αυτό, δεν συμμετείχα στην εκδρομή στον Όλυμπο.
Δεν είναι, είπε, κάτι ιδιαίτερα σοβαρό. Η κατάσταση -συνέχισε να λέει- είναι πλήρως αναστρέψιμη, αλλά για ένα χρονικό διάστημα -ίσως δυο-τρεις μήνες- θα πρέπει να ξεχάσω την ορειβασία, και ν' ασχοληθώ με άλλες δραστηριότητες, όπως : κολύμβηση, κινηματογράφο, αναρρίχηση :-) , διάβασμα, γυμναστήριο κτλ. Μου έδωσε επίσης, για το λόγο αυτό, σχετική φαρμακευτική αγωγή και μου υπέδειξε συγκεκριμένες ασκήσεις. Όπως καταλαβαίνετε, το πλήγμα για 'μένα, ήταν μεγάλο. Ο γιατρός, καταλαβαίνοντας αμέσως την τραγική ψυχολογική κατάσταση στην οποία περιήλθα αμέσως μετά τη διάγνωσή, προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Μου είπε ότι λόγω της εξαιρετικής μου φυσικής κατάστασης (sic), θα αναρρώσω τάχιστα και σύντομα θα ξαναβρεθώ στο "φυσικό μου" περιβάλλον. Επίσης μου εξήγησε, ότι το πρόβλημα με την ορειβασία, δεν οφείλεται στην ανάβαση, αλλά στην κατάβαση. Εκεί καταπονείται η επιγονατίδα! Χαριτολογώντας ανέφερε ότι θα μπορούσα "να ανέβω σε οποιοδήποτε βουνό, αρκεί να μην κατέβω."
Αυτό ήταν! Το αθώο αστείο του, με προβλημάτισε σφόδρα. Άρχισα να ψάχνω τρόπους για να κάνω ορειβασία αποφεύγοντας την κατάβαση. Αρχικά σκέφτηκα το ελικόπτερο, αλλά δεν θα μπορούσα να αντέξω το οικονομικό κόστος. Στη συνέχεια σκέφτηκα, να με κατεβάζουν οι συνορειβάτες μου, αλλά δεν θα μπορούσαν αυτοί να αντέξουν το κόστος της βαρύτητας. Τέλος, σκέφτηκα την κατάβαση με έλκηθρο "τεχνική κατάβασης Μπαλαμάτσια", τώρα που τα βουνά είναι ακόμα χιονισμένα. Αλλά σε όλους, η ιδέα μου, φάνηκε εξαιρετικά επικίνδυνη. "Τώρα, με πνίγει το παράπονο... Η ελπίδα μου κρεμάστηκε, σε ένα γόνατο που έμεινε κουτσό..." και βρέθηκα να ψάχνω απεγνωσμένα στο Internet, τρόπους για να κάνω ορειβασία. Και ξαφνικά, η λύτρωση ήρθε... "από μηχανής (κυριολεκτικά) θεός". Δεν χρειάζονται νομίζω πολλά λόγια. Η παρακάτω φωτογραφία τα λέει όλα.
Το μόνο που μένει είναι, να ξεπεράσετε τους (πιθανούς) φόβους σας, και να σκεφτείτε τί μπορείτε να κάνετε, για το φίλο σας ... που πονάει.
Posted by Yannis Pappas
4 σχόλια:
Γιαννάκη μου, σου εύχομαι να επανέλθεις πιο γρήγορα από το αναμενόμενο εξάλλου δεν είναι και κάτι το τραγικό μην μασάς!
Όσο για τον τυχάρπαστο τον doctor που σε ξενέρωσε θα τον πάρουμε μαζί μας στην "πρώτη" του comeback σου για να κάνει την πτυχιακή του για χονδροπάθεια απο πρώτο χέρι!
Χρηστάκη μου, σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου. Πάντως, η ιδέα για πτώση με αλεξίπτωτο μετά την ανάβαση, δε μου ακούγεται καθόλου άσχημη.
Άσε που στην Ελλάδα, υπάρχουν ένα σωρό βουνά τα οποία "βλέπουν" θάλασσα. Φαντάζεσαι να πηδάς -κομμάτια- από την κορυφή και σε μερικά δευτερόλεπτα, να κολυμπάς στο Αιγαίο;
Σκέψου τώρα να είσαι στον αέρα, να πέφτεις κάτω σφαίρα στροβιλίζοντας και ταυτόχρονα να αλλάζεις, βγάζοντας γκέτες, κραμπόν, μπαλακλάβες και φορώντας βατραχοπέδιλα, μάσκα, ψαροντούφεκο που πριν το χρησιμοποιούσες για πιολέ...
Μου φαίνεται πολύ δύσκολο, να βγάλεις τα κραμπόν, στροβιλιζόμενος στον αέρα και να βάζεις βατραχοπέδιλα.
Τώρα που το σκέφτομαι όμως, μήπως είναι καλύτερα να μη βγάλεις τα κραμπόν, "εις τρόπον ώστε" πέφτοντας στο νερό, να ψιλοκαρφώσεις με το κραμπόν τον ξιφία στη μάπα και στη συνέχεια να τον αποτελειώσεις με το πιολέ; Τέλος, του περνάς κι ένα καραμπινεράκι ασφαλείας από το χείλος και του βιδώνεις την πύλη, για να μη γίνει καμιά μαλακία και σου φύγει στο σπαρτάρισμα...
Δημοσίευση σχολίου